Τις τελευταίες ημέρες είναι σε εξέλιξη μια μεγάλη επιχείρηση από τους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής και ελληνικής ελίτ για την δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας και οικονομικής ασφυξίας με απώτερο στόχο να ανατραπεί η ελληνική κυβέρνηση και να μην εξαπλωθεί η αμφισβήτηση του δρόμου της λιτότητας. Η επίθεση έχει κορυφωθεί με αιχμή την επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα, δηλαδή να προσφύγει στο λαό για μία απόφαση καθοριστική για το μέλλον των ανθρώπων που ζουν σε αυτή τη χώρα.
Η συντονισμένη επιχείρηση κατά της διενέργειας του δημοψηφίσματος έχει μία κοινή συνισταμένη. Ο ελληνικός λαός δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει τις κυρίαρχες πολιτικές στην Ευρώπη, να αρνηθεί τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας και να διεκδικήσει έναν άλλο δρόμο για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Κατ’ επέκταση η κυβέρνηση δεν είχε δικαίωμα να κάνει δημοψήφισμα γιατί θέτει σε κίνδυνο την θέση της χώρας στην Ευρώπη.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που λαός της Ευρώπης κάνει δημοψήφισμα για να αποφασίσει δημοκρατικά σχετικά με θέματα που αφορούν ευρωπαϊκές πολιτικές.
34 δημοψηφίσματα τα τελευταία 25 χρόνια
Στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις απευθύνονταν στον λαό τους για ποικίλα ζητήματα που αφορούσαν την σχέση της χώρας με την Ευρώπη ήδη από τη δεκαετία του 1970 ενώ από το 1990 έχουν διοργανωθεί 34 δημοψηφίσματα για κρίσιμα ευρωπαϊκά θέματα.
Για παράδειγμα κάποιοι λαοί ρωτήθηκαν για την ένταξή τους στο Ευρώ. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000 στη Δανία διεξήχθη δημοψήφισμα με το ερώτημα της ένταξης στην Ευρωζώνη και μάλιστα επικράτησε η αρνητική ψήφος με ποσοστό 53,2%, ενώ η προσέλευση των πολιτών ανήλθε στο 87,6%.
Στη Γαλλία έλαβε χώρα δημοψήφισμα για την επικύρωση της Συνταγματικής Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 29 Μαΐου 2005. Σε ποσοστό 55% οι πολίτες απέρριψαν τη Συνθήκη, ενώ το ποσοστό προσέλευσης άγγιξε το 69%.
Στην Ολλανδία διοργανώθηκε από την Κυβέρνηση δημοψήφισμα με συμβουλευτικό χαρακτήρα για την επικύρωση ή μη της Συνταγματικής Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1η Ιουνίου 2005. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι πολίτες σε ποσοστό 61,6% απέρριψαν το κείμενο της Συνθήκης.
Στη Σουηδία πραγματοποιήθηκε μη δεσμευτικής ισχύος δημοψήφισμα με το ερώτημα της ένταξης στην Ευρωζώνη στις 14 Σεπτεμβρίου 2003. Υπερίσχυσε η αρνητική γνώμη των πολιτών με ποσοστό 55,9%, ενώ το 42,0% τάχθηκε υπέρ. Ως συνέπεια, η Κυβέρνηση έλαβε υπόψη της το αποτέλεσμα και αποφάσισε το 2003 να μην υιοθετήσει προς το παρόν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Στις 12 Ιουνίου 2008 οι Ιρλανδοί εκλήθησαν σε δημοψήφισμα για την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Στο δημοψήφισμα επικράτησε το “Όχι” σε ποσοστό 53,4%. Στις 2 Οκτωβρίου 2009 το δημοψήφισμα επαναλήφθηκε και αυτή τη φορά το 67,1% των Ιρλανδών ψήφισε υπέρ της Συνθήκης.
Οι ελίτ επιτίθενται με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης
Από την πρώτη ημέρα οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης -λόγω της κατάρρευσης των εγχώριων υποστηρικτών των μνημονίων- έσπευσαν να μπουν στη πρώτη γραμμή της επίθεσης, με μια άνευ προηγουμένου αλαζονική παρέμβαση στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, χωρίς να διατηρήσουν ούτε τα προσχήματα. Οι ελίτ επιτίθενται στην ελληνική κυβέρνηση ξεκαθαρίζοντας πως στην Ευρώπη που επιχειρούν να κτίσουν η δημοκρατία δεν είναι ανεκτή.
Αρχικά επιχείρησαν να πλήξουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Η παρέμβαση Γιούνκερ, που οδήγησε ακόμα και δημοσιογράφους μεγάλων διεθνών μέσων ενημέρωσης να τον διαψεύσουν σε αντίθεση με τα ελληνικά κρατικοδίαιτα ΜΜΕ που έσπευσαν να υποδεχθούν με θέρμη την παρέμβαση, αποτέλεσε την αρχή του δράματος. Ο ισχυρισμός -εν είδει διαγγέλματος προς τον ελληνικό λαό- τέθηκε ως εξής: Η ελληνική κυβέρνηση σας λέει ψέμματα. Εμείς ως εγγυητές της πορείας της χώρας σας ενημερώνουμε για το τι πραγματικά συνέβη και σας καλούμε να ψηφίσετε ΝΑΙ.
Αμέσως μετά στο χορό μπήκαν οι ηγέτες των “μεγάλων δυνάμεων” της Ευρώπης διαστρεβλώνοντας το ερώτημα και επιχειρώντας να ταυτίσουν την πορεία της χώρας στην Ευρώπη με μια πορεία στην λιτότητα. Η δεύτερη πράξη του δράματος σε πλήρη εξέλιξη. There is no alternative: Το ερώτημα δεν είναι αν θέλετε τη συμφωνία και τα μέτρα λιτότητας που τη συνοδεύουν αλλά αν θέλετε να παραμείνετε στην Ευρώπη ή ΟΧΙ. Και αυτοί με τη σειρά τους συμβούλευσαν τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ.
Τον ίδιο στόχο είχε και η απόφαση της ΕΚΤ να μην αυξήσει τα όρια του ELA στις τράπεζες με αποτέλεσμα την ανάγκη να επιβληθεί τραπεζική αργία και capital control με απώτερο στόχο την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού, την επικράτηση του φόβου και τελικά την ήττα της ελπίδας για μια Ελλάδα και για μια Ευρώπη χωρίς λιτότητα, ανέχεια, αυτοκτονίες και εκμετάλλευση.
Φυσικά από κοντά και οι εγχώριοι εκφραστές του νεοφιλελεύθερου δρόμου που λειτουργούν ως παράρτημα των δανειστών στην Ελλάδα. Αφού αρχικά επιχείρησαν να ακυρώσουν τον δημοψήφισμα και δεν τα κατάφεραν, σήμερα επιχαίρουν για τις συνθήκες οικονομικής ασφυξίας κάτω από τις οποίες καλείται ο λαός να ασκήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα. Από τους εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων που κυβέρνησαν επί δεκαετίες, τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ, την εργοδοτική τρομοκρατία που απειλεί με απολύσεις και λοκ άουτ, την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και τους εκπροσώπους της lifestyle διανόησης.
Αν λοιπόν υπάρχει ένα δίλημμα αυτό είναι: Όχι και δημοκρατία ή Ναι και λιτότητα.
Κα.Μπα.
* Η εικόνα από το smohdesign.com
