Σήμερα δε θα σχολιάσουμε τις εξαγωγές της χώρας που συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, αλλά την όλο και πιο αναβαθμισμένη εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις της Δύσης.
Αναρωτηθήκατε λοιπόν για ποιο λόγο αυξήθηκε η στρατιωτική θητεία και πηγαίνουν τα αγόρια, τα παιδιά ή οι φίλοι σας περισσότερο καιρό στο στρατό; Για ποιο λόγο συζητείται όλο και πιο συχνά η υποχρεωτική στράτευση στα 18;
Για ποιο λόγο, εν μέσω πανδημίας και μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, δίνονται δισεκατομμύρια για να ταΐσουν τις πολεμικές βιομηχανίες της Γαλλίας και των Η.Π.Α.;
Ή μήπως για ποιο λόγο δεν γίνονται προσλήψεις δασκάλων και υγειονομικών αλλά δημοσιεύονται διαρκώς νέες προκηρύξεις για προσλήψεις επαγγελματιών οπλιτών;
Ε λοιπόν, δεν είναι η Τουρκία, ο ανταγωνισμός για τις ΑΟΖ, η προστασία των κερδών της Total, της Exxon Mobile, των πατριωτών εφοπλιστών στη Μεσόγειο (αυτών που μεγαλώνουν το στόλο τους και την δίψα τους για κέρδη… την ίδια ώρα που μειώνονται τα πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία).
Δεν είναι καν, ότι πρέπει να έχουμε, για τους τύπους έστω, λίγο μεγαλύτερη δύναμη από ότι έχουν οι Η.Π.Α. την ίδια περίοδο στη χώρα μας: στο Στεφανοβίκειο, στο Κιλκίς, στην Ξάνθη, στην Αλεξανδρούπολη, στα Χανιά.
Είναι κάτι άλλο. Είναι η πραγματική ανησυχία του πρωθυπουργού μας για την κατάσταση στο Μάλι.
Στα πλαίσια λοιπόν της σύσφιξης των σχέσεων «Ελλάδας–Γαλλίας», εκτός από τη συνοδεία γαλλικών αεροπλανοφόρων, την αγορά πολεμικών αεροπλάνων και φρεγατών και την καθημερινή εξαναγκαστική βρώση κρουασάν στα σχολεία (η πληροφορία δεν είναι διασταυρωμένη, καθώς δεν υπάρχει σε κάποιο επίσημο έγγραφο ενώ και οι ίδιοι οι Γάλλοι συνηθίζουν να μην έχουν παρόμοιες απαιτήσεις από τις αποικίες τους) η Ελλάδα με χρέος μεγαλύτερο από το 200% του ΑΕΠ, η Ελλάδα με τους αμέτρητους ανέργους, η Ελλάδα των πλειστηριασμών, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής, η Ελλάδα που μετατρέπεται γοργά σε ένα αστυνομικό και μιλιταριστικό κράτος που αδυνατεί να προσφέρει ακόμα και τα στοιχειώδη στον φτωχοποιημένο πληθυσμό που ζει στην επικράτειά της, επιλέγει να εξάγει σε μία χώρα της Αφρικής, ότι έχει σε περίσσευμα: Στρατό και αστυνομία.
Ο ορυκτός πλούτος της Δυτικής Αφρικής άλλωστε έχει γυαλίσει το μάτι γαλλικών εταιρειών και έτσι ο Μακρόν έχει φροντίσει να στείλει ήδη στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, ενώ ποιος ξέρει; Ίσως βρεθεί και «μεροκάματο», αν όλα πάνε καλά, για κάποιον έλληνα εφοπλιστή που θα μπορέσει να βοηθήσει στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην περιοχή μεταφέροντας στα ευρωπαϊκά μετόπισθεν τον ορυκτό πλούτο μίας άλλης ηπείρου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός στρατός βρίσκεται εκτός συνόρων ενώ με τη χώρα να μετατρέπεται σε μία απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση δεν περιμέναμε κάποια καλύτερη εξέλιξη. Κάθε φορά όμως γίνεται όλο και πιο ξεδιάντροπη η επιχειρηματολογία τους, είτε ακούγεται από τα δελτία ειδήσεων, είτε μπροστά σε κάποια κάμερα στημένη πάνω σε τεράστια αεροπλανοφόρα.
Είναι λογικό. Εξάγει κανείς οτιδήποτε χρειάζεται η αγορά, πόσο μάλλον αν το έχει και ο ίδιος σε πλεόνασμα.
Κάποτε ήταν τα πορτοκάλια, τα ροδάκινα, τα βιομηχανικά προϊόντα, οι ελιές και για τους πιο ρομαντικούς ο πολιτισμός.
Πλέον, είναι οι χακί στολές.
