Σε διήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 6 και 7 Φεβρουαρίου προχωρούν εργαζόμενες και εργαζόμενοι στην καθαριότητα στα σχολικά κτίρια ζητώντας αξιοπρεπείς συμβάσεις εργασίας και δικαιώματα.
Χρόνια τώρα, τα σωματεία των συμβασιούχων καθαριστριών δίνουν συνεντεύξεις τύπου ζητώντας τα ίδια αυτονόητα πράγματα, όπως να πληρώνονται κάθε μήνα (και όχι κάθε 4 μήνες), μόνιμη και σταθερή εργασία με αορίστου χρόνου συμβάσεις αλλά και τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ).
«Εμείς έχουμε μόνο πρέπει και υποχρεώσεις, δικαιώματα δεν μπορούμε να έχουμε», λέει η Μαρία Κοσμητίδου, πρόεδρος του σωματείου προσωπικού καθαριότητας Β. Ελλάδας- Θεσσαλίας σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν τρία σωματεία στον χώρο αυτό στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. «Δεν μπορούμε ούτε να γίνουμε μητέρες, ούτε να αρρωστήσουμε» προσθέτει εξηγώντας ότι αν αρρωστήσουν θα πρέπει να βρουν άλλο άτομο που θα τις αντικαταστήσει και να το πληρώσουν από την τσέπη τους.
Την περίοδο μάλιστα αυτή που εμφανίζεται η εποχική γρίπη οι διευθυντές των σχολείων τις φορτώνουν με έξτρα υποχρεώσεις έτσι ώστε η σχολική κοινότητα να είναι πιο προστατευμένη. Υπάρχει ακόμη και η απαίτηση να πλένουν καθημερινά τα ρούχα που φορούν, έτσι ώστε να αποκλειστεί κάθε τύπου μεταφοράς μικροβίων. Οι ίδιες, όμως, δεν έχουν κανένα μέσο προστασίας, ούτε γάντια, ούτε μάσκες, ούτε ειδικές ρόμπες για το καθάρισμα παρ`ότι οι Δήμοι έχουν λάβει τα σχετικά κονδύλια για ΜΑΠ. Όσο για τις αμοιβές αυτές γίνονται κάθε 4 μήνες αφού δεν προβλέπεται σε όλες τις συμβάσεις η μηνιαία καταβολή.
Οι 9.000 περίπου καθαρίστριες που δουλεύουν σε αυτές τις επισφαλείς συνθήκες ζητούν ακόμη να πληρώνονται και για τις προκάτ αίθουσες, τους έξτρα κοινόχρηστους χώρους, τα γυμναστήρια και τα εργαστήρια που καθαρίζουν καθημερινά γιατί ούτε και αυτό προβλέπεται από τη σύμβασή τους. Για το μόνο που πληρώνονται, και αυτό πενιχρά, είναι οι σχολικές αίθουσες. Έτσι, μια καθαρίστρια μπορεί να καθαρίζει όλο το σχολείο αλλά να πληρώνεται 180 ευρώ για 6 αίθουσες. Επιπλέον, οι καθαρίστριες βρίσκονται έρμαια του κάθε Δήμου ο οποίος μπορεί να αυξάνει και να μειώνει αίθουσες κατά το δοκούν με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουν καν αν θα προσληφθούν την επόμενη σχολική χρονιά.
Τα σωματεία των συμβασιούχων έχουν εδώ και καιρό ζητήσει συνάντηση με τους αρμόδιους υπουργούς Παιδείας και Εσωτερικών, Ν. Κεραμέως και Τ. Θεοδωρικάκου για να απευθύνουν τα αιτήματά τους, χωρίς, όμως, να έχουν λάβει καμία απάντηση. Μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη συναντήθηκαν με τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης Θ. Καράογλου για να μεσολαβήσει ως προς το αίτημα της συνάντησης αλλά από τις 6 Δεκεμβρίου που έγινε η συνάντηση αυτή, δεν έχουν, επίσης, κανένα νεότερο.
«Η ομηρία συνεχίζεται» σύμφωνα με την Φανή Τζούμα, πρόεδρος του σωματείου «Καθαρά γάντια» υπενθυμίζοντας ότι παρά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου για εργασιακή εξίσωση με τις αορίστου χρόνου εργαζόμενες στην καθαριότητα, για τις κυβερνήσεις το θέμα αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ προτεραιότητα. Ουσιαστικά επί 19 σχεδόν χρόνια, διεκδικούν τα ίδια πράγματα.
Οι καθαρίστριες ζητούν συγκεκριμένα πιστοποίηση επαγγέλματος, ενιαίες συμβάσεις, μόνιμη, πλήρη και σταθερή εργασία και πλήρη εργασιακή και ασφαλιστικά δικαιώματα, έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, ανθρώπινες συνθήκες εργασίες με τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, επιβολή κυρώσεων στου Δήμους που δεν χορηγούν τα εκ του νόμου προβλεπόμενα ΜΑΠ και αποζημίωση για τις προκάτ αίθουσες, αίθουσες πληροφορικής και εργαστηρίων που δεν αποζημιώνονται από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ και καθαρίζονται δωρεάν σήμερα από συμβασιούχους στη σχολική καθαριότητα.
«Οι εργαζόμενες στην καθαριότητα των σχολικών κτιρίων που καθημερινά δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα προκειμένου οι σχολικές αίθουσες να είναι καθαρές και έτοιμες να υποδεχθούν τα παιδιά και τους καθηγητές στα σχολεία, είναι αδιανόητο να εισπράττουν την αβεβαιότητα και την απλήρωτη εργασία.
Στηρίζουμε τον αγώνα τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά για καθαρά σχολεία» σχολιάζει το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις τους
Σταυρούλα Πουλημένη