Στην ύστατη διαμαρτυρία της απεργίας πείνας κατέφυγαν ακόμα τέσσερις (συν ένας) πρόσφυγες, κρατούμενοι στο προαναχωρησιακό κέντρο της Μόριας, διεκδικώντας την παραμονή τους στην Ευρώπη και το δικαίωμα να παραμείνουν ζωντανοί.
Γράφει ο Γιώργος Παγούδης για την Εφημερίδα των Συντακτών
Πρόκειται για τον 25χρονο Ιρανό Αμίρ Αμπάι, που παραμένει κρατούμενος παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έκανε δεκτή την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει ο ίδιος κατά της απέλασής του από τη Λέσβο στην Τουρκία και διέταξε τότε να ανασταλεί προσωρινά η απέλαση.
Οι ελληνικές αρχές, όμως, επιμένουν στην κράτησή του, οδηγώντας τον σε απεργία πείνας εδώ και πέντε ημέρες, αλλά και τον 31χρονο αδελφό του, Αράς, στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, που απεργεί σε ένδειξη συμπαράστασης.
Ο 25χρονος Αμίρ θυμίζουμε ότι είχε γλιτώσει την απέλαση κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή όταν δικηγόροι και αλληλέγγυοι είχαν καταφέρει να τον βγάλουν από το πλοίο της επιστροφής στην Τουρκία.
Εκεί όπου είχε οδηγηθεί από την αστυνομία, παρ’ ότι εκκρεμούσε τότε αίτηση ακύρωσης της απορριπτικής απόφασης ασύλου στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, με την οποία ζητούσε την αναστολή της επαναπροώθησης στην Τουρκία. Γεγονός για το οποίο οι δικηγόροι του είχαν φροντίσει εγκαίρως να ειδοποιήσουν την αστυνομία.
Οπως φαίνεται, όμως, το σαφέστατο μήνυμα που έστειλε λίγες ημέρες μετά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ώστε να σταματήσει αυτή η πρακτική, δεν παραλήφθηκε ποτέ από την ελληνική κυβέρνηση και τα συναρμόδια υπουργεία. Με αποτέλεσμα, ακόμα και δυόμισι μήνες μετά την πρώτη δικαίωσή του στο ΕΔΑΔ, ο Αμίρ να παραμένει κρατούμενος στη Μόρια.
Μαζί του, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Μόριας, όπου κρατούνται όσοι έχουν απορριπτικές αποφάσεις δευτέρου βαθμού, απεργούν ακόμα ο 21χρονος Ιρακινός Hussein Kozhen, που βρίσκεται εννέα μήνες στη Λέσβο και σαράντα ημέρες στο ΠΡΟΚΕΚΑ, ο 24χρονος Bahrouz Arash, από το Ιράκ, που ζει δεκαέξι μήνες στη Λέσβο, ενώ κρατούμενος παραμένει εδώ και ένα μήνα και ο Ταρίκ Ιμπραΐμ από τη Συρία.
«Ακούστε τις φωνές μας»
Οι άλλοι δύο από τους απεργούς πείνας |
«Ζητώ την άμεση απελευθέρωση του αδελφού μου και των άλλων τριών που βρίσκονται σε απεργία πείνας μέσα στη φυλακή στη Μόρια. Ζητάμε από την Ελληνική Υπηρεσία Ασύλου και από τα Ηνωμένα Εθνη να ακούσουν τις φωνές μας», αναφέρει σε δήλωσή του ο 31χρονος Αράς, καλώντας τι αρχές να δείξουν σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων.
«Πώς τολμάτε να καταδικάζετε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλες χώρες όταν διαπράττετε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εδώ;» αναρωτιέται. «Ηρθαμε στην Ευρώπη για προστασία.
»Ηρθαμε επειδή τραυματιστήκαμε, γιατί βασανιστήκαμε, επειδή η ζωή μας ήταν σε κίνδυνο. Αλλά αντί να μας δείξετε έλεος, μας αντιμετωπίζετε σαν εγκληματίες. Τα συρματοπλέγματα και οι φυλακές δεν είναι το κατάλληλο μέρος για τους πρόσφυγες», τονίζει.
«Η φυλάκιση του αδελφού μου Amir Hampay είναι παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Είναι στη φυλακή για 2 μήνες. Για ποιο έγκλημα; Σε ποια νομική ή ηθική βάση μπορείτε να δικαιολογήσετε τη σύλληψή μας και την κράτησή μας με αυτόν τον τρόπο; Η απαίτησή μας είναι απλή.
»Είναι μια απαίτηση για βασική ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ζητάμε να απελευθερώσετε όλους τους πρόσφυγες από τη φυλακή στη Λέσβο οι οποίοι δεν έχουν κατηγορηθεί ή καταδικαστεί για οποιοδήποτε έγκλημα. Ζητούμε από την Ευρώπη να σταματήσει να κρατά τους πρόσφυγες», καταλήγει.