Σε επανάληψη της δίκης στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης, μετά από αίτηση αναίρεσης που έκανε δεκτή ο Άρειος Πάγος, το δικαστήριο έκρινε αθώα τα δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός Μ. Θεοδωρακόπουλο, πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, και Ευστ. Λιάλιο, τότε τομεάρχη των Μεταλλείων Ολυμπιάδας, που κατηγορούνταν για ρύπανση των επιφανειακών της ΒΑ Χαλκιδικής.
Τα δύο στελέχη είχαν καταδικαστεί πρωτοβάθμια στις 27 Οκτωβρίου του 2020 σε έναν χρόνο και έξι μήνες φυλάκιση αντίστοιχα ενώ το Εφετείο την 1η Σεπτέμβρη του 2021 επιβεβαίωσε την καταδίκη τους μειώνοντας την ποινή σε εφτά και τρεις μήνες φυλάκιση με αναστολή αντίστοιχα.
Ωστόσο μετά από αίτημα τους που έκανε δεκτό ο Άρειος Πάγος η δίκη επαναλήφθηκε στο Εφετείο με άλλη σύνθεση.
Να υπενθυμίσουμε ότι τα δύο στελέχη κατηγορούνταν για ρύπανση των επιφανειακών υδάτων σε Ολυμπιάδα και Στρατώνι και υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Η δίωξή τους ασκήθηκε από την Εισαγγελία Χαλκιδικής που τους παρέπεμψε σε δίκη μετά από καταγγελίες της πρώην Διοίκησης του Δήμου Αριστοτέλη και πολιτών της περιοχής για υποβάθμιση και ρύπανση του περιβάλλοντος. Οι καταγγελίες βεβαιώνονταν από σχετικά πορίσματα της Επιθεώρησης Μεταλλείων για παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Τα πορίσματα αφορούσαν αναλύσεις μετά από αυτοψίες της Επιθεώρησης Μεταλλείων, που έγιναν στα νερά των μονάδων κατεργασίας στα μεταλλεία Στρατωνίου και στον Μαντέμ Λάκκο από το 2012 μέχρι και το 2015, και έδειχναν σοβαρές υπερβάσεις στα όρια διάθεσης υγρών αποβλήτων και συγκεκριμένα βαρέων μετάλλων μεταξύ των οποίων και αρσενικού.
Η εταιρεία, όπως ανέφερε σήμερα η προϊσταμένη της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος που κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας, χρησιμοποιούσε στις μετρήσεις της σχετικά με τα υγρά απόβλητα παλαιότερα όρια του Νομάρχη ενώ όφειλε να τηρεί τα όρια που θέσπισε το κράτος το 2011, σύμφωνα με την αδειοδότησή της, και τα οποία είναι αυστηρότερα.
Η Επιθεωρήτρια Περιβάλλοντος αντέκρουσε τους ισχυρισμούς των συνηγόρων των δύο κατηγορούμενων ότι για να αποδειχτεί ρύπανση πρέπει οι μετρήσεις να γίνονται στον τελικό αποδέκτη και όχι στις εκροές των αποβλήτων. Και αυτό γιατί όπως είναι κοινά γνωστό στις περιβαλλοντικές έρευνες είναι δύσκολα εντοπίσιμη τυχόν μεταβολή του περιβάλλοντος στον τελικό αποδέκτη (π.χ. στη θάλασσα ή στο ποτάμι) και μελέτες σχετικά με την τυχόν δυσμενή επίδραση θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να γίνουν. Για τον λόγο μάλιστα αυτόν θεσπίζονται και συγκεκριμένα όρια συγκέντρωσης βαρέων μετάλλων που πρέπει να τηρεί η εκάστοτε εταιρεία.
Να σημειωθεί ακόμη ότι οι μετρήσεις κατά τις αυτοψίες που έκαναν οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος έγιναν παρουσία της εταιρείας ενώ παράλληλα για τα πορίσματα χρησιμοποιήθηκαν και μετρήσεις της ίδιας της εταιρείας. Για τις παραβάσεις αυτές είχαν επιβληθεί πρόστιμα στην εταιρεία από το Υπουργείο Περιβάλλοντος καθώς, ενώ υπήρξαν συστάσεις της Επιθεώρησης προς την εταιρεία με σχετική αλληλογραφία, αυτή τελικά δε συμμορφώθηκε.
Στο δικαστήριο κατέθεσαν επίσης ως μάρτυρες κατηγορίας ο πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη Γ. Ζουμπάς, ο τότε αντιδήμαρχος Σταγείρων- Ακάνθου καθώς και ο διευθυντής της Διεύθυνσης Υδάτων της ΠΚΜ ο οποίος είχε εντοπίσει αύξηση των βαρέων μετάλλων σε γεώτρηση στο Νεοχώρι λόγω ανθρωπογενούς δραστηριότητας που κατά την υπηρεσία οφειλόταν στη δραστηριότητα της εταιρείας.
Οι δικηγόροι της εταιρείας, όπως και στο Εφετείο που έγινε την 1η Σεπτέμβρη, προσκόμισαν έγγραφα με ισχυρισμούς ότι είναι εσφαλμένες οι κρίσεις των Επιθεωρητών, ισχυρισμούς που το δικαστήριο τότε δε δέχτηκε ωστόσο σήμερα έκανε δεκτούς.
Μετά από 7 χρόνια από τις καταγγελίες και τα τελευταία πορίσματα ολοκληρώνεται μια δίκη για ζήτημα ύψιστου δημόσιου ενδιαφέροντος, όπως είναι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Αποτελεί ερώτημα για τους κατοίκους της περιοχής με ποιον τρόπο μπορούν να προστατευτούν όταν καταγγέλλουν ρύπανση με βεβαιώσεις από τις δημόσιες υπηρεσίες τις οποίες όμως το δικαστήριο μετά από τόσα χρόνια απορρίπτει. Επιπλέον ουδείς γνωρίζει αν η εταιρεία έχει αλλάξει την πρακτική διαχείρισης των αποβλήτων στα παλιά μεταλλεία σε Ολυμπιάδα και Στρατώνι και αν μπορεί κανείς να πιστέψει μια εταιρεία που σύμφωνα με τη νέα σύμβαση που έχει υπογραφεί με το Δημόσιο θα ελέγχει πλέον αυτή τον εαυτό της.
