Σε κοινή τους ανακοίνωση η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση και η Διεθνιστική Κίνηση Antiwar καταγγέλουν την κλοπή των προσωπικών αντικειμένων, τα βασανιστήρια και τον βιασμό της Τ., ανάπηρης τρανς από την Τουρκία, η οποία, μετά από όλα αυτά, επαναπροωθείται βίαια στην Τουρκία. «Να γκρεμίσουμε τον φράχτη του Έβρου, να σταματήσουν τώρα τα push backs και οι δολοφονικές περιπολίες του ελληνικού στρατού. Ελεύθερη μετακίνηση για πρόσφυγες και μετανάστριες» αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Στις 20 Ιουλίου η Τ. περνάει τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Έρχεται από ένα κράτος, που μισεί κάθε της υπόσταση και την κυνηγά γι’ αυτό. Είναι τρανς, ανάπηρη, γυναίκα και αγωνίστρια του κινήματος. Θέλει να προστατευτεί από το τουρκικό καθεστώς και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, όπου την περιμένουν οι συναγωνίστριες και οι φίλες της. Περνάει τα σύνορα στέλνοντας διαρκώς σήμα εντοπισμού σε μια από αυτές. Κάποια στιγμή το σήμα χάνεται.
Η Τ. έχει συναντήσει μια περίπολο Ελλήνων συνοριοφυλάκων. Η Τ. τους ξεκαθαρίζει τη θέση της: «Ζητώ πολιτικό άσυλο, είμαι πολιτικά διωκόμενη στην Τουρκία». Οι συνοριοφύλακες της παίρνουν το κινητό απ’ τα χέρια, της κάνουν σωματικό έλεγχο και της αρπάζουν όλα της τα υπάρχοντα: λεφτά και χαρτιά εξαφανίζονται. Την ξεγυμνώνουν και την πετάν σε μία καρότσα φορτηγού γυμνή. Η Τ. θα περάσει όλο το βράδυ εκεί. Εκείνο το βράδυ θα βιαστεί. Το πρωί, γυμνή και βασανισμένη, θα την πετάξουν σε μια βάρκα και θα την σπρώξουν προς την πλευρά της Τουρκίας. Η Τ. είναι σήμερα ξανά στην Τουρκία, διωκόμενη από το Τουρκικό κράτος, βασανισμένη από το Ελληνικό.
Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά που το Ελληνικό Κράτος κακοποιεί πάνω στα σώματα των καταπιεσμένων. Στο φόντο μιας όλο και εντεινόμενης στρατιωτικοποίησης κράτους και κοινωνίας, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η συνεργασία της πατριαρχίας, της ταξικής εκμετάλλευσης και του εθνικισμού συμπυκνώνεται καλύτερα από κάθε άλλη δομή στο Στρατό και το μιλιταρισμό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.. Μέσα στον Ελληνικό Στρατό, τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί πλήθος καταγγελιών από φαντάρους, που καταγγέλλουν καψόνια, σεξιστικές συμπεριφορές ακόμη και κατά τη διάρκεια των Υγειονομικών τους εξετάσεων και βασανιστήρια, που καταλήγουν μέχρι και στο βιασμό τους γιατί δεν υποτάχθηκαν στις διαταγές των ανωτέρων αξιωματικών ή γιατί κατηγορήθηκαν για δήθεν απώλειες αντικειμένων και χρημάτων.
Όμως, οι αυταρχικές κακοποιητικές πρακτικές δεν σταματάνε εκεί. Η κατάσταση κλιμακώνεται μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου μετανάστριες αναγκάζονται να φοράνε το βράδυ μέχρι και πάνες για να μην αναγκαστούν να βγουν από τις σκηνές τους και κακοποιηθούν, ή τις εξαναγκάζουν σε συνευρέσεις χωρίς συναίνεση ή/και εξαναγκαστική πορνεία. Στα σύνορα, το Ελληνικό Κράτος, προσπαθώντας να έχει τον απόλυτο έλεγχο του πληθυσμού που προσπαθεί να περάσει τα σύνορα, είναι ανεξέλεγκτο. Βασανίζει, ξυλοκοπεί και επαναπροωθεί παράνομα μετανάστ(ρι)ες, είτε τους/τις δολοφονεί, ενώ έχουν βγει στη δημόσια σφαίρα υποθέσεις σχετικά με εμπόριο οργάνων ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών από διπλωμάτες, που διόρισε το Ελληνικό Κράτος και υποθέσεις trafficking.
Λόγω της ολοένα και πιο αναβαθμισμένης ελληνικής πολεμικής μηχανής απέναντι σε εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, το ελληνικό κράτος γίνεται όλο και πιο εθνοπατριαρχικό και τρομοκρατεί, με μόνο σκοπό την καταστολή των αντιστάσεων και την κερδοφορία μέσα στον διεθνή ανταγωνισμό. Τα σώματα που δέχονται την οξύτερη επίθεση είναι αυτά των μεταναστριών και μεταναστών, των θηλυκοτήτων και των λοατκια+ ατόμων, που δεν έχουν ενταχθεί στον εθνικό κορμό, ή εντάσσονται σε αυτόν με τους όρους ενός εκ των πιο εκμεταλλευόμενων κομματιών της εργατικής τάξης. Εκτός της γενικευμένης πατριαρχικής/σεξιστικής βίας, γίνονται καθημερινοί στόχοι των κρατικών και κοινωνικών εθνικιστικών πογκρόμ. Άλλωστε κράτη, κυβερνήσεις, και αστικοί θεσμοί αποτελούν το νομιμοποιητικό και κανονικοποιητικό πυρήνα της βίας των συστημάτων κυριαρχίας, που λειτουργεί πάντα προς όφελος της εξουσίας των προνομιούχων.
Από τις περιπολίες του στρατού στα σύνορα, τις γυναικοκτονίες μεταναστριών και τις δολοφονίες μεταναστών, τις αυξανόμενες εξώσεις, τη συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου για τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη θεσμοθέτηση της ύπαρξης τους απ’ το κράτος υπό τον έλεγχο του στρατού, τις επιθέσεις μπάτσων και φασιστών, και όχι μόνο, ο πόλεμος ενάντια στις/στους/στα καταπιεσμένες/ους/α του συμπλέγματος κράτος-κεφάλαιο-πατριαρχία στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, παράγει συνεχώς νέα θύματα.
Σε αυτόν τον καπιταλιστικό πατριαρχικό κόσμο, που διακηρύττει την κοινωνική ειρήνη, εμείς διαψεύδουμε την επίπλαστη αυτή αφήγηση, απαριθμώντας τα βασανισμένα ζωντανά-νεκρά σώματα των ταξικών αδελφών μας, δίνοντας ορατότητα στις αόρατες ζωές τους. Μέσα από ένα πολύμορφο, πολύχρωμο, συμπεριληπτικό, διεθνιστικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα, μέσα από τη διαρκή σύνδεση μεταναστευτικών και φεμινιστικών αγώνων που ξεσπούν, μέσα από τη συνύπαρξη και τη δημιουργία πολυεθνικών κοινοτήτων, όπου θα ζούμε όλα μας ελεύθερα και ισότιμα, μπορούμε να αντιστρέψουμε τον πόλεμο ενάντια στην πατριαρχία, τον εθνορατσισμό, τον καπιταλισμό και το κράτος. Σε αυτήν την κανονικότητα, που μας θέλουν νεκρές, εμείς αντιστεκόμαστε μέσα από τα δικά μας εργαλεία, τη δική μας αυτοάμυνα, τη δική μας ταξική αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη στην Τ. και το αγωνιζόμενο φεμινιστικό κίνημα της τουρκίας.
Απαιτούμε να δημοσιευτούν εδώ και τώρα τα ονόματα των Ελλήνων βασανιστών της. Διεκδικούμε την τιμωρία τους.
Πολιτικό άσυλο τώρα στην Τ.
Να γκρεμίσουμε τον φράχτη του Έβρου, να σταματήσουν τώρα τα push backs και οι δολοφονικές περιπολίες του ελληνικού στρατού. Ελεύθερη μετακίνηση για πρόσφυγες και μετανάστριες.
Κοινοί διεθνιστικοί αγώνες σε όλα τα πεδία της ζωής, σε κάθε πλευρά του Αιγαίου».
