«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Το σύνθημα έμοιαζε υπερβολικό, επιτηδευμένα πιασάρικο, ίσως και αλαζονικό. Κι όμως, αμέσως μετά τις εκλογές, αποδείχθηκε ότι έπρεπε να είχαν φύγει απαξάπαντος στις 26, έπρεπε το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που να μην δίνει στους λογής Πρετεντέρηδες -ο Πρετεντέρης δεν είναι άνθρωπος, είναι επιθετικός προσδιορισμός- το δικαίωμα να πουν «ε, καλά, δεν έγινε και τίποτα, συνεχίζουμε ως έχουμε, μέχρι την επόμενη δημοσκόπηση της GPO, που θα αποκαταστήσει πλήρως την τάξη». Έπρεπε να είχαν φύγει απαξάπαντος στις 26, γιατί ετούτοι δεν είναι κυβέρνηση που δρα προς όφελος του λαού, εντός του θεσμικώς προσδιορισμένου χρόνου, ετούτοι είναι Οργάνωση ειδικού σκοπού, που όσο μένει στην εξουσία προκαλεί βλάβες μη αναστρέψιμες.
Στις 26 έμειναν, στις 27 έπιασαν δουλειά. Έκλεισαν άρον-άρον τη Βουλή για να μην έχουν ανάγκη την πλειοψηφία των 151, έστησαν τα θερινά τμήματα, όπως έστηναν ο Ποντικομαμής με τον Μπουγιαμπέσα -με το καλό να τους καμαρώσουμε και δημάρχους- τα ματσάκια στη Γ’ Εθνική και τώρα ετοιμάζονται να φέρουν νομοσχέδια που δεν θα αφήσουν λίθον επί λίθου. Στην κυριολεξία λίθον επί λίθου, διότι με τις δραστικές αλλαγές που θα επέλθουν στη νομοθεσία για τους ελεύθερους χώρους, τα δάση και τον αιγιαλό, ο καθένας θα χτίζει όπου γουστάρει, θα μπαζώσουν ακόμη και τις θάλασσες για να φτιάξουν τις ριβιέρες που ονειρεύεται ο Σαμαράς.
Δεν είναι μόνο οι παραλίες, τα δάση και οι πόλεις, είναι και η ΔΕΗ που πρόκειται να ξεπουληθεί εν μέσω θέρους. Τη βάφτισαν «μικρή» τη ΔΕΗ για να κρύψουν τις πομπές τους, το σκάνδαλο όμως είναι πιο μεγάλο κι από το εγώ του Βενιζέλου, το οποίο είναι λίγο πιο μικρό από το σύμπαν, γιατί πρέπει να χωράει κάπου. Παρεμπιπτόντως, εντός του θέρους θα κόψουν και τις επικουρικές συντάξεις, τούτο όμως είναι λιγότερο σημαντικό από τα δάση, τις παραλίες και τις ελεύθερους χώρους, λιγότερο σημαντικό ακόμη κι από τη ΔΕΗ. Το λέω έτσι προκλητικά, διότι κάποιοι νομίζουν ότι τα μνημόνια εξαντλούνται στους μισθούς, τις συντάξεις και τα εργασιακά. Τη σύνταξη μπορεί να την πάρεις κάποτε πίσω, την παραλία όμως που θα την έχει μπαζώσει ο ξενοδόχος και το δάσος που θα το έχει βοσκήσει το παρακείμενο μοναστήρι δεν θα το πάρεις πίσω ποτέ, ούτε εσύ ούτε τα εγγόνια σου.
Κι αν τα κάνουν αυτά το καλοκαίρι, σκεφτείτε τι έχουν να πράξουν το φθινόπωρο, τότε που θα ληφθούν οι αποφάσεις για το χρέος, οι οποίες θα μας δεσμεύσουν για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Δεν έφυγαν στις 26 Μαΐου, να φύγουν οπωσδήποτε στις 26 Οκτωβρίου, στις 26 Φεβρουαρίου έστω, εκτός κι αν βρεθούν κάποιοι δήθεν αριστεροί ή δήθεν αντιμνημονιακοί που θα κρίνουν ότι το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι λόγος επαρκής ώστε να συνεχίσουμε να βλέπουμε για άλλους δεκαέξι μήνες το πρόσωπο του τέρατος.
Αναδημοσίευση από την Αυγή.