Γράφοντας για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, τόσο ο Στρατής Μπουρνάζος όσο κι εγώ, υποδείξαμε ένα διαφορετικό κόνσεπτ, που να παίρνει υπόψη του όχι μόνο/τόσο τις αρχές τις αριστεράς, αλλά κυρίως τη συγκυρία της κρίσης και την κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. Δεν προτείναμε κάποια επαναστατική λύση, έναντι του προφανούς μιλιταρισμού που υποθάλπουν τέτοιες παρελάσεις, αλλά σκεφτήκαμε ήπιες λύσεις που δεν θα προσέβαλλαν τον κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και το επιζητούμενο πνεύμα «εθνικής ομοψυχίας» του εορτασμού.
Εγώ λοιπόν πρότεινα η 25η Μαρτίου να εορτασθεί στη Δήλο, με τους διοργανωτές κ. Καμμένο και κ. Δούρου να διαθέτουν το ποσόν που θα στοίχιζε η παρέλαση στο Σύνταγμα για την πρόσληψη των ελλειπόντων αρχαιοφυλάκων, έλλειψη που καθιστά το μικρό αυτό νησάκι των Κυκλάδων μη επισκέψιμο.
Από εκεί, από αυτό το Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, ένα νησί/αρχαιολογικό πάρκο, θα μπορούσε να εκπεμφθεί στην κοινωνία και μια αστική δημοκρατική αφήγηση για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αφήγηση, επαναλαμβάνω, συμβατή και με τις «καλές» προκείμενες του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου.
Αναφέρομαι στην περιβόητη φράση του Μακρυγιάννη, ο οποίος, μιλώντας για το πώς προστάτευσε κάποια αρχαία αγάλματα, εν μέσω της επανάστασης, μας αφηγείται τι απάντησε σε κάποιον υποψήφιο, αλλοδαπό αγοραστή: «γι’ αυτά πολεμήσαμε!». Και σχολιάζει ο Σεφέρης: «Δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες ακαδημίες δεν αξίζουν την κουβέντα αυτού του ανθρώπου».
Αντί μιας τέτοιας εθνικής αφήγησης, επαναλαμβάνω, αστικής δημοκρατικής και όχι αριστερής, επελέγη, ελαφρά τη καρδία, η διολίσθηση στην αισθητική του μιλιταρισμού, η οποία, φυσικά, παρήγαγε και το γνωστό αποτέλεσμα, το στιχούργημα των Ο.Υ.Κ, «Και το όνειρο μας είναι/στην Πόλη εμείς να μπούμε/σημαία να υψώσουμε/τον ύμνο εμείς να πούμε», να παρελαύνει στα Προπύλαια.
Όμως, επειδή καθ’ όσον αφορά την εθνική αφήγηση, και γενικότερα, δεν είμαι θιασώτης ούτε του Μακρυγιάννη ούτε του Σεφέρη, θα ήθελα να κλείσω με έναν επίσης επίκαιρο στίχο του Εγγονόπουλου, που νομίζω ότι ταιριάζει σε αδέξιους χειρισμούς τέτοιων δύσκολων καταστάσεων, όπως είναι η κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ: αυτή η άμυνα πού θα μας πάει/ σαν μας μισήσουνε κι οι λυγαριές;
Πίνακας: Νίκος Εγγονόπουλος, «Δήλος»
Πηγή: rednotebook.gr