Εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη μαύρη επέτειο της 15ης Μαρτίου 1943 όταν έφυγε από το σταθμό της πόλης το πρώτο τρένο γεμάτο Εβραίους με προορισμό το Αουσβιτς, όπου εξοντώθηκαν 46.000 Θεσσαλονικείς Εβραίοι, σε συνολικά 19 αποστολές.
Την Κυριακή 16 Μαρτίου, στις 11.15, θα γίνει συμβολική πορεία ανάμεσα στα δύο σημεία μαρτυρίου των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, με αφετηρία την πλατεία Ελευθερίας και τελικό προορισμό τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
“Η ανάδειξη της τιμωρημένης ιστορικής μνήμης-αλήθειας για την πόλη μας δεν είναι μια άγονη παρελθοντολογία ούτε απλώς ζήτημα ηθικής αποκατάστασης” υπογραμμίζει η δημοτική παράταξη Θεσσαλονίκη-Ανοιχτή Πόλη καλώντας τους Θεσσαλονικείς στις εκδηλώσεις μνήμης για τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας.
“Θυμόμαστε προπαντός φέτος τους 300 Έλληνοεβραίους ομήρους του Άουσβιτς και τις ηρωικές Εβραιοπούλες από τη Θεσσαλονίκη, εργάτριες στο εργοστάσιο πυρομαχικών ΟΥΝΙΟΝ, που στις 7 Οκτωβρίου 1944 ανατίναξαν ένα από τα κρεματόρια της ανείπωτης φρίκης” αναφέρει στην ανακοίνωση της σημειώνοντας ότι το ξεκλήρισμα του εβραϊκού πληθυσμού αλλοίωσε οριστικά το πρόσωπο της πόλης και πως η σημερινή Θεσσαλονίκη δεν έχει τίποτε να χάσει, αντίθετα έχει πολλά να κερδίσει, αναγνωρίζοντας το πραγματικό της παρελθόν.
“Είναι ανάχωμα-πολιτικό όπλο ενάντια στη νεοναζιστική πανούκλα της «Χρυσής Αυγής» που δεν βρωμίζει μόνο τη Βουλή, αλλά και είναι έτοιμη να επαναλάβει τα εγκλήματα του Χίτλερ, του «οραματιστή της νέας Ευρώπης» κατά Μιχαλολιάκο” αναφέρει χαρακτηριστικά συμπληρώνοντας πως η εκπλήρωση αυτού του χρέους μνήμης και απόδοσης ιστορικής δικαιοσύνης απαιτεί:
α) να καθιερωθεί από το δήμο Θεσσαλονίκης ως επίσημη γιορτή η 30η Οκτωβρίου, μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
β) να υποστηρίξει ο δήμος Θεσσαλονίκης την από 19/2/2014 προσφυγή της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης κατά της Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ηθική δικαίωση και την επιστροφή του 1.500.000.000 δισ. δραχμών–λύτρων που κατέβαλε μέχρι το 1943 στις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής για να απελευθερώσει 3.500 άρρενα μέλη της Κοινότητας ηλικίας 18-45 ετών που υποχρεώθηκαν να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα σε όλη την Ελλάδα.
γ) απαιτεί να απαλειφθούν από τους δρόμους της πόλης τα ονόματα γνωστών δοσιλόγων και να αποκατασταθούν τα εβραϊκά ονόματα που έσβησε από τους δρόμους της πόλης στις 26/3/1943 το κατοχικό δημοτικό συμβούλιο με δήμαρχο τον Γεώργιο Σερεμέτη.
δ) η ανάπλαση – μετατροπή από πάρκινγκ σε «πάρκο μνήμης» της πλ. Ελευθερίας, όπου τον Ιούλιο του 1942 ξεκίνησε με ταπεινωτικά καψόνια η «τελική λύση» των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών μας
ε) η επιστροφή από τη Μόσχα των αρχείων της Ισραηλιτικής Κοινότητας
στ) η επανίδρυση στο ΑΠΘ της έδρας Εβραϊκών Σπουδών που κατάργησε ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς.
ζ) η αποκατάσταση της ιθαγένειας όχι μόνο στους Έλληνες Εβραίους επιβιώσαντες του Ολοκαυτώματος αλλά και η απόδοσή της σε όσους απογόνους τους το επιθυμήσουν.