Πέρασε περίπου μία δεκαετία από την τελευταία προσπάθεια του Γάλλου Λεός Καράξ, “Ηoly Motors” (2012). Το “Annette” είναι η έκτη του μεγάλη μήκους δουλειά, πρώτη αγγλόφωνη κι αποτέλεσε την ταινία έναρξης του πρόσφατου Φεστιβάλ των Καννών. Τιμήθηκε με το Βραβείο καλύτερης Σκηνοθεσίας, ενώ αντίστοιχα για την μουσική τους βραβεύτηκαν οι Ron και Russel Μael (Sparks). Στους τελευταίους άνηκε μάλιστα η ιδέα του album “Αnnette”. Ο σκηνοθέτης όμως ήρθε να απογειώσει το θέαμα με όπλα του την εικόνα, τον ήχο και την ένταση.
Ένας ανερχόμενος stand-up κωμικός και μία εξελίξιμη σοπράνο συναντιούνται στο Λος Άντζελες. Το κάρμα τους φέρνει κοντά κι η έκρηξη έρχεται ως φυσικό επακόλουθο. Σύντομα ο έρωτάς του θα εξελιχθεί σε αγάπη κι ως καρπός θα προκύψει μία όμορφη κορούλα. Από εκείνο το σημείο όμως αρχίζουν τα προβλήματα. Η εμπιστοσύνη κλονίζεται. Η ισορροπία χάνεται. Η σχέση του ζευγαριού δοκιμάζεται σε διάφορα επίπεδα. Η καριέρα του Χένρυ Μακχένρυ κάνει τη διαδρομή από την άνοδο στην πτώση και γνωρίζει τις συνέπειες των επιλογών του. Για να το διαχειριστεί οδηγείται σε καταχρήσεις. Την ίδια στιγμή η Αν Ντεφρανού Καλπάζει προς την κορυφή του κόσμου. Μία ιστορία που ως έναν βαθμό θυμίζει αυτή του “A Star is Born”.
Οι καταγγελίες που φέρνουν συνειρμικά στο μυαλό το κίνημα #MeToo αποτελούν μία έμμεση προοικονομία για όσα θα ακολουθήσουν. Ένα τραγικό γεγονός θα στοιχειώνει για πάντα τον πρωταγωνιστή όσο κι αν θέλει να ξεχάσει, όσο κι αν θέλει να πείσει τον εαυτό του πως ήταν ατύχημα. “Θα γίνω όμως ξανά άξιος να αγαπηθώ”; Η απάντηση θα έρθει στην τελευταία κυριολεκτικά σκηνή. Μέχρι εκεί θα μεσολαβήσουν αρκετά γεγονότα. Η αποσιώπησή τους δίνει παράταση ζωής σε έναν “βαθιά άρρωστο” άνθρωπο. Η αλήθεια κι ο δρόμος για την απόδοση της δικαιοσύνης θα λάμψει μόνο στην τελευταία παράσταση της Annette.
Το ξεκίνημα είναι ιδιαίτερα δυναμικό. Ένας ύμνος στην μουσική. Κερδίζει τον θεατή. Αποκαλύπτεται το τρίγωνο που θα διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη. To “We Love Each Other so Much” κυριαρχεί. Περίπου στην μέση και μετά τη γέννηση της μικρής Annette υπάρχει μία “κοιλιά” που ενδέχεται να κουράσει, ωστόσο το φινάλε αποζημιώνει τους πιστούς που αναμένουν η αλήθεια να λάμψει. Μη ξεχνάτε πως μιλάμε για έργο 160 λεπτών με διαδοχικές ανατροπές. Επομένως ίσως είναι και φυσιολογική αυτή η αυξομείωση στη δυναμική.
Οι στιγμές, η φωτογραφία, οι εναλλαγές οδηγούν σε μία άβυσσο. Αυτή που τόσο φοβάται να αντικρύσει ο καταπέλτης ερμηνευτικά Άνταμ Ντράιβερ. Για μία ακόμα φορά καλείται να διαχειριστεί μία κρίση γάμου αυτή τη φορά έχοντας δίπλα την Μαριόν Κοτιγιάρ κι όχι τη Σκάρλετ Γιόχανσον (Ιστορία Γάμου). Η δεινότητά του τον κατατάσσει στους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής. Η ταινία ξεκινάει ως love story, τείνει στην μαύρη κωμωδία, εξελίσσεται τελικά όμως σε μία τραγωδία. Τόσο εσωτερική, όσο και στην ουσία της υπόθεσης. Η ακροβασία με το μεταφυσικό είναι επίσης ακόμα ένα στοιχείο που αξίζει να τονιστεί.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ιδιαίτερου αυτού μιούζικαλ ο πρωταγωνιστής μοιάζει να προσπαθεί να λυτρώσει τη ψυχή του. Άλλοτε γεμίζοντάς την συναισθήματα, άλλοτε επιζητώντας το χειροκρότημα του κόσμου κι άλλοτε αναζητώντας την εξιλέωση, τον εξαγνισμό των αμαρτιών του. Είναι όμως ένας δρόμος γεμάτος εμπόδια, ματαιώσεις, θυσίες, απογοητεύσεις. Για τα περισσότερα μάλιστα την μεγαλύτερη ευθύνη, αν όχι την απόλυτη έχει ο ίδιος. Τίποτα όμως δεν μπορεί να σταματήσει το τραγούδι στη ζωή. Ακόμα κι πιο μεγάλη λύπη κι η πιο σκληρή ήττα.
