Με ανακοίνωση του το Παρατηρητήριο Ψυχοκοινωνικών δικαιωμάτων της ISEPP αναφέρει πως “ο Αναρχικός απεργός πείνας Νίκος Ρωμανός ΔΕΝ πληροί σε καμία περίπτωση κανένα από τα διαγνωστικά κριτήρια για την ψυχική διαταραχή βάση DSM-IV, ούτε καμία κλινική περιγραφή βάση της ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών & διαταραχών συμπεριφοράς σύμφωνα με το ICD-10 του Π.Ο.Υ. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται ή να παρερμηνεύεται ως αυτοηττούμενη, αυτοκαταστροφική ή αυτοκτονική, η συμπεριφορά που εκφράζεται ως αποτέλεσμα πολιτικών πεποιθήσεων”.
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:
“Με αφορμή την κατάσταση της υγείας του Αναρχικού απεργού Πείνας Νίκου Ρωμανού, και την δημιουργία κλίματος εντυπώσεων δηλώνουμε τα εξής. Μελετώντας τα μέχρι στιγμής δεδομένα, τα ανακοινωθέντα ιατρικά δελτία, την ενημέρωση του προσωπικού του γιατρού, των συγγενών του καθώς και τις δηλώσεις του ίδιου συνάγεται ότι: Ο Αναρχικός απεργός πείνας Νίκος Ρωμανός ΔΕΝ πληροί σε καμία περίπτωση κανένα από τα διαγνωστικά κριτήρια για την ψυχική διαταραχή βάση DSM-IV, ούτε καμία κλινική περιγραφή βάση της ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών & διαταραχών συμπεριφοράς σύμφωνα με το ICD-10 του Π.Ο.Υ. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται ή να παρερμηνεύεται ως αυτοηττούμενη, αυτοκαταστροφική ή αυτοκτονική, η συμπεριφορά που εκφράζεται ως αποτέλεσμα πολιτικών πεποιθήσεων. Η προσπάθεια ψυχολογιοποίησης, ιατρικοποιήσης ή ψυχιατρικοποίησης της πολιτικής επιλογής αποτελεί συνήθη πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Βάση της διεθνής εμπειρίας κανένας απεργός πείνας δεν χρησιμοποιεί αυτό τον τρόπο αγώνα για να πεθάνει, αλλά ως ίστατο τρόπο για να εισακουσθεί και να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του. Οποιαδήποτε προσπάθεια χορήγησης ψυχοτρόπων ουσιών ή η υποχρεωτική σίτιση αποτελεί παραβίαση των ψυχοκοινωνικών του δικαιωμάτων και θεωρείται βασανιστήριο.
Εκφράζουμε την ανησυχία μας για την κατάσταση της υγείας του καθώς και της συνθήκες κράτησης. Η περίπτωση του Αναρχικού Νίκου Ρωμανού όχι μόνο θυμίζει αλλά αποτελεί στην πράξη “θεσμική αυτοδικία” τύπου βεντέτας με τους σωφρονιστικούς λειτουργούς ως θύτες να πέφτουν στην ηθικά κατακριτέα πράξη του βασανισμού.
Υπενθυμίζουμε ότι η αναγκαιότητα ή μη παροχής ιατρικής βοήθειας αποτελεί απόφαση των λειτουργών υγείας και όχι των αστυνομικών αρχών. Καλούμε το ιατρικό – νοσηλευτικό προσωπικό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην υποκύψει σε καμία πίεση ή εκβιασμό.
Αθήνα, 8 Δεκεμβρίου 2014
Δρ Αργύρης Αργυριάδης, Διευθυντής
Παρατηρητήριο Ψυχοκοινωνικών Δικαιωμάτων,
ISEPP (Ελληνικό Τμήμα)”.