Επιστολή στον Υπουργό Δημόσιας Ταξης έστειλε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με την βίαιη απαγωγή Τούρκου πολίτη στην Αθήνα και την μυστική παράδοσή του στις τουρκικές αρχές.
“Με την παρούσα επιστολή εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τη βίαιη απαγωγή τούρκου πολίτη στο κέντρο της Αθήνας την Πέμπτη, 30 Μαΐου 2013, και την ήδη, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, μυστική παράδοσή του στις αρχές της χώρας του.Αυτό το ανήκουστο για ένα κράτος δικαίου γεγονός κλιμακώνει την ήδη ανασφαλή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Τούρκοι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, καθώς τους τελευταίους μήνες τα όργανα της ελληνικής αστυνομίας τους συλλαμβάνουν με σκοπό την έκδοσή τους στην πατρίδα τους, παραγνωρίζοντας την πάγια νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ότι η έκδοση δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να πραγματοποιείται εφόσον εκκρεμεί η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος του αλλοδαπού για άσυλο ή εφόσον κινδυνεύει στη χώρα του με βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση.” τονίζει η Ένωση και συνεχίζει:”Εν προκειμένω άλλωστε, ο απαχθείς στερήθηκε του ίδιου του δικαιώματός του να καταθέσει αίτημα ασύλου, λόγω των χρόνιων, δομικών προβλημάτων πρόσβασης στη διαδικασία, με αποτέλεσμα οι μόνες κατά νόμο αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές να μην επιληφθούν ώστε να κρίνουν, βάσει των συνταγματικών και διεθνών κανόνων, εάν δικαιούται διεθνούς προστασίας.”
Όπως ακόμη επισημαίνει τα όργανα της ελληνικής αστυνομίας, παραβιάζοντας τις συνταγματικές και διεθνείς δεσμεύσεις της Πολιτείας για το σεβασμό της αρχής της μη επαναπροώθησης, (άρθρα 5 Συντ, 33 παρ.1 της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και 3 της ΕΣΔΑ), αδυνατούν –ενίοτε δε αδρανούν- να προστατεύσουν εντός της ελληνικής επικράτειας εκείνους που ενδέχεται να εκτίθενται σε σοβαρότατους, για τη ζωή και την ελευθερία τους, κινδύνους στην πατρίδα τους.
Η Ένωση ζητά την άμεση παρέμβασή του Υπουργού “προς την ενδελεχή διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης και την αυστηρή απόδοση ευθυνών”. Διότι, όπως σημειώνει, “τυχόν επιβεβαίωση του συγκεκριμένου συμβάντος, θέτει ευθέως ζήτημα για τη νόμιμη δράση των κρατικών οργάνων καθώς και ζήτημα παράκαμψης και παρακώλυσης του έργου διοικητικών και δικαστικών αρχών.Θέτει εντέλει το ερώτημα, εάν η ίδια η ελληνική Πολιτεία μπορεί σήμερα να εγγυηθεί ως ευρωπαϊκό συνταγματικό και κυρίαρχο κράτος δικαίου το αυτονόητο, δηλαδή την προσωπική ασφάλεια όλων όσοι βρίσκονται στην επικράτειά της και τη βεβαιότητα ότι όλοι –χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση- θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις που κατοχυρώνονται από τις συνταγματικές και διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας.”