Την ίδια ώρα που η ηγεσία της Χρυσής Αυγής «λουφάζει» και ο Αρχηγός της δηλώνει την πίστη του στο ευρώ (βλ. Ιός, «Λούφα και Χρυσή Αυγή», «Εφ.Συν.», 8.8.2015), από τα επίσημα μέσα ενημέρωσης που διαθέτει η οργάνωση εξαπολύεται ανοιχτή ναζιστική προπαγάνδα (εφ. «Χρυσή Αυγή», 5.8.2015).
Ξεχωρίζει η επαναφορά των παλιών συμβόλων της οργάνωσης (μαυροκόκκινη σημαία, μαίανδρος-σβάστικα), αλλά και η δημόσια διακήρυξη των αρχών του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, ενώ δεν λείπει και η φαντασίωση ενός νέου ευρωπαϊκού «Τρίτου Ράιχ» υπό την ηγεσία του μετενσαρκωμένου Χίτλερ-Μιχαλολιάκου.
Χαρακτηριστικό το ανυπόγραφο «θεωρητικό» κείμενο που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε όλους τους ιστότοπους της οργάνωσης, στο οποίο αναπτύσσεται η «κοσμοθεωρία» της Χρυσής Αυγής.
Μάταια θα αναζητήσει κανείς σ’ αυτό το κείμενο τις λέξεις «Ελλάδα» ή «Ελληνες». Λόγος γίνεται μόνο για τη «Φυλή», το «Αίμα» και την «Τιμή», τις τρεις λέξεις-κλειδιά του ναζισμού. Και πιο συγκεκριμένα:
Το «κάλεσμα της φυλής»
Ο συντάκτης του κειμένου δηλώνει ότι οι χρυσαυγίτες στέκονται «όρθιοι σε έναν κόσμο ερειπίων, ανταποκρινόμενοι στο αδιάκοπο κάλεσμα της Φυλής, που ρέει και χάνεται μέσα στα βάθη των αιώνων. Διαβαίνουμε, με κάθε κόστος, τον δρόμο του Καθήκοντος, ενάντια στο νοσηρό και διεφθαρμένο κατεστημένο της απόλυτης παρακμής και του μηδενισμού».
■ Ο τρόπος δράσης της οργάνωσης είναι «ακατάβλητη θέληση και σιδηρά πειθαρχία».
■ Η σημαία τους δεν είναι η γαλανόλευκη, αλλά «το Ιερό Μαυροκόκκινο Λάβαρο [που] θα στέκει μεγαλόπρεπο και επιβλητικό, δηλώνοντας την υπεροχή της Αρχέγονης Ιδέας μας, αλλά και την εκπλήρωση του ιστορικού πεπρωμένου της ύπαρξής μας».
■ Στις φλέβες τους «κυλούν καυτές, οι αιώνιες αξίες της Τιμής και του Αίματος, τροφοδοτώντας μας με όλα όσα χρειαζόμαστε για να μαχόμαστε αδιάκοπα και ανελέητα το σκοτάδι και τον ηθικό εκφυλισμό του διεστραμμένου δημιουργήματός τους».
■ Απέναντι στην «κοινωνία της μετριότητας», η οργάνωση επιλέγει «συνειδητά τη μετωπική σύγκρουση από την αδράνεια και τον ντροπιαστικό συμβιβασμό, τακτικές που χαρακτηρίζουν υπάρξεις δειλές και τρομαγμένες».
■ Με δυο λόγια παραμένουν «πιστοί και αμετανόητοι για την επιλογή που κάναμε. Μια επιλογή απολύτως συνειδητή, που μας φέρνει εγγύτερα την εκπλήρωση του προγονικού μας γίγνεσθαι».
■ Θεωρούν τους εαυτούς τους «ευλογημένους και καταραμένους» επειδή «ο σοφός Δημιουργός του κόσμου αυτού μας έκανε τη μεγάλη Τιμή, να είμαστε εμείς αυτοί που θα δίνουμε καθημερινά σχήμα στην Ιερή και Αφθαρτη Ιδέα μας, σάρκα και οστά στο Οραμά μας».
■ Και πώς θα γίνουν αυτά; «Σε αυτή τη ζωή τα πάντα κατακτώνται με το σπαθί. Η αγανάκτηση ξεχείλισε και η οργή απέκτησε πρόσωπο. Η ισχύς μας, το Αίμα του Λαού μας. Η φλογερή μας Πίστη, το μοναδικό μας όπλο, μετουσιώνεται σε Αγώνα σκληρό και ασυμβίβαστο».
Ο πυρήνας αυτής της δυσνόητης προπαγάνδας –αλλά και τόσο γνωστής από τη ναζιστική περίοδο- είναι η αναφορά στην «Ψυχή της Φυλής».
Ο όρος αυτός (γερμανικά «Rassenseele») βρίσκεται στο επίκεντρο της εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας (βλ. Cornelia Schmitz-Berning, «Vokabular des Nationalsozialismus», 1998, σ. 522-4).
Τον εισήγαγαν οι διαβόητοι θεωρητικοί του ρατσισμού Χανς Γκίντερ και Λούντβιγκ Κλάους, ενώ τον ανέπτυξε στο έργο του «Ο Μύθος του 20ού Αιώνα» ο Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Μάλιστα η βίβλος αυτή του ναζιστικού ρατσισμού ξεκινά με το κεφάλαιο που επιγράφεται «Φυλή και Φυλετική Ψυχή», ενώ το σχετικό απόσπασμα έχει κυκλοφορήσει το 2003 και σε ελληνική μετάφραση του βετεράνου χρυσαυγίτη Στέφανου Γκέκα από τις εκδόσεις «Απολλώνειο Φως» του επίσης ναζιστή και συνεργάτη της Χρυσής Αυγής, Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου.
Η επιστροφή της Χρυσής Αυγής στην «ασφάλεια» των βαθιών ναζιστικών της πεποιθήσεων είναι κι αυτή σημάδι της εσωτερικής ανισορροπίας που έχει προκληθεί από τη δικαστική διερεύνηση του εγκληματικού της χαρακτήρα.
Και υπάρχουν πολλά σχετικά κείμενα που επιβεβαιώνουν την προσπάθεια να στηριχτεί η ομερτά του ηγετικού της πυρήνα στους δεσμούς αίματος τόσων χρόνων ναζιστικής δράσης στο πεζοδρόμιο.
Μάλιστα τα «θεωρητικά» κείμενα που απευθύνονται στο «Μέτωπο Νεολαίας» της οργάνωσης, βασίζονται σε έναν άλλο εθνικοσοσιαλιστή διανοούμενο, τον ΓάλλοΡομπέρ Μπραζιγιάκ.
Μικρή λεπτομέρεια: ο Ρόζενμπεργκ απαγχονίστηκε ως εγκληματίας πολέμου μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης το 1946, ενώ ο Μπραζιγιάκ ως δωσίλογος το 1945.