Η Αίντα Τούμα-Σουλεϊμάν, είναι παλαιστίνια βουλεύτρια με το Hadash (Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα), έναν αριστερό πολιτικό συνασπισμό που δημιουργήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ και άλλες αριστερές οργανώσεις
-Ως Παλαιστίνια πολίτης του Ισραήλ έχεις μιλήσει πολύ έντονα για τις διακρίσεις και την ανισότητα που αντιμετωπίζει η κοινότητά σας από το παρελθόν, αναφέροντας ακόμη και τον Νόμο του Ισραήλ του 2018 ως «νόμο του απαρτχάιντ». Πως έχουν αλλάξει τα πράγματα από τις 7 Οκτωβρίου 2023;
-Πάντα ξέραμε ότι δεν απολαμβάναμε ίσα δικαιώματα στο Ισραήλ, αλλά ποτέ δεν είχαμε ζήσει αυτό που αντιμετωπίσαμε τον τελευταίο χρόνο. Οι σκληρές διώξεις των Παλαιστινίων πολιτών ξεκίνησαν αμέσως μετά τις 7 Οκτωβρίου. Πολλοί συνελήφθησαν για πράγματα όπως η ανάρτηση στίχων από το Κοράνι στο Facebook ή σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συχνά λέω την ιστορία ενός 70χρονου άνδρα από το Νεγκέβ (σημ: περιοχή στο νότιο Ισραήλ) που έγραψε το «καλημέρα» στις 7:45 στις 7 Οκτωβρίου και συνελήφθη λίγες μέρες αργότερα. Ούτε ο Νετανιάχου δεν ήξερε τι συνέβαινε νωρίς το πρωί, αλλά συνέλαβαν κάποιον επειδή ξύπνησε και δημοσίευσε μια «καλημέρα»! Πολλοί φοιτητές εκδιώχθηκαν από τα πανεπιστήμια και οι ζωές πολλών καλλιτεχνών μετατράπηκαν σε ζωντανή κόλαση επειδή θεωρήθηκαν ύποπτοι ότι υποστήριζαν τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ δημοσίευσε φωτογραφίες των συλληφθέντων με δεμένα μάτια μπροστά σε μια ισραηλινή σημαία και τους κατηγόρησε ως υποστηρικτές της Χαμάς. Σχεδόν κανένας από αυτούς δεν διώχθηκε τελικά, αλλά δεν είχε σημασία, η φήμη τους είχε ήδη καταστραφεί. Φυσικά, ήμασταν όλοι/ες σε κατάσταση σοκ μετά τις επιθέσεις και καταλάβαμε ότι θα υπάρξει αντίδραση από την ισραηλινή πλευρά. Όταν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι η αντίδραση θα ήταν ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, ακόμη και ένας πόλεμος γενοκτονίας, θελήσαμε να αντιδράσουμε, όχι για να υποστηρίξουμε αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, αλλά για την ειρήνη και για μια πολιτική λύση. Αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση χρησιμοποίησε τις τοπικές αστυνομικές δυνάμεις για να απαγορεύσει ουσιαστικά όλες τις διαδηλώσεις για δύο ή τρεις εβδομάδες. Όταν η ηγεσία της παλαιστινιακής κοινότητας προσπάθησε να αγρυπνήσει στη Ναζαρέτ κρατώντας ένα πανό που έγραφε «σταματήστε τον πόλεμο!», πολλοί από αυτούς συνελήφθησαν, συμπεριλαμβανομένου του Μοχάμαντ Μπαράκεχ, του προέδρου της Ανώτατης Επιτροπής Παρακολούθησης για τους Άραβες Πολίτες του Ισραήλ καθώς και μερικών πρώην βουλευτών. Επιπλέον, η δημόσια υποκίνηση κατά των Παλαιστινίων ως κοινότητα έχει κανονικοποιηθεί. Είναι σύνηθες για τους βουλευτές να λένε ότι είμαστε όλοι υποστηρικτές της Χαμάς, ότι είμαστε όλοι τρομοκράτες. Τα απειλητικά τηλεφωνήματα και η παρενόχληση στο δρόμο έχουν επιδεινωθεί. Αν λάβετε υπόψη ότι ο Μπεν-Γκβιρ, αυτός ο φασίστας, μοίρασε πάνω από 100.000 άδειες πυροβόλων όπλων και χιλιάδες όπλα σε φιλοκυβερνητικούς Εβραίους πολίτες, μπορείτε να φανταστείτε τι είδους κίνδυνο αντιμετωπίζουμε. Η φασιστική δεξιά πτέρυγα στο Ισραήλ γνωρίζει ότι οι Άραβες και οι αριστεροί Εβραίοι είναι το κλειδί για την αλλαγή της ισορροπίας των δυνάμεων και θέλουν να μας εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη.
-Πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, είπες ότι δεν περπατάς πλέον μόνη σου στους δρόμους.
-Όχι, δεν το κάνω, και δεν είναι ότι έχω παραισθήσεις, υπάρχουν σοβαρές απειλές για τη ζωή μου. Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ. Σε όλους τους δημόσιους χώρους, υπάρχουν τώρα άντρες Εβραίοι πολίτες που κρατούν όπλα πάνω τους και ως Παλαιστίνιος είσαι πάντα ύποπτος. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα.
Η αλλαγή αντικατοπτρίζεται και στη νομοθεσία. Κατατίθεται τώρα ένα νομοσχέδιο ενώπιον της Κνεσέτ που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να απαγορεύσει σε άτομα και ολόκληρες λίστες να συμμετέχουν στις εκλογές. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν το κάνουν αυτό για να εμποδίσουν τον Μπεν-Γκβίρ να είναι υποψήφιος για επανεκλογή, ο νόμος έχει σχεδιαστεί για να στοχεύει τους Παλαιστίνιους και την Αριστερά. Η φασιστική δεξιά πτέρυγα στο Ισραήλ, η οποία, κατά τη γνώμη μου περιλαμβάνει το Λικούντ (Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα), γνωρίζει ότι οι Άραβες και οι αριστεροί Εβραίοι είναι το κλειδί για την αλλαγή της ισορροπίας των δυνάμεων και θέλουν να μας εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη.
-Σίγουρα, τίποτα από αυτά που περιγράφεις δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Ως κομμουνίστρια που, για δεκαετίες, έχεις αγωνιστεί για μια διαφορετική έκβαση της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστίνης, σε εξέπληξε η αγριότητα της Χαμάς εκείνη την ημέρα; Πως μπορεί να υπάρξει μια «πολιτική λύση» σε αυτό το είδος βίας;
-Θα ήθελα να αντιμετωπίσω στην ερώτησή από μια διαφορετική οπτική γωνία. Μιλάμε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο και έναν μήνα από τις 7 Οκτωβρίου, και παρόλα αυτά μας ζητείται να επιστρέψουμε σε αυτήν την ημερομηνία σαν να ήταν αυτή η αρχή αυτής της σύγκρουσης. Δεν επιδιώκω να μειώσω αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, ήταν μια φρικτή επίθεση και απώλεια ζωών. Τι γίνεται όμως με τους 43.000 πολίτες της Γάζας, το 70% των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά, που σκοτώθηκαν έκτοτε; Ως κομμουνίστρια, ως άνθρωπος, δεν μπορώ να ανεχτώ αυτό που συνέβη εκείνη την ημέρα. Αρνούμαι να δεχτώ ότι η δολοφονία είναι λύση για οτιδήποτε. Αλλά πρέπει να το δούμε σε ένα πλαίσιο συνεχούς κατοχής και καταπίεσης. Πως μπορεί να υπάρξει πολιτική λύση; Λοιπόν, υπήρχε μια πολιτική λύση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία ήταν πολύ πιο φρικτή από αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου. Δεν μιλώ μόνο για το Ολοκαύτωμα, ολόκληρος ο κόσμος υπέφερε κάτω από τον ναζισμό, και ωστόσο, ο μόνος τρόπος για τον ρωσικό λαό, τον εβραϊκό λαό και τον γερμανικό λαό για να συνεχίσουν τη ζωή τους ήταν να βρουν μια πολιτική λύση. Για αυτό συνεχίζω να πιστεύω ότι ο πόλεμος δεν θα λύσει τίποτα. Ο πόλεμος δεν υπερασπίζεται τίποτα, εκτός από το δικαίωμα του Ισραήλ να ξεκινήσει περισσότερους πολέμους. Έχουμε περάσει πάνω από ένα χρόνο στον τρέχοντα πόλεμο, και κάθομαι εδώ στις Βρυξέλλες και ανησυχώ για τις κόρες και τις εγγονές μου πίσω στην Άκρα (σημ: πόλη στο βόρειο Ισραήλ) επειδή έρχονται πύραυλοι κάθε μέρα. Τουλάχιστον έχουν ένα σύστημα συναγερμού και ένα καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής για να πάνε, τα παιδιά στον Λίβανο και την Παλαιστίνη δεν έχουν τίποτα από αυτά τα πράγματα.
-Πριν από την επίθεση της Χαμάς η κυβέρνηση του Νετανιάχου φαινόταν να έχει παραιτηθεί από οποιαδήποτε μόνιμη λύση, αντί να προτιμά να «διαχειρίζεται» την κατοχή και να φθείρει τους Παλαιστίνιους σιγά – σιγά, καθιστώντας αδύνατο ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, φαίνεται ότι αποφάσισε τη δική του πολιτική λύση. Δηλαδή, εθνοκάθαρση στη Γάζα και προσάρτηση της Δυτικής Όχθης.
-Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό ήταν το σχέδιο από την αρχή, και η 7η Οκτωβρίου έδωσε στον Νετανιάχου και στην ακροδεξιά κυβέρνησή του το πρόσχημα να το εφαρμόσουν. Αν δείτε τη συμφωνία συνασπισμού για τη δημιουργία της σημερινής κυβέρνησης, μιλούσαν ήδη για προσάρτηση της Δυτικής Όχθης τότε. Ακύρωσαν το νόμο που ενέκρινε το σχέδιο απεμπλοκής του 2005, το οποίο ίσχυε για τη Γάζα καθώς και για μέρος της βόρειας Δυτικής Όχθης. Αυτό τους επέτρεψε να εντείνουν τις προσπάθειες επί τόπου για την επανεγκατάσταση της εκκενωμένης περιοχής, η οποία υποτίθεται ότι ήταν μέρος της γης που ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή, παράλληλα με μια ώθηση εποικισμών σε όλη τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αν κοιτάξετε το σχέδιο του Μπεζαλέλ Σμότριχ (σημ: υπουργός Άμυνας του Ισραήλ) για ένα Μεγάλο Ισραήλ, βασικά λέει ότι το Ισραήλ θα επεκταθεί για να καλύψει τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα ή ακόμα περισσότερο. Για αυτό επέμεινε να γίνει υπουργός στο Υπουργείο Άμυνας, υπεύθυνος για τη ζωή των πολιτών στη Δυτική Όχθη. Σύμφωνα με το «Αποφασιστικό σχέδιο» του Σμότριχ, οι Παλαιστίνιοι έχουν τρεις επιλογές: μπορούν να παραμείνουν στο εβραϊκό κράτος και να αποδεχτούν το καθεστώς τους ως πολίτες δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας, μπορούν να φύγουν, ή να πεθάνουν στα χέρια του ισραηλινού στρατού. Ο ίδιος αποκαλεί τα σχέδιά του για εθνοκάθαρση «εθελοντική μεταφορά» του παλαιστινιακού πληθυσμού.
-Αυτό μοιάζει πολύ με το πως η κυβέρνηση Μπους χρησιμοποίησε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ως πρόσχημα για να εισβάλει στο Ιράκ.
-Ακριβώς. Τα σχέδια υπήρχαν ήδη, αλλά τώρα έχουν μια δικαιολογία, γιατί όλοι λένε «το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του», όλοι πιστεύουν ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε υπαρξιακό κίνδυνο. Ο Νετανιάχου πήρε την αποτυχία του να προστατεύσει τον λαό του Ισραήλ, πήρε όλο τον φόβο και την αγωνία που ήρθαν μετά τις 7 Οκτωβρίου και το μετέτρεψε σε ευκαιρία για να τονώσει τη δική του πολιτική καριέρα.
-Είχες ανασταλεί από την Κνεσέτ πέρυσι επειδή υπέδειξες ότι το Ισραήλ διέπραττε εγκλήματα πολέμου στη Γάζα. Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο συνάδελφός σου Οφέρ Κασίφ, ένας άλλος βουλευτής του Hadash, τέθηκε σε αναστολή λόγω ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην οποία περιέγραφε τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται στη βία των εποίκων στη Τζενίν ως «μαχητές της ελευθερίας». Αυτό προστίθεται στους αυξανόμενους περιορισμούς στην ελευθερία του Τύπου, της έκφρασης κλπ. Σε ποιο βαθμό το Ισραήλ εξακολουθεί να θεωρείται φιλελεύθερη δημοκρατία;
-Λοιπόν, ποτέ δεν πίστεψα ότι το Ισραήλ ήταν μια πλήρης δημοκρατία. Ιδιαίτερα μετά το Νόμο του 2018 για το έθνος-κράτος, το Ισραήλ έμοιαζε περισσότερο σαν «εθνοδημοκρατία»: δημοκρατικό για τους Εβραίους, αλλά όχι για τους Άραβες. Τώρα, ωστόσο, κάνει ολοένα και περισσότερες διακρίσεις και εναντίον των Εβραίων. Γίνεται φασιστικό καθεστώς. Η μόνη διέξοδος από αυτή τη δύσκολη θέση είναι μια πολιτική συμφωνία. Όμως οποιαδήποτε συμφωνία θα απειλούσε τη θέση του Νετανιάχου. Θέλει μια χαοτική κατάσταση, γιατί σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να επιβιώσει.
-Τι ακριβώς εννοείς με αυτό;
-Δείτε τι συμβαίνει με τους Εβραίους αριστερούς στο Ισραήλ σήμερα, τους Εβραίους που είναι ενάντια στην κατοχή και τον πόλεμο. Συκοφαντούνται δημόσια και αντιμετωπίζονται με αντιδημοκρατικό τρόπο. Πλέον ψηφίζονται πολύ γρήγορα πολλά νομοθετήματα που υπονομεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και περιορίζουν τα πολιτικά δικαιώματα. Οι ακροδεξιοί πολιτικοί και οι υποστηρικτές τους αναδιαρθρώνουν το κράτος και το δικαστικό σώμα, ο Μπεν-Γκβιρ μετατρέπει την ισραηλινή αστυνομία σε δική του πολιτική πολιτοφυλακή. Ταυτόχρονα, πολλοί λεγόμενοι φιλελεύθεροι, άνθρωποι με τους οποίους διαδηλώσαμε μαζί πριν από τις 7 Οκτωβρίου, είναι, αν όχι υποστηρικτικοί, σε μια θέση που δείχνουν τουλάχιστον ότι το αποδέχονται. Παρακαλώ την ισραηλινή κοινωνία να κοιτάξει πιο προσεκτικά τι σημαίνει αυτό για το μέλλον: μπορεί να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους νόμους εναντίον των Παλαιστινίων και της Αριστεράς πρώτα, αλλά αργότερα θα έρθουν και για εσάς.
-Αναφέρθηκες στο κίνημα υπέρ της δημοκρατίας πριν από τις 7 Οκτωβρίου, αλλά είδαμε επίσης μεγάλες διαδηλώσεις κατά του πολέμου τους τελευταίους μήνες. Τώρα, ιδιαίτερα αφού ο Νετανιάχου επέκτεινε τον πόλεμο στον Λίβανο, η αποδοχή του στις δημοσκοπήσεις ανακάμπτει. Τι μας λέει αυτό για τη λαϊκή διάθεση στο Ισραήλ;
-Πρώτα από όλα, οι διαδηλώσεις που είδαμε στους δρόμους του Ισραήλ δεν ήταν στην πραγματικότητα κατά του πολέμου. Η ισραηλινή κοινωνία υποστήριξε γενικά πολύ τον πόλεμο στη Γάζα, αλλά πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι χρειαζόμασταν μια κατάπαυση του πυρός για να απελευθερωθούν οι όμηροι, επειδή κατάλαβαν ότι ο Νετανιάχου δεν επρόκειτο ποτέ να υπογράψει συμφωνία με τη Χαμάς. Ένα μεγάλο μέρος αυτών που διαδήλωσαν βασικά έλεγαν: «συμφωνήστε σε μια κατάπαυση του πυρός, πάρε πίσω τους ομήρους και μετά κάνε ότι θέλεις». Δεν ήταν ένα αντιπολεμικό κίνημα με αρχές με αυτή την έννοια. Το αντανακλαστικό για την πλειοψηφία των Ισραηλινών είναι να υποστηρίξουν την πλευρά τους στον πόλεμο. Κατά τη διάρκεια των πολλών πολέμων που ζήσαμε, εμείς (Hadash και τα αραβικά κόμματα) είμαστε συνήθως οι μόνοι που ήμασταν αντίθετοι από θέση αρχής. Έπειτα, μετά από μερικές εβδομάδες, μας ενώνει το αριστερό-φιλελεύθερο κόμμα Meretz. Αλλά το Meretz, φυσικά, δεν υπάρχει πια. Λόγω αυτού που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, η υποστήριξη για τον πόλεμο ήταν συντριπτική στην αρχή. Τότε ο κόσμος άρχισε να κουράζεται, νιώθοντας ότι δεν είχε φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τώρα που ο Νετανιάχου ξεκίνησε τον πόλεμο στον Λίβανο, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ίσως μπορέσουμε να εξαλείψουμε τη Χεζμπολάχ και να επιτρέψουμε στους ανθρώπους από το Βορρά να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Λες και δεν έμαθαν τίποτα από τους τελευταίους δώδεκα μήνες: δεν μπορείτε να εξαλείψετε ούτε τη Χεζμπολάχ ούτε τη Χαμάς στρατιωτικά, θα είναι πάντα εκεί. Αλλά για να σας πω την αλήθεια, η ισραηλινή κοινωνία χρειαζόταν επίσης αυτόν τον πόλεμο για να ανακτήσει μια αίσθηση υπερηφάνειας. Μετά τις 7 Οκτωβρίου πολλοί Ισραηλινοί έχασαν την εθνική τους υπερηφάνεια, την αίσθηση ότι είμαστε ένα ισχυρό έθνος, η μόνη πραγματική δύναμη στη Μέση Ανατολή. Ο πόλεμος τους δίνει την αίσθηση ότι ναι, είμαστε σε θέση να ελέγξουμε την κατάσταση, και ναι, είμαστε ικανοί να νικήσουμε τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
-Πιστεύεις ότι το Ισραήλ φοβάται περισσότερο τη Χεζμπολάχ παρά τη Χαμάς;
-Φυσικά, η Χεζμπολάχ είναι πολύ πιο ισχυρή. Η Χαμάς ήταν υπό πολιορκία στη Γάζα για χρόνια, η Χεζμπολάχ είναι πιο ελεύθερη να ενεργεί, να εισάγει όπλα, κλπ. Μπορούμε να δούμε ότι με τους πυραύλους που χρησιμοποιούν για να επιτεθούν στο Ισραήλ αυτή τη στιγμή, δείχνει ότι η Χεζμπολάχ είναι ακόμα πολύ ικανή και έχει ακόμα πολλά εξουσία. Λέγοντας αυτό, απορρίπτω την ένοπλη κλιμάκωση και από τις δύο πλευρές, γιατί αυτό απλώς θα ωθήσει την άλλη πλευρά να κάνει το ίδιο. Τότε θα έχετε περισσότερους πύραυλους, περισσότερα όπλα, περισσότερους θανάτους. Η μόνη διέξοδος από αυτή τη δύσκολη θέση είναι μια πολιτική συμφωνία. Όμως οποιαδήποτε συμφωνία θα απειλούσε τη θέση του Νετανιάχου. Θέλει μια χαοτική κατάσταση, γιατί σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να επιβιώσει. Πραγματικά, είναι ένας πόλεμος για την πολιτική επιβίωση του Νετανιάχου όσο και για το όραμά του για ένα Μεγάλο Ισραήλ.
-Τι πιστεύεις για τις ειρηνευτικές συνομιλίες που κατέρρευσαν και την ανακοίνωση του Κατάρ ότι ζήτησε από τη Χαμάς να εγκαταλείψει το έδαφός της;
-Δεν είμαι ο άνθρωπος να μιλήσει για το τι θέλει η Χαμάς, γιατί ακούω για το τι θέλει η Χαμάς με τον ίδιο τρόπο: από τις ειδήσεις. Το Κατάρ έπαιζε πάντα αυτόν τον διαμεσολαβητικό ρόλο επειδή το θέλουν οι ΗΠΑ, και επειδή χρειάζονται κάποιον να το κάνει, φυσικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη πίεση στη Χαμάς για επίτευξη συμφωνίας. Αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι της Χαμάς είναι βασικά με την πλάτη στον τοίχο. Δεν μπορούν να ζητήσουν τίποτα άλλο εκτός από το τέλος του πολέμου. Η καλύτερη δράση αλληλεγγύης που μπορεί να κάνει η διεθνής Αριστερά είναι να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στις δικές της κυβερνήσεις για να σταματήσουν να υποστηρίζουν την ισραηλινή κυβέρνηση.
-Τι σημαίνουν τα επίπεδα υποστήριξης για τον πόλεμο και τη συνεχιζόμενη καταστολή της Αριστεράς για τη σοσιαλιστική στρατηγική στο μέλλον; Ως Παλαιστίνια κομμουνίστρια στο Ισραήλ, πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμα χώρος για να οικοδομηθούν συμμαχίες μεταξύ Εβραίων και Άραβων εργατών και να ενωθούν οι άνθρωποι σε ταξική βάση;
-Πρώτα από όλα, είμαι μέλος της Κνεσέτ. Επομένως, ο ρόλος μου είναι να είμαι σε επαφή με την ευρύτερη κοινωνία. Δεν έχω την πολυτέλεια να είμαι το πιο ριζοσπαστικό άτομο στο κίνημα. Λέγοντας αυτό, να προσθέσω ότι ο χώρος για την οικοδόμηση συμμαχιών ευρείας βάσης στο Ισραήλ συρρικνώνεται συνεχώς, όλο και λιγότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν. Πολλοί από τους ανθρώπους που διαδηλώνουν υπέρ της δημοκρατίας στο Ισραήλ αυτή τη στιγμή αρνούνται να συνεργαστούν μαζί μας. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη μια μειοψηφία μεταξύ του εβραϊκού ισραηλινού πληθυσμού που δεν έχει αλλάξει τη θέση της όσον αφορά την κατοχή και τον αποικισμό του παλαιστινιακού λαού, ανθρώπων που πιστεύουν πραγματικά ότι το Ισραήλ πρέπει να είναι ένα κράτος με ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες του. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους εμείς, ως Παλαιστίνιοι στο Ισραήλ, πολεμάμε πλάι – πλάι ενάντια στον πόλεμο και κατά της κατοχής. Υπάρχουν πολλοί Παλαιστίνιοι με τους οποίους συμφωνώ για την ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος και να τερματιστεί η κατοχή, αλλά έχουν πολλές δεξιές ιδέες που δεν τις συμμερίζομαι καθόλου. Εάν μπορώ να διατηρήσω σχέσεις μαζί τους, τότε σίγουρα μπορώ να διατηρήσω σχέσεις με τους Εβραίους συντρόφους μου που είναι πρόθυμοι να θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Ακόμα: είμαστε μια μικρή ομάδα, και είμαστε πολύ μικρότεροι από πριν. Χρειαζόμαστε υποστήριξη από τη διεθνή Αριστερά τώρα περισσότερο από ποτέ.
-Πως θα ήταν αυτή η διεθνής υποστήριξη;
-Ξέρετε, στο παρελθόν, καλούσαμε ανθρώπους από το εξωτερικό να έρθουν να μας επισκεφτούν στο Ισραήλ για να τους δείξουμε την ανισότητα και την καταπίεση. Αλλά τώρα, τους λέμε να μείνουν εκεί που είναι και να παλέψουν εκεί. Η καλύτερη δράση αλληλεγγύης που μπορεί να κάνει η διεθνής Αριστερά είναι να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στις δικές της κυβερνήσεις για να σταματήσουν να υποστηρίζουν την ισραηλινή κυβέρνηση, να τις κάνει να καταλάβουν ότι το Ισραήλ ενεργεί ενάντια στα συμφέροντα όχι μόνο του λαού του, αλλά όλων στην περιοχή.
Πηγή: https://znetwork.org/znetarticle/israel-is-hurtling-into-the-political-abyss
