Την διολίσθηση της πρυτανείας του ΑΠΘ σε συμπεριφορές “κεφαλαιοκράτη εργοστασιάρχη” προκειμένου να περιορίσει το κόστος λειτουργίας του καταγγελλει η Αυτόνομη Παρέμβαση Θεσσαλονίκης σημειώνοντας πως “το βασικότερο όλων είναι αν κάποιος θα συνταχθεί με το κεφάλαιο ή τον κόσμο της εργασίας.”
Όπως υποστηρίζει η Α.Π, η Πρυτανεία του ΑΠΘ αποφάσισε μονομερώς να επιβάλλει τη μείωση των ωρών εργασίας των εργαζόμενων στις εργολαβίες από 40 σε 35 ώρες τη βδομάδα με αντίστοιχη μείωση των μισθών και των ημερομισθίων.
“Χρησιμοποιεί το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποιεί η εργοδοσία σε όλη την Ελλάδα, με κορυφαίο παράδειγμα τον κ.Μάνεση της Χαλυβουργίας (δηλαδή ή απολύσεις ή περικοπές μισθών μέσω της μείωσης του χρόνου απασχόλησης)” τονίζει.
“Ουσιαστικά, η συγκεκριμένη ηγεσία της Πρυτανείας του ΑΠΘ, η οποία μάλιστα εκλέχθηκε έχοντας ως προγραμματικό στόχο μεταξύ άλλων και την κατάργηση των εργολαβιών στο ΑΠΘ, αποδέχεται το νομικό πλαίσιο το οποίο κατά τα άλλα καταγγέλλει, και το εφαρμόζει κατά γράμμα προκειμένου «να επιβιώσει», αφήνοντας γύρω της συντρίμμια.” σημειώνει.
“Η Γραμματεία της Αυτόνομης Παρέμβασης καταγγέλλει την απόφαση αυτή, και καλεί την Πρυτανεία του ΑΠΘ να μην προχωρήσει σ΄αυτήν την ενέργεια, μεταλλασσόμενη σε ενεργούμενο της τρόικας, αλλά να υψώσει το παράστημά της και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, αντί να τα υποθηκεύει με παρόμοιες καταδικαστέες ενέργειες. Τα πανεπιστήμια δε μπορούν να είναι χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών, όπως ισχυρίζεται και η Πρυτανεία του ΑΠΘ, με σκλαβωμένους τους εργαζόμενους που εργάζονται σε αυτά. Καλούμε την Πρυτανεία του ΑΠΘ να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απαντήσει στο δίλημμα: πανεπιστήμια με τους εργαζόμενους σκλάβους και τους φοιτητές φιμωμένους και υπηρέτες της αστικής ιδεολογίας ή αγώνας μέχρι τέλους από πανεπιστημιακούς και φοιτητές προκειμένου να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην δημόσια δωρεάν παιδεία, στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, στην πλήρη και σταθερή απασχόληση, στοιχείο που θα επιφέρει και την ενεργή συμμετοχή και υπεράσπιση και από την υπόλοιπη κοινωνία;”