“Μην επιτρέπετε στους λίγους που κερδίζουν από το γεγονός ότι ελέγχουν την κρατική δημόσια περιουσία να αποκλείσουν τους καρπούς των ιδιωτικοποιήσεων από τους πολλούς”. Με αυτή την ποιητικής αξίας αντιστροφή της πραγματικότητας, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν προσπάθησε να πείσει τους Έλληνες να αποδεχτούν την επιβαλλόμενη εκποίηση όσης δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει, με στόχο την άντληση 50 δις ευρώ μέσα στα επόμενα πέντα χρόνια.
Το ύφος των εκπροσώπων της Τρόικα κατά τη χθεσινή συνέντευξη τύπου ήταν τέτοιο, που ανάγκασαν ακόμα και τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης να “θυμώσει”: «Τους ζητήσαμε να βοηθήσουν και τιμάμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας. Δεν ζητήσαμε όμως από κανέναν να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας. Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν τον ρόλο τους. Και αυτό θα το καταστήσουμε σαφές σε όλους τους εταίρους μας» δήλωσε. «Έχουμε ανάγκη αλλά έχουμε και όρια. Και τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Εντολές παίρνουμε μόνο από τον ελληνικό λαό» πρόσθεσε σε “αυστηρό τόνο”, όπως χαρακτηριστικά περιέγραφαν τα σχετικά δημοσιεύματα.
Στην πράξη βέβαια αυτό σημαίνει ότι η εκποίηση θα γίνει, αλλά με …ιδία πρωτοβουία της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία και έχει ήδη ξεκινήσει το σχετικό προγραμματισμό. Η τρόικα μάλιστα ανέφερε στη συνέντευξη ότι η “κυβέρνηση ξεπέρασε τους αρχικούς ενδοιασμούς” και προχωρά στην καταγραφή της περιουσίας του δημοσίου. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση διεκδικεί ακόμα και την πατρότητα της ιδέας, αφού ο Αντώνης Σαμαράς είχε προτείνει την άντληση 50 δις από εκποίηση δημόσιας περιουσίας ήδη από τον Ιούλιο του 2010.
Το νέο πακέτο ιδιωτικοποίησεων ωστόσο περιλαμβάνει πολύ πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπως η ΔΕΗ (για την οποία η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για το δημόσιο χαρακτήρα της), κερδοφόρες ή/και μονοπωλιακές ΔΕΚΟ (ΟΠΑΠ, ΟΤΕ, Οργανισμοί Λιμένων, Ελληνικά Πετρέλαια), το διάσημο “δημόσιο πυλώνα” στο τραπεζικό τομέα, τις εταιρίες ύδρευσης (η μερική ιδιωτικοποίηση των οποίων ήταν αρκετή για να ξεσηκώσει αντιδράσεις και να αναγκάσει τότε την αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ να δεσμευτεί για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα). Οποιαδήποτε από αυτές τις επιχειρήσεις μπορεί να αποδειχθεί η μοιραία εστία αντίστασης, ικανή να πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Μαζί με τις επιχειρήσεις, εκποιείται βέβαια και δημόσια γη, περιλαμβανομένων όχι μόνο των εκτάσεων του Ελληνικού, ή των φιλέτων που ανήκουν στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου, αλλά και συνολικά τον αγιαλό και την παραλία, δάση, εμπορικά ακίνητα, ακόμα και βραχονησίδες. Κατά τα άλλα, η πράσινη υπουργός κατεβάζει νόμους για την προστασία της βιοποικιλότητας…