Τι κι αν ήταν λιγότεροι από εκατό όσοι αρχικά συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους στο δίκαιο αίτημα του, εδώ και 22 ημέρες, απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα; Τι κι αν τηρούσαν τα μέτρα προστασίας; Τι κι αν δεν κατέβηκαν στο δρόμο για να κλείσουν την κυκλοφορία; Τι κι αν λίγες δεκάδες μέτρα πιο μακρυά εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν, ο ένας πάνω στον άλλον, στις ουρές έξω από τα εμπορικά καταστήματα;
Τρεις (!) σταθμοί του Μετρό ήταν ήδη κλειστοί, διμοιρίες είχαν στρατοπεδεύσει σε κάθε γωνία της περιοχής, ενώ το σχέδιο της αστυνομίας ήταν σαφές: άμετρο ξύλο, προσαγωγές στο σωρό, και κυρίως αυτό: να μην ανοίξει το πανό των συγκεντρωμένων. Το μήνυμά του άλλωστε, μαζί με τους δρόμους και της διαδηλώσεις όπως είχε δηλώσει και ο κ. Χρυσοχοΐδης, μπορεί να «κουβαλάει τον ιό και να γεννάει την αρρώστια».
Όσα ακολούθησαν αποτελούν απλά το νέο κεφάλαιο της εξελιγμένης αστυνομικής βίας που επιχειρεί να γράψει η κυβέρνηση. Κυνηγητό στους δρόμους εν μέσω κίνησης, ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, παρεμπόδιση φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων να τραβήξουν πλάνα, κόσμος να τους αψηφά και να στήνει συγκεντρώσεις σε άλλα σημεία και αυτοί πάλι από την αρχή να χτυπάν στο ψαχνό.
Η ανακοίνωση της αστυνομίας δεν μπορεί να πείσει κανέναν, όταν υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες και βίντεο από το σημερινό όργιο καταστολής:
«Την 17.00 ώρα σήμερα (Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021), ομάδα από 50 έως 60 περίπου άτομα, πραγματοποίησαν στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου συγκέντρωση υποστήριξης στο φυλακισμένο, απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Οι αστυνομικές δυνάμεις εμπόδισαν την κατάληψη του οδοστρώματος για την πραγματοποίηση πορείας.
Πραγματοποιήθηκαν (21) προσαγωγές και έγινε η ελάχιστη χρήση χημικών ώστε να αποφευχθεί τραυματισμός πολιτών ή αστυνομικών. Δεν παρακωλύθηκε η κυκλοφορία των οχημάτων. Δημοσιεύματα περί επίθεσης αστυνομικών σε δημοσιογράφους δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.»
Με τους προσαχθέντες και τις προσαχθείσες να αφήνονται ελεύθεροι πριν λίγο, μία ακόμη μέρα που στιγματίζεται από την κρατική καταστολή, κλείνει. Και καθώς κλείνει, δεν ξέρουμε με σιγουριά το αν η ηγεσία του υπουργείου ή της αστυνομίας νομίζει ότι σήμερα πήρε κάποιου είδους ρεβάνς. Είτε απέναντι στον Κουφοντίνα, είτε απέναντι στη χθεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση.
Ξέρουμε όμως πως η δημοκρατία δε θα έπρεπε να διακατέχεται από ρεβανσισμό. Ξέρουμε επίσης πως η βία, όπως και το ψέμα, έχει κοντά ποδάρια.
