Της Κατερίνας Μπακιρτζή
Συνέντευξη της Πένυς Μαρίνου μιας, εκ των τεσσάρων διωκόμενων για την υπόθεση της απαλλοτρίωσης super market στη Λάρισα.
Τι έγινε την μέρα που σε πιάσανε;
Εκείνη την μέρα ήμουν με μια συμφοιτήτρια μου στη στάση του λεωφορείου με κατεύθυνση τα ΤΕΙ Λάρισας. Ετοιμαζόμασταν να πάμε στην σχολή μας, όταν μας σταμάτησε ένας άντρας με πολιτικά που αργότερα μάθαμε ότι ήταν ο διευθυντής της ασφάλειας, για εξακρίβωση στοιχείων. Κατευθείαν μας έβαλε σε αυτοκίνητο της ασφάλειας και μας οδήγησε στο super market «Γαλαξίας», όπου μας ανάγκασε να στηθούμε μπροστά στις υπαλλήλους για να μας αναγνωρίσουν ως αυτές που είχαν πριν λίγες ώρες προχωρήσει στην απαλλοτρίωση του καταστήματος. Οι εργαζόμενες φώναζαν ότι δεν μας αναγνωρίζουν και τότε μας οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα της Λάρισας όπου και σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος μας ως κατηγορούμενες για την απαλλοτρίωση του sυper market «Γαλαξίας». Μείναμε στα κρατητήρια το βράδυ με άλλα 2 άτομα που συνελήφθησαν για την ίδια υπόθεση και την επόμενη μέρα οδηγηθήκαμε στον εισαγγελέα για ανάκριση. Να σημειωθεί πως ο εισαγγελέας είναι ο ίδιος που φόρτωσε στους 11 ανήλικους κατηγορίες με τον τρομονόμο. Μετά μας άφησαν ελεύθερες χωρίς περιοριστικούς όρους ενώ οι άλλοι δύο σύντροφοι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.
Τι το ιδιαίτερο έχει η Λάρισα και βλέπουμε ένταση της καταστολής και εφαρμογή του τρομονόμου από το 2008 και έπειτα;
Η Λάρισα έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας επαρχιακής πόλης. Μετά το Δεκέμβρη του 2008 είδαμε ένταση της καταστολής, με ένα σύνθετο κλίμα τρομοκρατίας από το κράτος και το παρακράτος. Από την μία η πορεία με αφορμή το θάνατο του Γρηγορόπουλου το 2008 είχε μια πρωτοφανή μαζικότητα για τα δεδομένα της πόλης, ο αριθμός των ανθρώπων που κατέβηκαν στο δρόμο έφτασε τους 3000 που εξέφρασαν την οργή του σε μια πόλη που ήταν διάχυτο το κλίμα τρομοκρατίας από την αστυνομία και από τους «αγανακτισμένους πολίτες» που μιλούσαν για «ξένους καταστροφείς» των μαγαζιών και της πόλης τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Δημάρχου αλλά και του προέδρου του εμπορικού συλλόγου που καλούσαν τους πολίτες να «προστατέψουν» την πόλη και τις περιουσίες τους και κυκλοφορούσαν με παλούκια και λοστούς στο κέντρο της πόλης. Εκείνες τις μέρες ακούγαμε και βλέπαμε συνεχώς απρόκλητες προσαγωγές και βίαιες συλλήψεις φοιτητών και μαθητών ενώ βλέπαμε και προσπάθειες της χρυσής αυγής να επιτεθεί στα εξεγερμένα κομμάτια της κοινωνίας της Λάρισας με την κάλυψη της αστυνομίας.
Η δίωξη μας είναι πολιτική και εκδικητική. Είμαστε άτομα με δράση στο φοιτητικό, αντιρατσιστικό κίνημα, συμμετέχουμε σε συλλογικότητες, σε κινηματικές πρωτοβουλίες και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και έχουμε στοχοποιηθεί πολλές φορές και από το κράτος και από το παρακράτος για αυτή μας την δράση. Πιστεύω πως το κράτος προσπαθεί να μας τρομοκρατήσει επειδή αγωνιζόμαστε αλλά και να αποτρέψει όποιες κινηματικές διαδικασίες πρόκειται να ξεσπάσουν.
Αύριο 1 Ιούνη, έχει οριστεί η δίκη των τεσσάρων διωκώμενων για την υπόθεση.