Το 2021 έχει φτάσει εδώ και λίγες μέρες. Σε μία εποχή πανδημίας ανατρέχω περίπου οχτώ χρόνια πίσω για να μιλήσουμε για το “Dallas Buyers Club” του Ζαν-Μαρκ Βαλέ. Ωδή στον ανθρώπινο αγώνα για επιβίωση με αξιοπρέπεια παρά τις αντιξοότητες που συναντάμε στην πορεία της ζωής μας. Το όλο εγχείρημα παίρνει μεγαλύτερη αξία όταν εσύ μετράς ώρες και χρήματα κι η γραφειοκρατία προσπαθεί να ισορροπήσει στο δικό της εσωτερικό σύστημα ανταγωνισμού με τη διαφθορά και τη διαπλοκή. 82 Βραβεία συνολικά σε ολόκληρο τον κόσμο και 3 Χρυσά Αγαλματίδια.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Με την μηχανή του χρόνου ταξιδεύουμε στο 1985. Ο Ρον Γούντρουφ έχει ροπή στους εθισμούς και τις καταχρήσεις. Κάνει μία άστατη ζωή και προσπαθεί με διάφορες μικροκομπίνες να τα καταφέρει. Τα πάντα αλλάζουν όταν μία μέρα καταρρεύσει και οδηγηθεί για εξετάσεις. Πάσχει από ΗΙV. Αρνείται σε πρώτη φάση να το αποδεχθεί, ωστόσο σύντομα θα βρεθεί μπροστά σε βιβλία και ηλεκτρονικούς υπολογιστές να αναζητεί λύσεις κι εναλλακτικές διαδρομές. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του σε τριάντα ημέρες. Ένας cowboy αποφασισμένος να ανατρέψει τα εις βάρος του δεδομένα.
Πέρα από το σοβαρό πρόβλημα υγείας έχει να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό περίγυρο. Μένει μόνος. Η κλεψύδρα καθημερινά αδειάζει. Το ΑΙDS αποτέλεσε μάστιγα εκείνων των δεκαετιών και φυσικά αγγίζει το σήμερα. Ο στιγματισμός των οροθετικών ασθενών οδηγεί όσους νοσούν σε μαύρες σκέψεις και ριψοκίνδυνες αποφάσεις. Ο Ρον όμως διατήρησε τη ψυχραιμία του, παρέμεινε δυνατός. “Κάπως πρέπει να πεθάνω”. Απέναντί του ο κυνισμός των φαρμακευτικών εταιρειών. Μαύρα κοστούμια, αστραφτερά Rolex και ασθενείς ως πειραματόζωα.
Η μυθοπλασία συμπλέκεται με την πραγματικότητα, καθώς η βάση του σεναρίου είναι μία αληθινή ιστορία. Σύντομα δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκλίνουν. Μάθιου ΜακΚόναχι και Τζάρεντ Λέτο στους ρόλους της καριέρας τους απογειώνουν το επίπεδο των ερμηνειών και δικαίως σάρωσαν όλα τα Βραβεία της χρονιάς. Δύο αναιμικές υποστάσεις φαινομενικά που κουβαλούν τεράστια δύναμη ψυχής. Στην πορεία αλλάζει ολόκληρη η κοσμοθεωρία τους. Βλέπουν το τούνελ, αλλά αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν το κάλεσμα των “μαγευτικών” σειρήνων.
Ώριμος πια ο Ρον στήνει ένα δίκτυο εισαγωγής “παράνομων” φαρμάκων. Η θεραπεία αποδίδει, ο ίδιος βρίσκεται όμως αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Στόχος η επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής. Το ταξίδι δεν έχει επιστροφή. Καλή διατροφή, ενίσχυση του ανοσοποιητικού, αποφυγή πολλών επαφών και παραγόντων που μπορούν να οδηγήσουν σε λοιμώξεις και μολύνσεις. Άξια συμπαραστάτης του στην πορεία η ιατρός Ιβ. Μία γυναικεία ηθική υπόσταση που αρνείται να παίξει το παιχνίδι των πολυεθνικών. “Απόλαυσε τη ζωή σου μικρή μου, δε θα έχεις άλλη”.
Το να κερδίσεις την εσωτερική μάχη με τα πιστεύω και τις προκαταλήψεις είναι μία μεγάλη επιτυχία. Το να αποδεχθείς ότι αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα είναι η αρχή για να το αντιμετωπίσεις αποφασιστικά. Ένα δριμύ κατηγορώ για τους “επαγγελματίες” του χώρου της υγείας. Η δικαίωση αργεί και στο φινάλε μεγαλύτερη αξία όλων έχει ένα χαμόγελο. Με το σχήμα του κύκλου επιστρέφουμε την αρένα της μάχης. Νικητής γεννιέσαι κι είσαι σε όλους τους αγώνες της ζωής. Αναγκαίο κι επίκαιρο στα χρόνια του κορονοϊού και της ψυχολογικής κρίσης που συνεπάγεται αυτού.
