Είσαι στο σπίτι, άραγε που αλλού να είσαι μέσα στην καραντίνα; Άντε στη δουλειά, άντε στο σουπερμάρκετ και μετά πάλι πίσω, καθώς ακόμα και τα χαρτιά μετακίνησης για σωματική άσκηση δεν πολυφτουράν πλέον για τα όργανα της τάξης (τη μία γιατί έφυγες πολύ μακρυά από το σπίτι σου –δεν είσαι δα και η πρώτη κυρία της χώρας να συνοδεύεις τον οίκο Dior ή να κάνεις motocross-, την άλλη γιατί πέρασε αρκετή ώρα από τότε που βγήκες).
Έχεις πια εμπεδώσει πως το όλο νοιάξιμό σου για τους συνανθρώπους σου αλλά και για το σύστημα υγείας που θες να προστατεύσεις όσο περνάει από το χέρι σου, δεν είναι αρκετό. Φταις επειδή είσαι Θεσσαλονικιός και έχεις τέτοιο χαρακτήρα σαν κι αυτόν που περιέγραφε ο Άδωνις, ή είσαι από αυτούς τους ανεύθυνους που δεν έχουν αμάξι και μπαίνουν στα λεωφορεία για να μετακινηθούν, ή γενικά εξαρτάσαι από το μισθό σου και πας και δουλεύεις σε εργοστάσια και σούπερ μάρκετ. Οπότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εσύ ευθύνεσαι γαι την εξάπλωση του ιού και έχεις συνηθίσει να τιμωρείσαι για αυτό.
Και κάνεις το λάθος να διαβάσεις τι δήλωσε ο Χαρδαλιάς για τις πιο φτωχές και υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας, λίγες μέρες μετά τον Χρυσοχοΐδη που ενημέρωσε ότι θα κάνουν ελέγχους ακόμα και σπίτι το σπίτι.
Διαβάζεις για συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων στα νέα μέτρα και μουδιάζεις λίγο. Διαβάζεις ακόμα πιο ξεκάθαρα πως μετά τις 6 το απόγευμα, τον ιό μπορούν να κολλούν μόνο όσοι πωλούν, όλο και πιο φτηνά, την εργασία τους στους εργοστασιάρχες της περιοχής.
Αναρωτιέσαι: Μα γιατί ο στρατός; Γιατί δεν προσλαμβάνουν γιατρούς; Γιατί δεν επιβάλουν στα εργοστάσια μέτρα προστασίας;
Δεν προλαβαίνεις να τελειώσεις τη σκέψη σου. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Τον μιλιταρισμό και την στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, ειδικά του πιο φτωχού και αδύναμου κομματιού της, πάντα συνοδεύει η υποταγή στον πλούτο.
Έρχεται το σημείο 5. «Επίσης, αποφασίζεται η εντατικοποίηση ελέγχων στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων της περιοχής από κλιμάκια του ΕΟΔΥ, της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Ενθαρρύνουμε και συστήνουμε στις επιχειρήσεις ελέγχους προσωπικού, με ίδια μέσα, με πρωτοβουλία των ιδιοκτητών τους και για την διενέργεια των περιοδικών ελέγχων θα ακολουθηθεί το μοντέλο 0-5-10, δηλαδή ο έλεγχος την πρώτη, την πέμπτη και την δέκατη ημέρα.»
«Ενθαρύννουμε και συστήνουμε». Αυτό κάνουν στους εργοδότες της περιοχής που ευθύνονται, ας μη γελιόμαστε, για την εκτίναξη των κρουσμάτων.
Για εμάς, έμεινε μόνο η αρβύλα. Αστυνομική και γιατί όχι, στρατιωτική αν χρειαστεί.
Σφίγγεται το στομάχι σου και θες να εκραγείς από την υποκρισία. Δεν είναι ανίκανοι γενικά. Ανίκανοι είναι μόνο στον τομέα της υγείας.
Σε όλα τα υπόλοιπα είναι ικανόνατοι, σε όλα τα υπόλοιπα είναι αδίστακτοι.
Δημήτρης Ρόκκος