«Νοείται αριστερά του τίποτα;» (Γιάννης Πανούσης εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 3/4/15)
και κάπως έτσι δίχως όλους αυτούς τους τιποτένιους αριστερούς που “δεν τους χρειάζεται ο τόπος και ο λαός” πέρασαν 4,5 χρονάκια εκεί πάνω, χίλιες εξακόσιες κάθε μέρες εδώ κάτω εκεί πάνω παπάδες, καναλάρχες, βαρόνοι, εφοπλιστές, χρυσοθήρες, τραπεζίτες, δικαστές, ασύμμετρες απειλές, ελιγμοί, ευελιξία, παρερμηνείες, λεφτά, εξορύξεις, τουίτερ, το κράτος, η άσφαλτος εδώ κάτω μόριες, καμμένα δάση, καμμένοι άνθρωποι, πνιγμένοι άνθρωποι, το ΑΤ Ομόνοιας, δολοφονίες, ο Έβρος, καμμένες καταλήψεις, λιντσαρίσματα, η Ζακ, οι μικροναζί, κοσμηματοπωλεία, ενεχυροδανειστήρια, γυναικοκτονίες, αυτοκτονίες, βιασμοί, πρεζέμποροι, τσιράκια εισπρακτικών, εκκενώσεις καταλήψεων, εγκαταλειμμένα θύματα τροχαίων, τα αθλητικά ραδιόφωνα, οι μακεδονομάχοι, η δίκη της ΧΑ, τζόγος, εξώσεις, μαφίες, σαπίλα, πλειστηριασμοί, άστεγοι, συσσίτια, φόλες, οι μικρές ταπεινώσεις, αγωνία, παραμιλητό, βουβαμάρα, ο δρόμος, η πλατεία, το κοχύλι
και κάπου εκεί ξανά και πάντα όλα τα έθιμα αυτού του τόπου από τις μαθητικές παρελάσεις έως τις επιστροφές αδειών οδήγησης πριν τις γιορτές και κάπου μπροστά σου οι νωθροί γραφειοκράτες τους με ύφος χιλίων καρδιναλίων
και κάπου στον αέρα σαν από ξεκούρδιστο παιχνίδι η διεθνής
και κάπως έτσι διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι οι δημοσκοπήσεις ήταν σωστές γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι δεν αντλούν πια απο τους χώρους του αοράτου
και κάπως έτσι η εξουσία “επιστρέφει στους ιδιοκτήτες της” οι οποίοι ετοιμάζονται να παραλάβουν με φανερή χαρά ένα ξεπατωμένο χωράφι για να χτίσουν όσους ορόφους γουστάρουν χωρίς νόμους Κατσέλη και εκκρεμότητες με βόρειους γείτονες που δεν τολμούσαν τόσα χρόνια να αγγίξουν
και κάπως έτσι οι αριστεροί του τίποτα θα φορτώσουν πάλι τα κομμάτια τους στα καραβάνια που διασχίζουν τις ερήμους του πραγματικού γιατί όπως έγραφε ο Ν. Κάλας “η ταχυδακτυλουργία των οικονομολόγων δεν θα σταματήσει την Ιστορία”
“Για μια φορά θα μπορέσω να πω
χωρίς να υπάρχει κανείς να με αντικρούσει
ότι δεν είναι το ίδιο αυτός που επιθυμεί
με αυτόν που εποφθαλμιά κάτι.
Όπως δεν είναι ίδιες οι λέξεις
που λέγονται για να ακουστούν
με αυτές που λέγονται για να πειθαναγκάσουν.
Ούτε ακόμη είναι το ίδιο αυτός που μου μιλάει
για να μου πει κάτι με αυτόν που μου μιλάει
για να με κάνει να σωπάσω”
(Τομάς Σεγκόβια)
ΚΑΒΑ ΤΙΠΟΤΩΝ
*Φωτό: Kouzma Petrov-Vodkine, Fantaisie, 1925