Όποιος είχε την τύχη να δει το τελευταίο προπαγανδιστικό σποτάκι του Μαξίμου (sic) θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, απλώς θα κάνει καινούργιο συκώτι από τα γέλια.
Τώρα δεν γίνεται.
Και δεν γίνεται, εκτός των άλλων, γιατί ο εξακολουθητικός εξευτελισμός της Αριστεράς εδώ, κυριολεκτικά, απογειώνεται. Όποιος έφτιαξε αυτό το κατασκεύασμα «το τερμάτισε».
Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Μήπως οι άνθρωποι έχουν, απλώς, χαζέψει;
Δεν μπορεί να μην σου μπει κι αυτή η ιδέα.
Γιατί, πραγματικά, τα είχαμε δει όλα. Τον Τσίπρα να ανοίγει τα χέρια ακριβώς όπως ο Ανδρέας, τον Τσίπρα να μιλάει με την φωνή από το επέκεινα, με τον Εξορκιστή να παραφυλάει, τον Τσίπρα να χαριεντίζεται ψοφοδεώς με τον Τραμπ, τον Τσίπρα να λέει Τγαμπ, τον Τσίπρα να… Πράγματα λογικά και αναμενόμενα από κάποιους που έδωσαν την εκλογική μάχη του Σεπτεμβρίου του 2015 με σύνθημα «ψηφίζουμε για πρωθυπουργό». Προφανώς, χτίζοντας έτσι «αριστερή ηγεμονία».
Τελικά, όμως, το βιντεάκι δείχνει πως ποτέ δεν θα τα έχουμε δει όλα. Πράγμα που στην αίσθηση απελπισίας και απόγνωσης για την παρούσα κατάσταση προσθέτει και μια έντονη χροιά αληθινού τρόμου για όσα έρχονται.
Δείτε το ή δείτε το ξανά. Κυρίως εντοπίστε –παγώστε την εικόνα- στο κόκκινο χαλί (ποιανού Λουί, άραγε;) και στην… καθαρίστρια. Αναλογιστείτε: η καθαρίστρια τι χρειάζεται; Να καθαρίσει το κόκκινο χαλί, θα μου πείτε. Ναι, αλλά πού είναι τα κόκκινα γάντια;
Ποιος μπορεί να αποφύγει την αναρώτηση: τι έγινε, ρε παιδιά; Έχουν χαζέψει; Ού γαρ οίδασι τι ποιούσι; Συνειδητά μας προκαλούν; Ή αυτοτρολάρονται; Τελικά το έργο ανήκει στο είδος του horror story ή των ιστοριών σχετικά με διαταραγμένους εξωγήινους;
Κι εμείς που τα βλέπουμε και τρομάζουμε τι να κάνουμε;
Να επισημάνουμε, κυρίως, τη γελοιότητα; Νομίζω όχι, στο μέτρο που παίρνουμε το γέλιο μας στα σοβαρά.
Να εννοήσουμε, γι’ άλλη μια φορά, πως η παρούσα «κυβερνώσα» δεν είναι παρά για την ελάχιστη διαχείριση μιας συνθήκης στην οποία απόλυτος κυρίαρχος είναι το κράτος ως το πραγματικό κόμμα της άρχουσας τάξης, του οποίου το κυβερνόν κόμμα δεν είναι παρά θλιβερό υποπόδιο; Νομίζω η διαπίστωση αυτή σχεδόν εμπεριέχει συμπάθεια πια για τους κυβερνώντες, μετά από όσα έχουν γίνει –είναι πολύ λίγη.
Να θυμηθούμε πως με αυτά και με αυτά αυτοί είναι που φέρνουν πίσω τα νεοφιλελεύθερα κακιασμένα/βλαμμένα της Δεξιάς; Το ξέρουν κι οι πέτρες.
Όχι, το βιντεάκι θέτει ζητήματα που πάνε ακόμα παραπέρα. Που είναι ηθικής τάξης με την πιο βαθιά, δηλαδή την πιο απλή έννοια της λέξης. Δεν πρόκειται για εκδήλωση ενός ναπολεόντειου συμπτώματος, αλλά για ηθική προσβολή της καθαρίστριας, δηλαδή όλων μας.
Δεν πρόκειται, δηλαδή, για το λογικό κομφορμισμό που ακολουθεί την παραδεδεγμένη προσχώρηση στην ΤΙΝΑ.
Πρόκειται για έναν αντιδραστικό κομφορμισμό, που επιδιώκει να προβάλλει ως επιτυχία τη μεγαλύτερη ντροπή όχι για ριζοσπάστες αριστερούς, αλλά ακόμη και για αξιοπρεπείς μετριοπαθείς liberals ή για σοβαρούς συντηρητικούς.
Ο αντιδραστικός κομφορμιστής θεωρεί «φυσική την ανεπάρκεια της ζωής του» κι έτσι, στο μέτρο που έχει την «εξουσία», επιχειρεί να την επιβάλλει σε όλους. Πράγμα που τον κάνει τόσο επικίνδυνο όσο και τον πιο κραγμένο νεοφιλελεύθερο αντιδραστικό.
ΥΓ. Το σκίτσο του Αναστασίου είναι στην αρχή ως αφορμή αντίστιξης. Αφορά δε όσους και όσες από Νέα Αριστερά και «φαντασία στην εξουσία» κατέληξαν να ανέχονται και λυσσαλέα να στηρίζουν ένα πραγματικό ηθικό και αισθητικό εφιάλτη.