Το ερώτημα που τέθηκε στο δημόσιο διάλογο -ενδύθηκε την λεοντή της καταγγελίας από νεοδημοκράτη βουλευτή ο οποίος κοπιάρει το «στυλ Καρχιμάκη»- σχετικά με την λειτουργία των βουλευτικών γραφείων του Νίκου Παππά και του Χρήστου Σπίρτζη στη Συγγρού είναι « αμείλικτο». «Τι είδους αιτήματα δέχονται από τους πολίτες και πώς τα διεκπεραιώνουν;». Αφού η υποψία έχει τέτοια αξία δικαιούμαστε, να αναρωτηθούμε αν πρόβλημα είναι το γεγονός ότι οι δύο υπουργοί και βουλευτές έβαλαν συνεργάτες τους οι οποίοι τολμούν να ακούν τα ζόρια των πολιτών ενώ, αντιθέτως, έχουν πρόβλημα στην επικοινωνία οι καναλάρχες και οι εκδότες. Πάει να πει συμβαίνουν ανήκουστα πράγματα !
Το λόμπι της διαπλοκής, απλώνει τον τραχανά των πιέσεων με παραπολιτικά σχόλια, και ντύνει την υπόθεση με πλάνα ρεπόρτερ που στέκονται στις εισόδους πολυκατοικιών χωρίς να έχουν να πουν τίποτα πέρα από υποψίες για φοβερές αριστερές ίντριγκες και δοσοληψίες, αυτά τα λόμπι, είναι απαράδεκτο να μην μπορούν -με το αζημίωτο- να κάνουν τις δουλειές τους όπως γνώριζαν, ενώ οι φτωχοδιάβολοι μπορούν να βλέπουν ανθρώπους των υπουργών για να τους λένε τον καημό τους.
Θα πείτε, υπάρχει θέμα αν οι υπουργοί ενθυλακώνουν χρήματα από τους φτωχοδιάβολους για να κάνουν δόλιες μικροεξυπηρετήσεις; Εάν υπήρχε έστω και μία επώνυμη καταγγελία ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, φυσικά και θα υπήρχε θέμα. Αλλά από τη στιγμή που δεν υπάρχει μία τέτοια, δεν υπάρχει και θέμα. Διότι, με αυτή τη λογική έτσι και περνά κάποιος από το γραφείο οιουδήποτε βουλευτή ήδη υπάρχει θέμα και ,ο καθένας, μπορεί να βάζει με το μυαλό του ότι θέλει, ενώ για τους βουλευτές θα είναι ευκολότερο να αποδείξουν ότι υπάρχει Θεός παρά ότι δεν βγάζουν παραδάκι από τον καημό του κοσμάκη. Παρά ταύτα «το θέμα παίζει», όπως λέμε και στην δημοσιογραφική αργκό, και «παίζει» διότι το «παίζουν» αυτοί, και αφού το «παίζουν» μικρή σημασία έχει αν υπάρχει θέμα.
Συμπτωματικά τα ίδια αυτά εικοσιτετράωρα, ένα πολιτικό αστέρι από το παρελθόν, ο Γιάννος Παπαντωνίου και η σύζυγος του εισέπραξαν τέσσερα εξαγοράσιμα χρονάκια ποινή ο καθένας (συν κάτι ψιλά χρηματικά) διότι «ξέχασαν» ότι είχαν βγάλει στην Ελβετία 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Ευτυχώς ένας συνεργάτης του Γιάννου θυμήθηκε ότι κάτι τέτοιο είχε γίνει και το είχε κάνει αυτός γιατί όπως καθόταν στο γραφείο του όπου δεν τολμούσε τότε να πατήσει πολίτης που να ζητήσει μία εκδούλευση, τον φώναξε ο υπουργός και του είπε, «κάθεσαι που κάθεσαι Γιώργη δεν πετάγεσαι μέχρι την τράπεζα να εμβάσεις κάτι ψιλά γιατί δεν προφταίνω έχω εμφάνιση το βράδυ στον Πρετεντέρη και φοβάμαι μη με ξετινάξει με τις ερωτήσεις του». Κι έχει κι άλλες δίκες για το ρημάδι το ενάμισι εκατομμύριο ο Γιάννος. Τι τον στεναχωρούν οι δικαστές, αφού τα ξέχασε που τα ξέχασε ο άνθρωπος δεν τα παίρναμε κατευθείαν τα λεφτά, έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν τα είχε ανάγκη.
Παραλλήλως, πάλι αυτές τις μέρες, παραπέμφθηκαν 35 επιχειρηματίες για την υπόθεση, -ας την πω έτσι, μην πω σκάνδαλο και παρεξηγηθεί κανένας- γιατί είχαν πάρει συνολικά 210 εκατομμύρια ευρώ δανεικά κι αγύριστα από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Κι όμως για τα θέματα αυτά, για τα οποία δεν υπάρχει καμιά υποψία ότι είναι θέματα, ούτε ένα σχόλιο βρε αδελφέ έτσι για ξεκάρφωμα.
Το θέμα βέβαια, είτε πας σε γραφείο υπουργού είτε καταθέτεις τις υποψίες σου είναι να κάνεις τη δουλειά σου. Και φυσικά όλη η προσπάθεια που γίνεται με τις «υποψίες» κατατείνει στο ότι «όλοι ίδιοι είναι». Οπότε; Εύκολο. «Ας είναι όλοι μαζί στην κυβέρνηση».
Η ιστορία θυμίζει ένα περιστατικό από διήγημα του Λούις Σεπούλβεδα*. Την Χιλή του Αλιέντε επισκέπτεται ο Φιντέλ Κάστρο. Ένα από τα δώρα της κυβέρνησης είναι η δωρεά στον ζωολογικό κήπο της Αβάνας ενός ζευγαριού κόνδορες που αναλαμβάνει να μεταφέρει στο αεροδρόμιο μία ομάδα νεαρών. Οι κόνδορες είναι πτωματοφάγα πουλιά, βρωμάνε. Τους βάζουν γιατί δεν αντέχουν τη βρώμα σε ένα κουτί στην οροφή ενός αυτοκινήτου, σε ένα φρενάρισμα ανοίγει λίγο το κουτί, το σκάει ο αρσενικός κόνδορας, τον παίρνουν στο κυνήγι, μαζί και η πυροσβεστική, με τα πολλά καταλήγει σε μια φτωχογειτονιά. Ψάχνοντας από σπίτι σε σπίτι, βλέπουν σε μια αυλή μια γριά βουτούσε το ήδη αποκεφαλισμό πουλί σε βραστό νερό να το ξεπουπουλιάσει. Μένουν κάγκελο όλοι, κι όπως τους βλέπει η γριά τους λέει «ο Θεός είναι μεγάλος, κοιτάξτε τι μεγάλο κούρκο μου έστειλε στην αυλή».
Με τόσα πολιτικά «πτώματα» που κυκλοφορούν πια στη χώρα οι κόνδορες θα ήτανε βέβαια μια λύση αλλά προσοχή όταν στα «νέα» σας τους παρουσιάζουν για γαλοπούλες.
*Λούις Σεπούλβεδα, «Ο μουγκός Ουζμπέκος – και άλλες ιστορίες παρανομίας», Εκδόσεις Opera, μτφ. Αχιλλέας Κυριακίδης, 2015
– Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00-11:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].