Η αίσθηση ανασφάλειας που εντείνεται όταν ένα τρομοκρατικό χτύπημα συμβαίνει στη γειτονιά μας, σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, στις ΗΠΑ (“στη δύση στην οποία ανήκομε”) διαταράσσει βίαια την κανονικότητά μας, οξύνει τα συντηρητικά αντανακλαστικά και την ξενοφοβία ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία διαπιστώνονται έντονες προσφυγικές ροές, περιορίζει ανεπανόρθωτα τις ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα. Η όποια ισορροπία επιτευχθεί μετά από καιρό θα βρίσκει πάντα ακόμη πιο λαβωμένη την ανθρωπότητα. Νέες βαθιές χαρακιές. Νέα τραύματα που θα αργήσουν να επουλωθούν και θα αφήσουν ευδιάκριτες ουλές.
Εκατοντάδες εστίες πολέμου μαίνονται σε όλο τον πλανήτη. Εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν στην καθημερινότητά τους τη φρίκη ενός πολέμου και είτε χάνουν τη ζωή τους είτε υποβαθμίζεται μόνιμα η ποιότητά της. Κάποιες από αυτές τις συρράξεις μάς αφορούν περισσότερο. Γιατί έχουν υποκινηθεί από τη δύση στην οποία ανήκομε. Γιατί με κάποιον τρόπο προκύπτουν οφέλη που συντηρούν τον υποτιθέμενο αναπτυγμένο δυτικό πολιτισμό μας. Ενεργειακά, οικονομικά, επιχειρηματικά, τεχνολογικά.
Δυστυχώς για τις πεπερασμένες και μοναδικές ζωές μας, στη σύγχρονη εποχή είναι και θα παραμείνει πολύ έντονη αυτή η σχεδόν χαοτική αλληλεπίδραση των μεν με τους δε, των συμμάχων με τους εχθρούς. Κι εμείς, παγιδευμένοι στην περιφέρεια ενός φαύλου κύκλου, είμαστε καταδικασμένοι να υφιστάμεθα τις οδυνηρές συνέπειες των ανεκδιήγητων επιλογών που κάνουν οι άνθρωποι: τις συνέπειες της απληστίας, της αδιαφορίας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη ζωή του άλλου, της σιωπηλής ανοχής που επιδεικνύουμε στα διάφορα εγκλήματα εφόσον δεν είμαστε εμείς τα θύματα. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να πάψουμε κάποια στιγμή να είμαστε οι θύτες ή οι αδιάφοροι γείτονες και να γίνουμε εμείς τα θύματα. Η πιθανότητα αυτή είναι τόσο υπαρκτή όσο βέβαιο είναι πως σε έναν αγώνα τένις το κίτρινο μπαλάκι θα κάνει μερικές διαδρομές από τη ρακέτα του ενός παίχτη προς τη ρακέτα του άλλου μέχρι να πέσει εντός ή εκτός γηπέδου και να πάρει τον πόντο ο ένας ή ο άλλος.
Και είναι αυτό ακριβώς: μία σου και μία μου. Ή, έστω, δέκα εσύ και δύο εγώ. Για κάθε γεγονός το οποίο αντιλαμβανόμαστε εμείς ως τρομοκρατικό χτύπημα, συμβαίνουν πολλαπλάσιες επιθέσεις σε διάφορους στόχους στην υφήλιο είτε απευθείας από στρατιωτικές δυνάμεις της δύσης στην οποία ανήκομε είτε από δυνάμεις που εμφανίστηκαν εξαιτίας της επέμβασης των δυτικών χωρών στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας. Πρόσφατα ή παλιότερα.
Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτόν τον αγώνα τένις το μπαλάκι είναι μία χειροβομβίδα που θα εκραγεί όταν χτυπήσει στη ρακέτα και θα καταστρέψει όλο το γήπεδο.
Το πρόβλημα είναι πως δεν πρόκειται καν για αγώνα τένις αλλά για τις ζωές των ανθρώπων.
*Ο Kωνσταντίνος Γιαννέλος είναι Φυσικός, ΑΠΘ