Όσον αφορά τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ αποτιμάται σε 124.000 πρόσφυγες που το 2015 έχουν μπει στην Ελλάδα, έχουν δικαίωμα να κάνουν λόγο για έλλειψη σχεδιασμού, συντονισμού, πλάνων και πόρων άπαντες όσοι βοήθησαν τους τελευταίους μήνες με την αλληλεγγύη και το περίσσεμα ψυχής και ανθρωπιάς τους στην υποδοχή και στη φιλοξενία όλων αυτών των ξεριζωμένων που αναζήτησαν βοήθεια στη χώρα μας. Αυτοί και μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα και το ηθικό ανάστημα να απαιτούν από την πολιτεία και την κυβέρνηση την επιτάχυνση των ρυθμών και την άμεση εξεύρεση λύσεων για την ανακούφιση ενός δύσκολα διαχειρίσιμου αριθμού προσφύγων σε μια χώρα βυθισμένη στα οικονομικά της προβλήματα. Όλοι οι υπόλοιποι που σπεύδουν σήμερα με περισσή ευαισθησία να ζητήσουν παραιτήσεις φορώντας τον ανθρωπιστικό μανδύα της υποκρισίας καλύτερα να σιωπήσουν.
Να σιωπήσουν αναλογιζόμενοι τα έργα και τις ημέρες του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος τους. Ας βουτήξουν πρώτα τις πένες τους στη μνήμη και μετά ας ασκήσουν την όποια κριτική τους. Αυτοί που άπλωναν συρματοπλέγματα στον Έβρο και αυτοί που ασπάζονταν το δόγμα «τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να μη μας κουβαληθούν και οι φίλοι τους από το χωριό» έχουν απωλέσει το δικαίωμα στην κριτική. Η μεταναστευτική και πολύ περισσότερο η προσφυγική πολιτική δεν είναι τηλεοπτική εκπομπή ώστε να μοντάρεις κατά παραγγελία θύματα και λιμενικούς και τα προβλήματα στα υπερφορτωμένα νησιά του Αιγαίου δεν λύνονται με μπακαλίστικες προσθέσεις που βγάζουν μαγικά νούμερα 500 εκατομμυρίων ευρώ που δήθεν είναι έξω από την πόρτα μας.
Κριτική στην κυβέρνηση και στους μηχανισμούς της έχουν δικαίωμα να ασκήσουν μονάχα όσοι βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των προσφύγων στη Λέρο, στη Λέσβο, στην Ειδομένη και στον Πεδίο του Άρεως. Αυτοί που με την κινητοποίησή τους ανέδειξαν και υπέδειξαν σε μια ολόκληρη χώρα πως η αντιμετώπιση μιας τέτοιων διαστάσεων κρίσης θέλει μανίκια σηκωμένα και διάθεση αυτοοργάνωσης. Όλα τα υπόλοιπα είναι κούφια λόγια και προφάσεις εν αμαρτίαις. Το Φαρμακονήσι δεν ξεχάστηκε ακόμα.
Photo Credit: Alexandros Michailidis / SOOC