Σκίστηκε το παραπέτασμα του Ναού χθες. Η πρόεδρος τη Βουλής σχολίασε την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας. Αμέτρητες φορές στα ιδιωτικά κανάλια έγινε επίκληση –προκειμένου να καταδειχθεί η «απρέπεια» της προέδρου- της ανεξαρτησίας της Τράπεζας, ως θεσμού. Ανακλήθηκαν στη μνήμη ο Ξενοφών Ζολώτας και ο Δημήτρης Χαλικιάς. (Παραδόξως ξεχάστηκε ο κ. Προβόπουλος και αδυνατώ να συλλάβω αν αυτό σηματοδοτεί κάτι παραπάνω από απλή παράλειψη).
Το μήνυμα πάντως που απεστάλη στο πανελλήνιο ήταν πεντακάθαρο. Όποιος αναλαμβάνει θέση διοικητού στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενδύεται αμέσως μια τήβεννο ανεξαρτησίας από την οποία και να θέλει δεν μπορεί να ξεφύγει. Αλυσοδένεται από τον θεσμό και σαν τον Οδυσσέα στο κατάρτι παρακάμπτει τις Σειρήνες των συμφερόντων που λυσσομανούν τριγύρω του ή του ψιθυρίζουν γλυκόλογα και, κυρίως, ποδοπατάει όσα ήξερε, ότι πίστευε, όσα υπηρετούσε μέχρι εκείνη την στιγμή και μετατρέπεται σε αδέκαστο αναλυτή και κριτή. Ανάγεται σε Ταγό. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μπορώ να πληροφορήσω τους ανεξάρτητους αναγνώστες, με μια ποια διαδικασία αυτό το θαύμα επιτυγχάνεται αλλά, έτσι κι αλλιώς, τα θαύματα δεν εξηγούνται.
Πάντως, μπορώ να θυμίσω ότι η Τράπεζα της Ελλάδος όπως οι ίδιοι φωνακλάδες της ανεξαρτησίας της μας βεβαιώνουν, δεν είναι ακριβώς ούτε τράπεζα, ούτε της Ελλάδας μόνον, ενώ, άγνωστο παραμένει, εκτός της Ελλάδος ποιων άλλων είναι ιδιοκτησία αφού κρύβονται σε μετοχολόγια που ούτε μια ανεξάρτητη αρχή δεν μπορεί να εντοπίσει. Όμως, όλοι αυτοί που εμπλέκονται, είναι προφανές ότι είναι και οι ίδιοι Ανεξάρτητοι, ίσως οι τελευταίοι Ανεξάρτητοι του ντουνιά, και σαν τον αιώνιο αδέκαστο Χαιλάντερ, δίνουν μάχες τα βράδια σε σκοτεινά παραδρόμια παίρνοντας τα κεφάλια εκφραστών των σκοτεινών δυνάμεων.
Θα μπορούσα να αναφερθώ εκτενώς σε τούτες τις μυθιστορηματικές μονομαχίες, έχω κάνει και το αγροτικό μου στον Ιβανόη του Ουώλτερ Σκοτ, αλλά λυπάμαι δεν έχω χρόνο. Σ’ αυτό, στον χρόνο, ταυτίζομαι θεματολογικώς με την κυβέρνηση και με τους δανειστές. Η πρώτη θέλει χρόνο, οι δεύτεροι διαμηνύουν ότι όχι μόνο χρόνος δεν υπάρχει αλλά δεν σκοπεύουν να δώσουν ούτε πνέφιχ δευτερολέπτου.
Οπότε, ξεκαθαρίζω, ότι δεν μπορώ να είμαι ανεξάρτητος (κι αφήνω κατά μέρος, ότι δεν ήμουν ποτέ και, το χειρότερο, δεν μπορώ και δεν θέλω να είμαι). Ακόμη κι αν ζούσα στην Αρκτική δεν θα ήμουν, αν έπρεπε να κρίνω την υπόθεση που μας ταλανίζει. Προσθέτοντας μάλιστα ότι εφόσον ζω σε τούτη την γεωγραφική επικράτεια, σκέφτομαι πρωτίστως τα συμφέροντα, τα χθαμαλά έστω, των πολιτών αυτής της χώρας και, μάλιστα, αυτών που πλήττονται περισσότερο, οπότε το τελευταίο που με νοιάζει αυτή την στιγμή είναι τι κάνουν οι Ανεξάρτητοι Χαιλάντερ τα βράδια. Ψάχνω να βρω κάποιον να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των δεινοπαθούντων κι αν κάποιος Ανεξάρτητος σκέφτεται ότι τους αξίζει των φτωχών η πείνα τους και των πλουσίων το χαβιάρι τους, τότε το μόνο που κάνει είναι να μου προκαλεί αλλεπάλληλες στομαχικές διαταραχές. Κι αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνω τι σόι ανεξαρτησία θα ήταν μια τέτοια, περισσότερο με αβυσσαλέος κυνισμός μου ακούγεται.
Μπλέκω δε και με άλλα λεξικολογικά ζητήματα τύπου, πώς γίνεται μια αρχή να είναι ανεξάρτητη αφού είναι Τράπεζα και μάλιστα της Ελλάδας.
Κοιτάζω ύστερα και το βιογραφικό του κ. Στουρνάρα και δεν μου προκύπτει διόλου ανεξαρτησία. Προσπαθώ δε, επιπλέον, να θυμηθώ: ποια ήταν η τιμή της μετοχής της Εμπορικής Τράπεζας όταν παρέλαβε την διοίκησή της και σε ποια τιμή την παρέδωσε; Ψάχνω να βρω ένα κείμενο του, μια έκθεσή του, μια δήλωσή του όταν μπαινόβγαινε στα υπουργεία και τα ινστιτούτα για τα δεινά που μας περιμένουν με την άφρονα πολιτική κυβερνήσεων και τραπεζών και δεν βρίσκω τίποτα.
Κι έτσι διαβάζω στην Έκθεση που κατέθεσε φορώντας τον μανδύα του Ανεξάρτητου πράγματα που σίγουρα σκέφτονται οι πιστωτές της χώρας αλλά που δεν έχουν τολμήσει ούτε αυτοί να πουν. Μπορεί φυσικά να μην καταλαβαίνω και να κάνω λάθος. Άλλο ο Ιβανόης, άλλο τα κείμενα του κ. Στουρνάρα. Εξαντλώντας τα περιθώρια της κατανόησής μου, ας πω ότι λέει δυσάρεστα πράγματα που είναι όμως αληθινά, αν και η αλήθεια στον τομέα των οικονομικών όπως ο Άνταμ Σμιθ, ο Κέυνς ακόμη και ο Φρίντμαν γνωρίζουν διακρίνεται για την σχετικότητά της αφού η απροσδιοριστία νεκροφιλάει τα ευμετάβλητα μεγέθη κάθε μέρα. Καταλαβαίνω, όμως, πολύ καλά, πως όσα λέει η έκθεση της Ανεξάρτητης Τράπεζας κατατείνουν στο γεγονός να μην είναι ανεξάρτητη η χώρα. Κι αυτό είναι πρόβλημα.
Τέλος, η πρόεδρος της Βουλής, δεν εξελέγη για να είναι ανεξάρτητη αλλά να είναι πρόεδρος της Ανεξάρτητης Βουλής των Ελλήνων, οπότε, έχει κάθε λόγο να κάνει τη δουλειά της, δηλαδή να επιστρέφει ως απαράδεκτη μια έκθεση που επισείει ως φόβητρο την χρεοκοπία και προτείνει την απώλεια της ανεξαρτησίας ως μόνη λύση. Ως προς αυτό η πρόεδρος δεν δικαιούται καν να είναι ανεξάρτητη και οφείλει να συνεχίσει να κάνει αυτό που της ανέθεσαν και το οποίο πράττει. Αν θέλει να είναι ανεξάρτητη να πάει να γίνει διοικήτρια της Τράπεζας της Ελλάδας εξέλιξη την οποία, υποθέτω, δεν επιθυμεί.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].