Στον Ασπρόπυργο της Αττικής εδώ και μέρες καίγονται σύμμεικτα αστικά απορρίμματα σε έναν ανοιχτό χώρο, υποτίθεται, αποθήκευσης ανακυκλώσιμων υλικών και το θέμα παίζει γερά στα δελτία των ειδήσεων στις τηλεοράσεις καθώς από την καύση υπάρχει μεγάλη εκπομπή τοξικών αερίων στην ατμόσφαιρα της περιοχής της πρωτεύουσας. Θα περίμενε κανείς πως το θέμα αυτό θα έδινε κάποιες αφορμές, πάντα μιλάω για την απ’ εδώ πλευρά, να ανοίξει μία συζήτηση για το τι στο διάολο συμβαίνει με τη διαχείριση των απορριμμάτων, για το πώς ακριβώς λειτουργούν – αν λειτουργούν – τα αυτοαποκαλούμενα «εναλλακτικά» συστήματα, για το πώς κατέληξαν όλοι αυτοί οι τόνοι των ανακυκλώσιμων υλικών σε αυτή την ανοιχτή χαβούζα στον Ασπρόπυργο και φυσικά για το τι σχεδιάζει να κάνει για όλα αυτά η νέα κυβέρνηση. Απ’ ότι φαίνεται τέτοια θέματα, τώρα που βρισκόμαστε στο καμίνι των διαπραγματεύσεων με τους… θεσμούς, αποτελούν μεγάλες πολυτέλειες για την απ’ εδώ πλευρά.
Για την απέναντι πλευρά όμως δεν είναι. Εκεί τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο ξεκάθαρα και ο κάθε ένας – κάθε μία ξέρει καλά να παίζει τον ρόλο του. Άλλοι και άλλες λειτουργούν ως… θεσμοί εσωτερικού και καλούν τους… θεσμούς του εξωτερικού να κρατήσουν γερά ώστε να μην μπορέσει η νέα κυβέρνηση να εφαρμόσει τίποτα απολύτως από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, άρα να ξεφτιλιστεί και να πέσει το συντομότερο δυνατό, άλλοι και άλλες όμως ασχολούνται με τα, ας πούμε, καθημερινά πράγματα όπως στην περίπτωση μας η διαχείριση των αστικών απορριμμάτων. Έτσι, ενώ η φωτιά στον Ασπρόπυργο καίει ακόμα, υπάρχει ένα πλήθος δημοσιευμάτων κατά του νέου Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης των Αποβλήτων καθώς, όπως τονίζουν οι συνάδελφοι που δίνουν τον καλό αγώνα υπέρ της βιομηχανικής διαχείρισης και της καύσης των απορριμμάτων, η τοπικότητα, η διαλογή στην πηγή, οι μικρές εγκαταστάσεις σε κάθε δήμο και η φυσικά η ανακύκλωση θα οδηγήσουν στη δημιουργία πολλών μικρών «Ασπρόπυργων» μέσα σε κάθε πόλη. Παράνοια έτσι;
Η προπαγάνδα της άλλης πλευράς, είτε για τα μεγάλα ζητήματα είτε για τα μικρά, έχει και αδυναμίες έχει και αντιφάσεις και η αλήθεια είναι πως μετά από το 2012 παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, ας πούμε, λειτουργικότητας. Στην περίπτωση μας, στον Ασπρόπυργο, προσπαθεί να κατεβάσει μία γραμμή πως η ανακύκλωση είναι κακό πράγμα και η καύση είναι καλό, πατώντας πάνω στις συνέπειες που έχει στο περιβάλλον η καύση των σύμμεικτων απορριμμάτων. Νόημα δεν βγαίνει αλλά ο στόχος δεν είναι αυτός, η άλλη πλευρά ξέρει πως πλέον δεν μπορεί ούτε να πείσει ούτε και να τρομοκρατήσει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ο στόχος της άλλης πλευράς είναι το να συνεχιστούν οι δουλειές όπως συνήθως, όπως για παράδειγμα στις Σκουριές. Είναι πολυτέλεια να κάνουμε κάτι γι’ αυτό;
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»