Χθες, Τετάρτη, ο πρώην «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας, τα χρόνια που η ανάπτυξη έτρεχε σαν να είναι πάρει αναβολικά, Γιάννος Παπαντωνίου, κατέθεσε στο δεύτερο βαθμό της δίκης του Άκη Τσοχατζόπουλου για τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα κατά τη διακυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Ο Παπαντωνίου – αν και κράτησε αποστάσεις από την κατάθεση Σημίτη, που στο δικαστήριο είπε ότι στο ΚΥΣΕΑ… διάβαζαν εφημερίδες όταν ο Τσοχατζόπουλος έκανε τις εισηγήσεις – δήλωσε πως αν και υπουργός Οικονομικών δεν είχε σαφή εικόνα για το ύψος των εξοπλιστικών δαπανών εκείνης της περιόδου.
Σύμφωνα με τη χθεσινή κατάθεση του Παπαντωνίου, σαφή εικόνα απέκτησε όταν διαδέχτηκε τον Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο οποίος Τσοχατζόπουλος διαδέχτηκε τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο υπουργείο Ανάπτυξης. Με βάση αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπου οι μισοί κάτοικοι αυτής της χώρας γνωρίζουν με λεπτομέρειες πως έχουν τα πράγματα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, εκείνη η εποχή, την οποία κάποιοι σήμερα αναπολούν, μοιάζει εντελώς ακατανόητη, καθώς ο τότε υπουργός Οικονομικών τώρα μας λέει πως ήταν ο.. Γιάννος ο φλου. Και τον προϋπολογισμό ποιος τον συνέτασσε; Και τα δάνεια που έπαιρνε το ελληνικό δημόσιο, για να κάνει ο Τσοχατζόπουλος τις… αγορές του, ποιος τα διαπραγματευόταν, ποιος τα ενέκρινε και ποιος τα αποπλήρωνε;
Ο Παπαντωνίου, λοιπόν, όταν διαδέχτηκε τον Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας διαπίστωσε ότι οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα είχαν ξεφύγει και πως η Ελλάδα μαζί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ – εδώ θα πρέπει να συμπληρώσουμε την Τουρκία και την Κίνα που διέφυγαν του Γιάννου – πήγαινε με τρελό γκάζι στην παγκόσμια κούρσα των εξοπλισμών. Αυτές οι διαπιστώσεις έγιναν μετά την εγκατάσταση του στο Πεντάγωνο, μέχρι τότε δεν είχε αντιληφθεί απολύτως τίποτα… Εντάξει, το να σε καλεί για μάρτυρα στη δίκη του ένας πρώην σύντροφος σου, που έχει ήδη καταδικαστεί σε πολλά χρόνια κάθειρξης, κι εσύ να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον βοηθήσεις δεν είναι εύκολο πράγμα, αλλά εδώ μιλάμε για ένα κανονικό πολιτικό ανέκδοτο.
Ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου, ο Τσοχατζόπουλος και ο Βενιζέλος, δεν αποτελούν κάποιου είδους εξαίρεση, κι ας προσπαθούν σήμερα να εμφανιστούν ως τέτοια. Το ίδιο ισχύει για τον Καραμανλή, τον Αλογοσκούφη, τον Χατζηδάκη και τον Στυλιανίδη, το ίδιο για τον Παπανδρέου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Πεταλωτή και τον Δρούτσα, το ίδιο για τον Σαμαρά, τον Στουρνάρα, τον Βορίδη και τον Κεδίκογλου. Πρόκειται για μία κοινή πολιτική δυναστεία, για ένα ενιαίο πολιτικό έπος απερίγραπτα μεροληπτικών επιλογών υπέρ των λίγων και των πλουσίων, που όταν έσφιξαν τα πράγματα δεν δίστασε να ποδοπατήσει με πρωτοφανή αγριότητα τον Κόσμο της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα. Η… δυναστεία, μάλλον με κάποια άλλη τετράδα, θα προσπαθήσει να παλινορθήσει και ήδη καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό, αν και με τα σημερινά δεδομένα αυτός ο σχεδιασμός δεν έχει βάση, καθώς λίγοι και μόνο οι πλούσιοι τον υποστηρίζουν. Είτε με συμφωνία, είτε με ρήξη, η νέα κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί αυτά τα δεδομένα.
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερινά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»