Όπως καθαρά και χωρίς καμιά αμφιβολία πληροφορηθήκαμε χθες, και όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση, το πρόβλημα που υπάρχει στις διαπραγματεύσεις της χώρας με τους εταίρους – δανειστές (διαλέξτε ταυτότητα), είναι ότι το ΔΝΤ έχει διαφορετικά προτάγματα από τις Βρυξέλλες (λέγε με Γερμανία). Το ΔΝΤ, θέλει εδώ και τώρα αλλαγές στα εργασιακά, το συνταξιοδοτικό και ένα «κουρεματάκι» ακόμη στο χρέος. Τα δύο πρώτα δεν προκαλούν καούρες στους Γερμανούς, αλλά μπορούν και χωρίς αυτά, όμως είναι βαθιά αλλεργικοί στο κούρεμα αφού, θα δείχνει ότι όσα υποστήριζαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια, λειτούργησαν σαν τον πατέρα της 4χρονης Άνι που την δολοφονούσε με αγριότητα και, ταυτοχρόνως, παρουσιαζόταν να θρηνεί την απώλειά της. Οι Βρυξέλλες, εκτός από την απόρριψη κάθε σκέψης για κούρεμα, προς επίρρωση της αθωότητάς και ορθότητας της μέχρι τώρα συμπεριφοράς τους, επιμένουν, κυρίως στο ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Το ΔΝΤ, έρχεται από το μακρινό Μπρέτον Γουντς, έχει κανόνες που δεν αλλάζουν είναι σαν τις πλάκες του Μωυσή που τις κρατά σαν να κατέβηκε μόλις από το Όρος. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, εθελόδουλοι και υποτακτικοί στην Γερμανική πολιτική όπως αυτή εκφράζεται σήμερα, επιμένουν σε μια οικονομική πολιτική η βάση της οποίας δεν έχει μετακινηθεί εδώ και χρόνια σαν να είναι σε κώμα και βρίσκεται πλέον σε φάση επιδεινούμενης σηψαιμίας. Είναι δυό κόσμοι τόσο ίδιοι, επιμένουν όμως εμμονικά ότι είναι διαφορετικοί, διότι τους χωρίζει ένας ωκεανός. Λόγω της προχωρημένης -ιστορικά- ηλικίας τους, αδυνατούν να ακούσουν οποιονδήποτε τους λέει ότι αυτά που υποστηρίζουν δεν ευσταθούν και, αντιθέτως, με όσα κατά τα άλλα φωνάζουν, δεν λύνουν το υφιστάμενο πρόβλημα.
Έχουν δημιουργήσει δηλαδή έναν ιδανικό βάλτο στον οποίο προσπαθούν να κυριαρχήσουν ως αντίπαλοι αγριοβούβαλοι. Χρόνια τώρα συγκρούονται αλλά είναι τόσο επιδέξιοι που προσπαθούν να πείσουν ότι ο τριγμός των οδόντων τους και ο τρομαχτικός ήχος από την συγκρούση των κεράτων τους, δεν είναι τίποτα άλλο από εκφώνηση συνταγών μαγειρικής και ιατρικής, κατάλληλων για τους πειναλέοντες και υστερικά κοάζοντες βατράχους του οικείου τους βάλτου. Τούτο, είναι το μοναδικό μυστικό αυτού του βάλτου, ο οποίος κατοικείται επιπλέον από μερικά ανυπότακτα αντάρτικα τμήματα, που κινούνται διαρκώς διαρκώς προς την μία και την άλλη κατεύθυνση πάνω σε σάπιες πλάβες ή ανασαίνοντας πολλές φορές με καλάμι κάτω από το νερό.
Στον βάλτο αυτό έφτασε μια μέρα αιφνιδίως και πέρα από τους σχεδιασμούς των γεροβούβαλων ένα ετοιμόρροπο υδροπλάνο κομίζοντας αλήθειες -που η απόγνωση και η αγωνία καθιστούν τόσο καθαρές που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει- και μερικές προτάσεις, που θα επέτρεπαν να μπει λίγο καθαρό νεράκι για να σταματούσε την αναερόβια σήψη και ο ευτροφισμός στο βάλτο. Αφού το περιεργάστηκαν, για λίγο, τούτο το αεροπλανάκι, οι γεροβούβαλοι το κλώτσησαν, το τρύπησαν με τα κέρατά τους, το ποδοπάτησαν με τις οπλές τους για να δουν αν είναι αβύθιστο, έφτασε η στιγμή να αποφασίσουν αν θα κάνουν μια πτήση μαζί του. Αλλά ως γνωστόν τα γέρικα πείσματα είναι χειρότερα από τα ερωτικά πάθη.
Σήμερα, είμαστε στη φάση που περιέγραψε ένας ανθρωπολόγος για το επεισόδιο στο οποίο έγινε μάρτυρας όταν οι αρχηγοί μιας φυλής των Παπούα της Νέας Γουινέας κλήθηκαν να κάνουν την πρώτη τους πτήση με ένα μικρό δικινητήριο αεροσκάφος. Αφού περιεργάστηκαν για λίγο το μεταλλικό πουλί, καμιά έκπληξη δεν τους προκάλεσε, διόλου επιφυλακτικοί ή φοβισμένοι δεν έδειξαν, δέχθηκαν με άνεση να ανέβουν για μια πτήση μόνο που είχαν ένα αδιανόητο, εξωφρενικό και ακατανόητο αίτημα ως προαπαιτούμενο: να κουβαλήσουν μεγάλες πέτρες μαζί τους κατά την πτήση. Ήταν αδύνατο να τους εξηγήσουν ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει, το αεροπλάνο δεν θα απογειωνόταν καν, αλλά ήταν αμετάπιστοι. Τέλος, τους ρώτησαν, τι τις ήθελαν τις πέτρες αυτές αφού ο σκοπός ήταν να πετάξουν, να κάνουν μια όμορφη βόλτα και, τότε, εκείνοι τους έλυσαν την απορία λέγοντας ότι σκοπός της πτήσης που είχαν δεχθεί αυτοί να κάνουν ήταν να ρίξουν τις πέτρες τους στο διπλανό χωριό με το οποίο είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς.
Ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να διαπραγματευτεί σκληρά για να βρεθούν λύσεις στα οικονομικά μας προβλήματα ήταν γνωστό, εξάλλου τα προβλήματα δικά μας είναι. Ότι θα φτάναμε όμως να διαπραγματευόμαστε για να μην συγκρούονται μεταξύ τους οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. αυτό δεν το είχε φανταστεί κανείς μας.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected]