Ο Πόντιος Πιλάτος έχει βρώμικα χέρια
Να το ξεκαθαρίσουμε: Η αλήθεια είναι πράξη επαναστατική, ενώ η απόκρυψη ή η στρέβλωση της ορίζει -ξεκάθαρα- τον ολοκληρωτισμό, τον σκοταδισμό και, εν τέλει, τον φασισμό. Χειρότερα. Όποιος γυρίζει την πλάτη του στην αλήθεια γιατί δεν αντέχει το -κάποτε- αποκρουστικό της πρόσωπο και νομίζει πως «καθάρισε» μαζί της, αναπόφευκτα θα αποκαλύψει, πλήρως και σε κοινή θέα, την καμπούρα του.
Τι άλλο νομίζετε ότι έπραξε ο Πόντιος Πιλάτος με την φράση «νίπτω τας χείρας μου» και (αφού, κατά τας γραφάς, «απενίψαντο τας χείρας») συμπλήρωσε «αθώος ειμί από του αίματος τούτου»;
Απλώς μας αποκάλυψε πόσο πολύ είχε βουτηγμένα τα χέρια του στο αθώο αίμα.
Ζούμε πλέον κάθε μέρα, όλη μέρα, αλλά κυρίως στα δελτία των οκτώ, τον φασισμό της «ενημέρωσης». Ζούμε το συνεχές και ανελέητο bullying των απειλών, του φόβου, του τρόμου, της στοχοποίησης, του ευτελισμού. Ζούμε στη σφαίρα των εκπομπών (με όλα τα όργανα) του κακόφωνου και φάλτσου «παλμαρέ της ξευτίλας».
Ταυτόχρονα, οι εγχώριοι «Πιλάτοι» (Αντώνης, Βαγγέλης, Άδωνις, Μάκης, Κυριάκος, Ντόρα, Ανδρέας, Σταύρος, Οδυσσέας) και οι ταϊσμένοι γελωτοποιοί των συμποσίων της «αυλής» (διαμορφωτές της «κοινής» -με την έννοια της πόρνης- γνώμης) μας προειδοποιούν:
Η «καθυστέρηση» στην ολοκληρωτική υποδούλωση οδηγεί την χώρα «στα βράχια», ενώ η επιμονή στην λαϊκή ετυμηγορία αναλώνει το απόθεμα «αξιοπιστίας» της χώρας.
Η λαϊκή εντολή είναι σαφώς για διαπραγμάτευση, αλλά με την αντζέντα και τους όρους των δανειστών (που αποδέχεται το mail Χαρδούβελη και καταδίκασε ο λαός).
Το πρόβλημα των μεταναστών οφείλεται στις «επιχειρήσεις διάσωσης» που ασκεί η Ελλάδα και όχι της αποτροπής (διά των πνιγμών) που εκτελεί η Ιταλία (κι ας έχει πολλαπλάσιες εισόδους).
Η κατάργηση των φυλακών «Γκουαντάναμο» και η συμμόρφωση με τις κοινοτικές καταδίκες της χώρας (για τα κολαστήρια που αποκαλούνται «κλειστά θεραπευτήρια φυλακών») αποτελούν φιλοτρομοκρατική πολιτική.
Η μετατροπή των Πανεπιστημίων σε ανεξάρτητους χώρους γνώσης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών, και όχι σε ΔΕΚΟ με δοτές διοικήσεις ημετέρων τεχνοκρατών -κατά τον νόμο Διαμαντοπούλου- διαλύει την «ευταξία» που άσκησαν επιτυχώς οι «Φορτσάκηδες».
Η «χρυσή αυγή» αποτελεί εγκληματική οργάνωση γιατί ιδεολογικά μισεί τους μαύρους και όχι γιατί τους σκοτώνει. (Άλλωστε τα αντανακλαστικά κατά του εγκλήματος εγέρθηκαν μετά την δολοφονία του –Έλληνα- Παύλου Φύσσα).
Μόνο που η Ιστορία -αγαπητοί- εκδικείται και την βρίσκουμε πάντα μπροστά μας, γιατί η Ιστορία ποτέ δεν λέει «αντίο», λέει πάντα «εις το επανιδείν».
Κάτι ακόμα. Για να αναγνωρίσεις τον φασισμό των «Πιλάτων με τα βρώμικα χέρια» πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις τις φασιστικές «αξίες» που σε μεγάλωσαν:
Ο πατέρας που γυρίζει κουρασμένος από την δουλειά, ενώ η μητέρα έχει ήδη στρωμένο το τραπέζι με το αγαπημένο φαγητό που του μαγείρεψε.
Η ανακούφιση των γονιών που το αγόρι τους έγινε «άντρας» και όχι καμιά («μακριά από μας») «αδελφή».
Το ανάθεμα για την Δημόσια Παιδεία (και από διδάσκοντες) που μας «αναγκάζουν» να στέλνουμε τα παιδιά μας στα «καλά ιδιωτικά σχολεία» (αφήνοντας στα σκοτάδια τα παιδιά των άλλων).
Οι τεμπέληδες αργόμισθοι Δημόσιοι υπάλληλοι (φυσικά εκτός Ημών και Ημετέρων).
Το υπερΕΓΩ («ξέρεις ρε ποιος είμαι ΕΓΩ;) και το υπερΜΟΥ (ο άντρας ΜΟΥ, η γυναίκα ΜΟΥ, το παιδί ΜΟΥ).
Μα εμένα (χρόνια τώρα), πιότερο, με τρομάζει ο «μπάτσος» που κρύβω μέσα μου.
Άλλωστε οι δυσκολίες αναγνώρισης του φασισμού είναι ίδιες με αυτές της πρεσβυωπίας:
Bλέπεις καθαρά μακριά και καθόλου μπρος στην μύτη σου.