Μόλις προχθές, στη διάρκεια της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα, μία κυρία από το κοινό επέμενε, και ενεχείρισε τελικά στον πρωθυπουργό, κάποια «άγνωστα» προεδρικά διατάγματα στα οποία κρυβόταν η λυδία λίθος του προβλήματος της χώρας, καθώς κάποια μυστικά καταπιστεύματα, κατατεθημένα σε λογαριασμούς που φυλλάσονται από τους δράκοντες του Game of Thrones, χρειάζονται έναν άξιο αη γιώργη ο οποίος, θα τους κατατροπώσει και θα λύσει άπαξ δια παντός τα οικονομικά μας προβλήματα. Εν ολίγοις, όχι μόνο μπορούμε να ξεχρεώσουμε, αλλά μπορούμε να μετατραπούμε ύστερα σε δανειστές όλης της οικουμένης ή, αν θέλουμε, να λύσουμε μια και καλή όλα τα άμεσα προβλήματα βιοπορισμού πεινώντων και διψώντων όλου του πλανήτη.
Η ανάγκη για παρηγοριά είναι προαιώνια συνθήκη. Δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί που πιστεύουν ότι κάποιοι πρόγονοι, προοικονομώντας τα μελλοντικά αδιέξοδα, είχαν φροντίσει να μαζέψουν αμύθητο πλούτο ο οποίος, την κρίσιμη στιγμή, θα έσωζε τη χώρα και τους άφρονες κατοίκους της, όταν τα βάσανά τους θα είχαν φτάσει στο σημείο εκείνο που, αφού ζητήσουν συγνώμμη για τις απερισκεψίες τους, θα μπορούσαν να γευτούν τους γλυκούς καρπούς της Εδέμ.
Ήταν λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές όταν είχα συναντήσει στην αγορά έναν νεαρό, ο οποίος με ύφος σκοτεινό και βλοσυρότητα που δεν σήκωνε αντίλογο, μάζευε υπογραφές και πεντάευρα, δεκάευρα ή και περισσότερα από μανάβηδες, κρεοπώλες και ψαράδες για να δωθεί το δικαίωμα στον ξακουστό Αρτέμη Σώρρα, να φέρει επιτέλους απερίσπαστος από γραφεικρατικές οχλήσεις των τοπικών κομματικών ιερατείων τα τρισεκατομμύρια του. Στο χαρτί που φύλαγε στον κόρφο του, λερωμένο περισσότερο από χασαπόχαρτο που είχε τυλίξει νωρίτερα σπλάχνα σφαγίων, υπήρχαν οι, αληθινές ή ψεύτικες μικρή σημασία έχει, υπογραφές καμμιά διακοσαριά πολιτών οι οποίοι θα είχαν δώσει προφανώς και το κατιτίς τους. Όταν άρχισα τις ερωτήσεις, ευγενικά και χωρίς ειρωνείες, το βλέμμα του σκοτείνιασε περαιτέρω, σαν τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται στην κορφή του Χορτιάτη πριν απο καλοκαιρινό μπουρίνι και αποχώρησε παγερά αφήνοντας με στην άγνοιά μου. Η έκπληξή μου μεγάλωσε στη συνέχεια όταν ο μανάβης, ευγενικά επίσης είναι η αλήθεια, απάντησε σαφώς ενοχλημένος, με ερωτήσεις οι οποίες είχαν χαρακτήρα μπούλινγκ στο δικό μου ερωτηματολόγιο.
Σήμερα, ένα γιγαντιαίος τίτλος στην εφημερίδα Εσπρέσσο πληροφορεί το πανελλήνιο, αλλά και το παγκόσμιο κοινό, ότι σε στοές στο όρος Βέρμιο υπάρχουν τόσες λίρες και αρχαιολογικοί θησαυροί που θα μας κόψουν την ανάσα από το μέγεθος του πλούτου, ο ο οποίος περιμένει τις αξίνες και τις μπουλντόζες του έλληνα Αλί Μπαμπά να εκφωνήσει την κατάλληλη λέξη, για να παραμερίσουν οι βράχοι και να κολυμπήσουμε στην ευτυχία, να τσακίσουμε το χρέος. Πριν μερικά χρόνια, τα θυμάμαι ως τώρα, και ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τα διηγηθώ κι αυτά, ο σχετικός θησαυρός ήταν σε ένα χωράφι της Ημαθίας, σάμπως, πάλι, και η Αμφίπολη ένας τέτοιος αντικατοπτρισμός δεν ήταν;
Αλλά, φαίνεται ότι δεν είμαστε ο Αλί Μπαμπά. Σαν τον αδελφό του τον Κασίμ ξαστοχάμε, λέμε τις ονομασίες όλων των δημητριακών και φρούτων αλλά τη μαγική λέξη «σουσάμι» όλο την ξεχνάμε, μας διαφεύγει, και οι σφίγγες που φυλάνε τον θησαυρό μας περιγελάνε βγάζοντας την γλώσσα. Κατά πως το λέει ο Αλεξανδρινός ποιητής: «Είν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·/είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.»
Για τους λάτρεις των σχετικών δοξασιών, που αποκτούν επίχρισμα ελπίδας και εμμονικής πίστης, ας θυμίσω απλώς και μια άλλη ιστορία, από τις Χίλιες και Μία Νύχτες, η οποία μάλιστα έχει και τον εξαιρετικά επίκαιρο τίτλο «Ο χρεοκοπημένος άνθρωπος που έγινε πάλι πλούσιος από ένα όνειρο».
Σύμφωνα με αυτήν, ένας κάτοικος της Βαγδάτης βλέπει όνειρο που του υποδεικνύει ένα θησαυρό ο οποίος βρίσκεται θαμμένος στο Κάιρο. Μια και δυό ξεκινά να πάει αλλά καταλήγει σε αιγυπτιακή φυλακή και, επειδή είναι αγαθός άνθρωπος, εξομολογείται το όνειρό του σε έναν δεσμοφύλακα. Αυτός, είρων και προπετής, όχι σαν κι εμένα με τον μανάβη μου, του λέει ότι το όνειρό του είναι μούφα, αυτός είδε ένα όνειρο φτιαγμένο από αγνά υλικά, που του υπαγόρευσε ότι ένας θησαυρός, είναι θαμμένος μεν, αλλά όχι στο Κάιρο παρά στην Βαγδάτη, και του περιγράφει ένα σπίτι με συντριβάνι, περιγραφή η οποία ανταποκρίνεται με λεπτομέρειες που δεν σηκώνουν αντίρρηση και δείχνουν το σπίτι του ήρωά μας. Αυτός αφού βγαίνει από την φυλακή πάει στο σπίτι του, σκάβει κάτω από το συντριβάνι και βρίσκει τα χρυσάφια.
Ο Χόρχε Λούις Μπόρχες περιέλαβε την υπόθεση αυτή στην «Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας» και κέρδισε τον θησαυρό της αιωνιότητας αλλά και ο Πάολο Κοέλιο την έκλεψε κι έγινε πλούσιος. Συμπέρασμα: είναι η καλύτερη μέθοδος, πραγματικός θησαυρός, να αφηγείσαι ωραίες ιστορίες με θησαυρούς. Κι όποιος τον βρει ας τον θάβει καλά, θα κονομήσει περισσότερα πουλώντας ψεύτικους χάρτες.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].