Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές, στη διάρκεια των οποίων φρόντισα να αφήσω στην άκρη όσο περισσότερο γινόταν τον κόσμο των ειδήσεων ένοιωσα σαν το σκυλί που θάβει το κόκκαλό του στον κήπο. Όλα ήταν στη θέση τους σχεδόν όπως τα άφησα. Η συζήτηση για τον φόρο ακίνητης περιουσίας, τα ευρήματα της Αμφίπολης και η καθημερινή αναφορά σε όσα, μέτρο το μέτρο αποκαλύπτονται, συνοδευμένα πάντα με την φωτογραφία του πρωθυπουργού μπροστά στις σφίγγες. Κι ακόμη τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα, οι αμφιβολίες και οι φόβοι, οι αγωνίες, όχι μόνο για το αύριο αλλά και για το σήμερα του καθενός και της καθεμιάς. Όλα αυτά πασπαλισμένα από την εικόνα του Αιγαίου.
Οι διακοπές ήταν αυτό εννοεί στη κυριολεξία της η λέξη. Ένα διάλλειμα. Οπότε δεν ταξίδεψα. Οπότε το ερώτημα «πώς πέρασες;» απαντιέται με το «δυστυχώς δεν σταμάτησα».
Από την Αιθιοπία όπου ταξίδευε ο Αρθούρος Ρεμπώ αναρωτιόταν με μεγαλύτερη ευθυκρισία «τι κάνω εδωπέρα;» και ίσως αυτό το ερώτημα είναι καταλληλότερο να περιγράψει το περιεχόμενο όσο και το νόημα τόσο των διακοπών μας όσο και …της διακοπής τους. Οι διακοπές είναι βέβαια είναι η μοναδική ανακουφιστική σύμβαση. Έχεις την δυνατότητα, τουλάχιστον, να ξεκουράσεις το σώμα και να αποφορτίσεις το πνεύμα.
Στους καιρούς μας πάντως, οι διακοπές δεν είναι ακριβώς και σχόλη. Η σύμβαση των διακοπών εμπεριέχει κι άλλες συμβάσεις που ακολουθούν την πεπατημένη άλλων προστακτικών επιταγών. Πρέπει να πας σε κάποιο νησί ή έστω σε κάποια παραλία. Πρέπει να κάνεις πράγματα για σένα αλλά και για τα πρέπει των κοντινών σου, που ενδέχεται να μην συμβαδίζουν με τα δικά σου αφού ο/η σύντροφός σου μπορεί να θέλει φέτος να πραγματοποιήσει την σύμβαση… στο βουνό. Εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο και η τηλεόραση κυρίως θα έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε μια ποικιλία από «πρέπει» τα οποία οφείλεις να κάνεις για να συμβαδίζεις με το πνεύμα των καιρών. Ακόμα και για τους αντιρρησίες του κυρίαρχου ρεύματος τα «πρέπει» μοιάζουν με την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Προορισμοί και συμπεριφορές μοιάζουν προοικονομημένες. Άλλες απαντώνται από τις δυνατότητες. Με αεροπλάνο ή με πλοίο; Να κουβαλάς δική σου ομπρέλλα ή να νοικιάζεις; Κάμπινγκ ή δωμάτιο; Δωμάτιο με κουζίνα για να μαγειρεύεις ή ένα σκέτο κρεβάτι;
Οι διακοπές δεν είναι ταξίδι αλλά είναι διάλειμμα. Για τους άνεργους είναι ένα βάσανο επιπλέον. Αυτοί δεν θέλουν να κάνουν διακοπές από την εργασία τους αλλά θα ήθελαν να πάνε ένα ταξίδι. Μόνο που δεν μπορούν. Οπότε αν έχουν το ψυχικό σθένος μπορούν να σκέφτονται όπως ο Διογένης στο πιθάρι του και να αναφωνούν «κοσμοπολίτης ειμί».
Το καλοκαίρι κακά τα ψέματα είναι για τα παιδιά. Όσοι έχουν μεγαλώσει κάνουν διακοπές. Τα παιδιά δεν θέλουν να τελειώσει το καλοκαίρι, οι μεγάλοι δεν θέλουν να επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους. Εξάλλου, αν το θέλεις και μπορείς, καρπούζι θα βρίσκεις στο σούπερ μαρκετ της γειτονιάς όλο τον χρόνο. Οι διακοπές είναι για τους μεγάλους οι οποίοι απλώς στραβομουτσουνιάζουν, δεν θέλουν να γυρίσουν στο κλουβί μέσα στο οποίο παραδέρνουν σαν πουλί που ματώνει το στήθος και τα φτερά του πάνω στα κάγκελα.
Κι όλες αυτές οι σκέψεις δεν αναιρούν την εισαγωγή. Επιστρέφοντας από τις διακοπές βρήκα τους χρυσαυγίτες μέσα στα δημοτικά συμβούλια, κορδωμένους και με ύφος επιτελάρχη της Βέρμαχτ απέναντι σε αιχμαλώτους παρτιζάνους. Οι συνάδελφοί μου της ΕΡΤ συνεχίζουν τον αγώνα τους σε παρατεταμένη πολιορκία έχοντας να αντιπαλέψουν τα κυβερνητικά φερέφωνα και την ανηλεή διασπορά φημών. Όρθιοι οι εργαζόμενοι στην κοκακολα, οι σχολικοί φύλακες, οι καθαρίστριες, οι γιατροί στα νοσοκομεία. Ο δήμαρχος ετοιμάζεται να ανακοινώσει νέους αντιδημάρχους απολεπίζοντας το αρχικό πολιτικό σχήμα πάνω στο οποίο πάτησε για να φτάσει στο ύπατο αξίωμα της πόλης. Ο ΟΑΣΘ ήρεμα και τακτικά, κόβει δρομολόγια και ανακοινώνει αυξήσεις στα εισιτήρια. Η Κρατική Ορχήστρα δίνει συναυλία μέσα στα γυμνά μπετά ενός σταθμού του Μετρό σαν τον μοναχικό βιολοντσελίστα που έπαιζε σε πλατεία του Σεράγεβο ενόσω γύρω του βούιζαν οι σφαίρες σαν τις φαηδόνες της Ικαρίας. Κυβερνητικό κλιμάκιο θα μεταβεί εις Παρισίους για να δείξει ότι τα οχυρά του Ρούπελ δεν χρειάζονται αφού οι τροικάνοι δεν πτοήθηκαν καν από την γραμμή Μαζινώ αλλεπάλληλων κυβερνήσεων σωτηρίας. Αλλά οι κυβερνήσεις έχουν περιθώρια για οπισθοχωρήσεις μέχρι το άπειρο. Τα αδιέξοδα είναι για τον κοσμάκη που βρίσκεται με την πλάτη στο τοίχο.
Όλα λοιπόν τα βρήκα στη θέση τους όπως τα έκρυψα στον κήπο για τις διακοπές. Το παιδί που θυμάμαι μέσα μου, σαρκάζει τώρα: κόκκαλο έθαψες κόκκαλο θα βρεις.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.