«Πώς ξέρω ότι το χρώμα αυτό είναι κόκκινο; Διότι έχω μάθει αγγλικά». Η απόφανση του Βιτγκενστάιν ίσως να μην είχε διατυπωθεί ποτέ αν ο φιλόσοφος είχε μάθει ελληνικά. Αν μάλιστα παρακολουθούσε την ελληνική πολιτική σκηνή τότε θα χρησιμοποιούσε σίγουρα άλλο χρώμα για να κυριολεκτήσει στην διατύπωση του νοήματος. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον τόπο δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, σε ότι αφορά πάντα το πολιτικό Κόκκινο, ότι η συζήτηση για τους τόνους και τις αποχρώσεις του ερυθρού θα οδηγούσε σε απελπισία και τον πλέον φιλότιμο προγραμματιστή υπολογιστών.
Στο θέμα της ΔΕΗ, τεράστιο κατά κοινή ομολογία, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα και η προσπάθεια για συγκέντρωση 120 υπογραφών βουλευτών για να διεξαχθεί συζήτηση στην ολομέλεια για δημοψήφισμα, έδειξε για λίγο ότι οι αποχρώσεις του Κόκκινου θα κατέληγαν σε μια απόχρωση ενώπιον του κοινού εχθρού, του Μαύρου, που η κυβέρνηση απειλεί να ρίξει και σε αυτή την δημόσια επιχείρηση. Αλλά, φευ! Μετά την πρώτη συμφωνία το Κόκκινο της προσπάθειας άρχισε να αποσυντίθεται. Κοντά στο αρχικό αίτημα προστέθηκαν κι άλλα αιτήματα. Ο τρόπος επιπλέον που θα διατυπωθεί η ομοφωνία προστέθηκε στις αποκλίσεις. Άλλο κείμενο το ΚΚΕ, άλλο η ΔΗΜΑΡ, τι θα έλεγε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και πώς σκέφτεται έκαστος των ανεξάρτητων βουλευτών. (Διότι και η ανεξαρτησία πάσχει από την ίδια διαλυτική ασθένεια του Κόκκινου).
Θεμιτά όλα ετούτα όταν πρόκειται για την πολιτική, θα έλεγε ο καλόπιστος. Ωστόσο θα έπρεπε παραλλήλως κάπου να υπάρχει ένα όριο, θα ήταν καλό για το κίνημα να μάθει κάτι τουλάχιστον από τον καπιταλισμό και τη διαφήμιση. Αν δηλαδή τόσοι κατασκευαστές πλυντηρίων συμφωνούν σε ένα απορρυπαντικό δεν σημαίνει ότι οι εταιρείες αυτές εξαφανίζονται ή ενοποιούνται ή παύουν την λειτουργία τους. Την απλότητα του μηνύματος φαίνεται πάντως να αντιλαμβάνεται,έστω για τους δικούς του λόγους, ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μειμαράκης.
Πάνω όμως που «το πλάνο» των 120 φαίνεται να επιτυγχάνεται, κι ας λοιδωρούσαν την προσπάθεια οι Τηλεβόες για ματαιότητα, οι αποχρώσεις, οι διατυπώσεις, τα επιπλέον αιτήματα επαφέρουν το Κόκκινο στην αυτοδιαλυτική του προδιάθεση. Η καταγραφή των διαφορών προκρίνεται της συμφωνίας για πραγματοποίηση δημοψηφίσματος, της προυπόθεσης δηλαδή που αν επιτευχθεί, δίνει ακριβώς περιεχόμενο και νόημα στις επιμέρους διαφορές. Αν όμως η διαφωνία, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, αντιθέτως είναι άπελπις αγώνας να συμφωνήσει η πραγματικότητα με τα αιτήματα και τις διατυπώσεις ενός εκάστου; Ε, τότε, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα! (εδώ η μεταφορά βρίσκει την κυριολεξία της στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα)
Αυτό που αδυνατούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν, τούτη την κρίσιμη ώρα, τα επιτελεία του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ είναι το νόημα του αξιώματος που ορίζει ότι «ψάρι που πιάνεται από πολλούς δεν έχει αγκάθια». Αντιθέτως προτιμούν την βεβαιότητα και σιγουριά του, αν και καταστροφικού παρά ταύτα… δοκιμασμένου αποτελέσματος, που ορίζει πως η γκαμήλα που επιθυμούσε κέρατα έχασε και τ’ αυτιά της.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.