Το απόγευμα της Πέμπτης πολλές χιλιάδες άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Πάτρα και αλλού κατέβηκαν στις πλατείες για να υποστηρίξουν το αίτημα για ανυποχώρητη διαπραγμάτευση από την πλευρά της νέας ελληνικής κυβέρνησης και για να καταδικάσουν τους εκβιασμούς των ελίτ της γερασμένης Ευρώπης. Όπως και να το δεις είναι μία πολύ καλή φάση και είναι σημαντικό ότι ο κόσμος – στην ουσία σε μία… φιλοκυβερνητική κινητοποίηση – ήταν αισθητά περισσότερος από πολλές, πρόσφατες, αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις. Δεν ξέρω, τελικά, αν χρειαστεί την 25η Μαρτίου να βγούμε στο δρόμο ντυμένοι τσολιάδες και τα κορίτσια Αμαλία, ξέρω όμως ότι μπορούμε να το αποφύγουμε επιμένοντας σε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε: Να αντιστεκόμαστε στο νεοφιλελευθερισμό.
Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που η κυβέρνηση της έχει αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμα και αυτό σημαίνει ότι όλες οι άλλες, νεοφιλελεύθερες, κυβερνήσεις θα πέσουν πάνω μας ώστε αυτό το πρόγραμμα να μην εφαρμοστεί, γιατί αν εφαρμοστεί σε μία χώρα τότε θα μπορέσει να εφαρμοστεί παντού, ή έστω σχεδόν παντού και σίγουρα σε όλο το Νότο. Η προσπάθεια για να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει, είναι απόλυτα αναγκαίο, να έχει την υποστήριξη όλων των αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων στην Ευρώπη και όχι μόνον. Συνδικάτα και, κάθε εκδοχής, Αριστερά, παντού στην Ευρώπη και όχι μόνο, θα πρέπει να δώσουν αυτό τον αγώνα όχι σαν να ήταν δικός τους, αλλά γιατί είναι δικός τους.
Αργήσαμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αργήσαμε να βάλουμε στο κέντρο της συζήτησης, στον πυρήνα του ανταγωνισμού, το αν πράγματι μία άλλη Ευρώπη είναι εφικτή, το αν μία άλλη Ευρώπη είναι απολύτως αναγκαία. Ίσως να φταίει ότι πήραμε με το πόδι το δρόμο της επιστροφής από τη Φλωρεντία και σαν τον Οδυσσέα κάναμε τον κύκλο μας μέχρι να επιστρέψουμε στης Ιθάκης το νησί. Δικαιολογίες… η αλήθεια είναι ότι χάσαμε χρόνο και κυρίως χάσαμε ανθρώπους και σε αυτούς οφείλουμε αυτός ο αγώνας να έχει αποτελέσματα. Πάμε πλατεία;
O alterthess ιανός