Αν κάτι χαρακτηρίζει τους νεοφιλελεύθερους αυτό είναι η επιμονή τους σε πολιτικές που ποδοπατούν την αξιοπρέπεια των πολλών καλών ανθρώπων και που πετούν τα μάτια έξω στο κοινό καλό και το περιβάλλον. Αυτές τις απόψεις είχαν όταν ήταν στο πολιτικό περιθώριο, όταν ο κόσμος γελούσε με σούργελα τύπου «Ανδριανόπουλου», αυτές τις απόψεις έχουν και τώρα που μας πάνε γαμιόντας. Απέναντι στην παγκόσμια κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού οι νεοφιλελεύθεροι είχαν τη «λύση»: Περισσότερος και περισσότερο απάνθρωπος νεοφιλελευθερισμός! Αυτή η «λύση» επιλέχθηκε και για την Ελλάδα με στόχο να προστατευτούν μεγάλα και συγκεκριμένα συμφέροντα και το πόπολο όχι μόνο να πληρώσει το μάρμαρο αλλά και να το φάει στο δόξα πατρί.
Οι εκκλήσεις για «εθνική συνεννόηση και συμφωνία», για να βρουν «έναν κοινό τόπο» η Δεξιά και η Αριστερά, απ’ όπου κι αν προέρχονται, όσο ύπουλοι ή βλάκες είναι αυτοί και αυτές που τις κάνουν, μόνο οργή μπορούν να προκαλέσουν. Είτε τις κάνει ο Σαμαράς, είτε ο Βενιζέλος, είτε ο Στουρνάρας, είτε η Ντόρα, είτε ο Μπουτάρης, είτε ο Θεοδωράκης είτε ο… Κούλογλου, ο στόχος είναι ένας: Το πόπολο να συνεχίσει να πληρώνει το μάρμαρο και να το τρώει στο δόξα πατρί ώστε να συνεχίσουν να προστατεύονται μεγάλα και συγκεκριμένα συμφέροντα. Προφανώς και η χώρα βαδίζει προς τις εκλογές του Γενάρη/Φλεβάρη, βαθιά διχασμένη, αλλά τι να κάνουμε… δεν ξεκινήσαμε εμείς αυτή τη φωτιά.
Το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει είναι να δείξει, ότι η εποχή και οι μέρες που έφτανε το να μιλάει τελείωσαν. Προφανώς μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, όλα δύσκολα θα είναι, αλλά το βασικό σε αυτή την ιστορία είναι η Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει να δείξει ότι θα πολεμήσει ανειρήνευτα τη «λύση» των νεοφιλελεύθερων, ότι θα χτυπήσει μεγάλα και συγκεκριμένα συμφέροντα, ότι δεν θα μασήσει στους τσαμπουκάδες και τις προβοκάτσιες του παρακράτους της μαφίας και ότι όλη αυτή η περιπέτεια που έρχεται θα αξίζει τον κόπο.
Ο alterthess ιανός