Σε παλαιότερο άρθρο του ο Ανδρέας Καρίτζης είχε υποστηρίξει πως η Ευρώπη αποτελεί έναν ιδανικό χώρο για να δοκιμαστούν επιλογές ρήξης με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που βυθίζει στη φτώχεια και την απελπισία τους πολλούς καλούς ανθρώπους και που λειτουργεί ως αέρας στα πανιά του φασισμού.
Σε πρώτο χρόνο, βλέποντας τα δεδομένα της κατάστασης στην Ευρώπη και το πόσο ισχυρές είναι οι ελίτ, θα μπορούσες να πεις πως κάτι τέτοιο, ο ιδανικός χώρος, μοιάζει με εξωπραγματική προσδοκία, από αυτές που έχουν όλοι οι καλοί άνθρωποι που θέλουν να αλλάξει, συλλογικά, η γεύση της ζωής που ζουν. Σε δεύτερο χρόνο όμως, καθώς πράγματα και δεδομένα αλλάζουν και όλο και περισσότεροι ζουν την κρίση και δεν μιλούν μόνο γι’ αυτήν, αυτή η προσδοκία χάνει, μέρα με τη μέρα, τον εξωπραγματικό της χαρακτήρα. Άλλωστε, κάθε μακρινό ταξίδι, η προετοιμασία του, αρχίσει με μία σκέψη, μία συζήτηση, μία εικόνα για τον τελικό προορισμό.
Προφανώς η απόσταση ανάμεσα στο σημείο εκκίνησης και στον τελικό προορισμό, σε αυτή την ιστορία, είναι μεγάλη και πολλά θα συμβούν στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Σε αυτή τη φάση το σημαντικό είναι πόσοι βρίσκονται στο σημείο εκκίνησης και πόσα, τέτοια, σημεία υπάρχουν. Προφανώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν λίγα πράγματα, αλλά αυτό που δείχνουν τώρα είναι ότι σε Ελλάδα, Ισπανία και Ιρλανδία υπάρχει ένα σημαντικό ρεύμα υποστήριξης της ρήξης, με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που βυθίζει στη φτώχεια και την απελπισία τους πολλούς καλούς ανθρώπους, και των πολιτικών δυνάμεων που επιζητούν αυτή τη ρήξη: Του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, του Podemos (Μπορούμε) στην Ισπανία και του Sinn Fein (Εμείς) στην Ιρλανδία. Η σχέση μεταξύ αυτού του ρεύματος και αυτών των πολιτικών δυνάμεων είναι περίπλοκη αλλά έχει ένα ξεκάθαρο πήγαινε – έλα.
Αυτό το πήγαινε – έλα, που είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί και σε άλλες χώρες, δημιουργεί μία βάσιμη προσδοκία ώστε στο χώρο της Ευρώπης να υπάρξει μια σφοδρή αναμέτρηση μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν τη ρήξη με το νεοφιλελευθερισμό και των ελίτ που θέλουν για πάντα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί να πάνε να πνιγούν. Στην τελική, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν γιατί μπορούμε, εμείς, να τα αλλάξουμε.
Ο alterthess ιανός