Πρωί. Οδός Εθνικής Αντιστάσεως. Στάση Βυζάντιο. Τουλάχιστον τρία λεωφορεία που έχουν περάσει είναι γεμάτα. Για την ακρίβεια δεν χωράει ούτε μύγα. Στη στάση κόσμος περιμένει, κοιτάει την ώρα, επιχειρεί να μπει, ωστόσο κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Φτάνει το επόμενο λεωφορείο. Επιβάτες στέκονται στριμωγμένοι μέχρι τις πόρτες. Αποφασισμένα 2-3 άτομα προσπαθούν να μπουν. Μάταια.
– «Σαν παστές σαρδέλες κάθε μέρα», ακούγεται ένας άνδρας.
– «Αλλά οι αυξήσεις, αυξήσεις…», συμπληρώνει μία κοπέλα.
– «Ναι, αλλά οι κάρτες παρέμειναν στα 30 ευρώ», παρεμβαίνει στην κουβέντα μία κυρία.
– «Και με ρωτάτε εμένα κυρία μου, αν έχω στις αρχές κάθε μήνα να δώσω 30 ευρώ μαζεμένα;», της απαντά ένας νεαρός.
Μεσημέρι. Οδός Μητροπόλεως. Στάση Διαγώνιος. Γυναίκα κρατώντας σφιχτά από το ένα χέρι το παιδί της και από το άλλο ένα 2ευρω, ρωτά σε όσους περιμένουν:
– Μπορώ να βγάλω και μέσα εισιτήριο;
– «Ναι ναι, φυσικά», της απαντούν.
– Ωραία. «Χρήστο», λέει στο παιδί της, «θα βγάλουμε από μέσα».
– «Απλά αντί για ένα ευρώ, θα πρέπει να βάλετε 1,10 ευρώ», της διευκρινίζουν.
– «Αααα, γιατί;», τους ρωτά.
– Έλα ντε…
– «Βγάζει τουλάχιστον ρέστα;», ρωτά ξανά, καθώς ψάχνει το πορτοφόλι της για ψιλά.
– «Όχι», της λένε
– «Γιατί;», ρωτά και πάλι.
– Έλα ντε…
Βράδυ. Οδός Εγνατία. Στάση Καμάρα. Παρέα πέντε νεαρών φτάνει τρέχοντας στη στάση, προκειμένου να πετύχει το λεωφορείο 78Ν, που είναι πλέον το μοναδικό λεωφορείο που κυκλοφορεί στην πόλη μετά τις 12 το βράδυ. Μόλις έχουν μπει στο αστικό από την μπροστά πόρτα, μαθαίνουν από τον οδηγό πως σύμφωνα με την νέα τιμολογιακή πολιτική του ΟΑΣΘ, το εισιτήριο για τη συγκεκριμένη γραμμή κοστίζει πλέον 2 ευρώ το κανονικό και 1 ευρώ το μειωμένο!
– «Αν είναι δυνατόν», λέει ο ένας.
– «Καλύτερα να παίρναμε ταξί», λέει ο άλλος.
– «Που φτάσαμε!», το σχόλιο του τρίτου.
Αυτά και άλλα τόσα συμβαίνουν καθημερινά στη Θεσσαλονίκη. Το επιβατικό κοινό είναι αντιμέτωπο όχι μόνο με αυξημένα εισιτήρια, αλλά και με κακής ποιότητας υπηρεσίες στα αστικά λεωφορεία, που αποτελούν το μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς στην πόλη. Αλλά αυτό γίνεται όπου κουμάντο κάνει μόνο ένας και ιδιώτης, τι δεν καταλαβαίνεις;