in

Της ταραχής το κρασί*

Η Ελευθερία ήταν και παραμένει, διαχρονικά, μία υπόθεση ανθρώπων που ζούνε μέσα στη στέρηση της. Πολύ πριν τους μεγάλους αγώνες ενάντια στις μεγάλες αυτοκρατορίες του παλιού κόσμου, στην αμερικανική ήπειρο αλλά και στα Βαλκάνια, το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» γράφτηκε στις σημαίες πειρατικών καραβιών, που το κουμάντο το είχαν πληρώματα απόκληρων που πράγματι δεν είχαν να χάσουν τίποτα άλλο πέρα από τις αλυσίδες τους, πολύ πριν, αιώνες πριν, από τη βιομηχανική επανάσταση και την εποχή που οι κεφαλαιοκράτες άρχισαν να πίνουν με το μπουρί της σόμπας το αίμα του κόσμου της εργασίας. Η Ελευθερία, από τότε, συνδέθηκε και με το να… τριγυρνάς, μετά το περιηγείσαι χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο και προορισμό.

Ο Ρήγας Φεραίος, στο «Θούριο», τοποθετεί για πρώτη φορά την Ελευθερία σε μία παρένθεση: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», ξεπερνώντας μάλιστα το δεδομένο σχήμα –  «ελευθερία VS σκλαβιά» – και βάζοντας στην, ας πούμε, συζήτηση, γιατί δεν μιλάμε για συζήτηση αλλά για πόλεμο, το κόστος του αγώνα για την ελευθερία που μπορεί να είναι και η φυλάκιση. Ο Όρσον Γουέλς, στο «Ο κύριος Αρκάντιν», επανέρχεται στα βασικά στο 1955 και περιγράφει την επίσκεψη του σε ένα χωριό, στο νεκροταφείο του χωριού, της Ισπανίας, όπου όλοι οι τάφοι γράφουν για ημερομηνία γέννησης το 1936 και για ημερομηνία θανάτου το 1939. «Τι φοβερό συνέβη σε αυτό το χωριό» ρωτάει έναν ντόπιο και αυτός του απαντάει πως στους τάφους δεν μετράνε τα χρόνια της ζωής, αλλά τα χρόνια της Ελευθερίας. Ξανά βρισκόμαστε μπροστά σε μία παρένθεση.

Η Ελευθερία ήταν και παραμένει, διαχρονικά, μία υπόθεση ανθρώπων που δεν παίζουν μόνο κάποιες τρίχες από το κεφάλι τους, αλλά το ίδιο το κεφάλι τους. Όσο πλησιάζουμε στον επόμενο σταθμό αυτής της ιστορίας, όπου το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συμβούν σημεία και τέρατα για να μην αλλάξει γεύση η ζωή που ζούμε, αυτό θα πρέπει να γίνεται περισσότερο κατανοητό. Όχι βέβαια για να φοβηθούν οι πολλοί καλοί άνθρωποι, όχι για να υπάρξουν δεύτερες σκέψεις για ένα συμβιβασμό με την… αλήθεια της φτώχειας και του εξευτελισμού, αλλά για να είμαστε έτοιμοι και έτοιμες για όλα.

*Άκουσε το τραγούδι στο you tube και θα γουστάρεις. 

O alterthess ιανός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Tο χρέος, ο φόνος και οι ολιγαρχίες. Του Νίκου Παρασκευόπουλου

Η Χιλή της Unidad Popular και η σοσιαλιστική στρατηγική. Του Χρήστου Λάσκου