Προσπαθώ, ενώ παρακολουθώ με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις προετοιμασίες των πολλών καλών ανθρώπων για την ισοπέδωση αυτής της ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, να καταλάβω πώς παίζουν τα πράγματα στην άλλη πλευρά. Και δεν σου μιλάω για τις ελίτ, για αυτούς που το φυσάν το χρήμα και για τα καθίκια, αλλά για τους… συνηθισμένους ανθρώπους που με το έναν ή τον άλλο τρόπο και στον έναν ή τον άλλο βαθμό νιώθουν κοντά σε αυτές τις άθλιες συνιστώσες του κόμματος της Ενωμένης Δεξιάς.
Και άντε καλά, ο άλλος ήταν ημιαγράμματος, το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία τον έβαλε σε μία ΔΕΚΟ, δούλεψε πέντε –δέκα χρόνια, από τότε το παίζει και συνδικαλιστής και την έχει αράξει, αλλά τώρα δεν έχει παιδιά, παιδιά που δεν έχουν κανένα μέλλον σε αυτό το βομβαρδισμένο από τη λιτότητα τοπίο; Δεν έχει γονείς, που δεν βρίσκουν στο σκατόΠΕΔΥ τους γιατρούς που χρειάζονται; Δεν έχει γνωρίσει έναν όμορφο τόπο, ένα δάσος, μία παραλία, που τώρα θα καταστραφεί έναντι πινακίου φακής για να βγάλει το ΤΑΙΠΕΔ τα έξοδα λειτουργίας του; Δεν καταλαβαίνει ότι στο σχέδιο των από τα πάνω γράφει πως η Ελλάδα θα γίνει μία δεύτερη Βουλγαρία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι τόσο βλάκας που δεν έχει πάρει χαμπάρι πως σε αυτή τη δεύτερη Βουλγαρία τα λεφτά που θα έχει στην τσέπη δεν θα φτάνουν και για το σούπερ μάρκετ και για να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ;
Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας σπάνε κόκκαλα και κάνουν ακόμα και… εξωγήινους ανθρωποφάγους να λυγίζουν, να νιώθουν κι αυτοί άνθρωποι, να θέλουν φάνε ένα κομμάτι γλυκό, να πάρουν ένα λεωφορείο για το πουθενά παρέα με κάποιον άγνωστο, να κάνουν έρωτα, να φοβηθούν, να κυνηγηθούν. Προσπαθώ να καταλάβω τι υπάρχει κάτω από το δέρμα αυτών των… συνηθισμένων ανθρώπων που σκέφτονται να πάνε και να ψηφίσουν είτε τον ακροδεξιό παράφρονα είτε το δίποδο βόδι.
Ο alterthess ιανός