Μία μεγάλη μάχη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, μία μεγάλη μάχη καλά οργανωμένη, εντελώς αυθόρμητη, με υπολογισμένες κινήσεις, στα κουτουρού, με πρόγραμμα, με ντου κι ό,τι βγει, με σχέδιο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, με βήματα στην πυκνή ομίχλη, με κάποιους να σπρώχνουν, με κάποιους να τραβάνε, μαζί με την «παλιά» Αριστερά, με μπροστάρη τη «νέα» Αριστερά, για το μέλλον, ως οφειλή στο παρελθόν, για τα παιδιά που πιστεύουν πως πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα, για τους ηλικιωμένους που θέλουν να παίρνουν σε αυτό το γαμημένο το τηλέφωνο και να μπορούν να κλείνουν ραντεβού με τον γιατρό που έχουν ανάγκη, για όλους τους λόγους του κόσμου, για να μην σε σβήνει η αδιαφορία της/του.
Μία μεγάλη μάχη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, αυτό χρειάζεται η Ευρώπη, αυτό έχουν ανάγκη όλοι και όλες στη γειτονιά μου, στο λεωφορείο που παίρνω το βραδάκι για να γυρίσω σπίτι, οι γονείς που πάνε το πρωί τα παιδιά τους στο σχολείο, ο τύπος που κάθε μέρα κατεβαίνει στον ΟΑΕΔ για μία γαμημένη δουλειά και ποτέ δεν βρίσκει τίποτα, οι κοπέλες στο σούπερ μάρκετ – οι δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου – που γεμίζουν τα ράφια και στο ταμείο ακούν τη γκρίνια για τις τιμές, οι άνθρωποι που με απλωμένα τα χέρια προσπαθούν να γυρίζουν στο σπίτι έχοντας πάρει τζάμπα μία σακούλα ζαρζαβατικά, φρούτα, κάτι για να μην είναι άδειο το τραπέζι, τα παιδιά και οι μεγαλύτεροι που κάηκαν, που πνίγηκαν, από τα γαμημένα τα μαγκάλια γιατί δεν είχαν να βάλουν πετρέλαιο, γιατί τους είχαν κόψει το ρεύμα, όσοι και όσες πήδηξαν από ταράτσες γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν άλλο αυτό που ζούσαν.
Το να πάρουν εκδίκηση τα όνειρα, οι αγωνίες, η κοπέλα που έκλαιγε πρόπερσι τον Ιούνιο γιατί τα καθίκια κέρδισαν τις εκλογές, δεν είναι τεχνικό θέμα, δεν είναι θέμα ζωής ή θανάτου, είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και μην ξεχνάς. Δεν θα ξανάρθει ποτέ Μάης που δεν θα μας θυμηθούνε.
Ο alterthess ιανός