Με ένα κάποιο ενδιαφέρον παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν, τις «αποκαλύψεις», στο χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και μετράω, σε εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τα εκατομμύρια των ευρώ που έμπαιναν και έβγαιναν από τους ειδικούς λογαριασμούς όλων των υπουργείων για τη στήριξη της «κοινωνίας των πολιτών». Προφανώς η ιστορία των ΜΚΟ δεν είναι μία, προφανώς υπάρχουν πολλές και είναι δεδομένο πως ένα γενικό συμπέρασμα, για το τι έχει συμβεί, δύσκολα μπορεί να βγει. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει μία γενική εικόνα για το πώς χειρίστηκαν το θέμα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και νομίζω πως όλες και όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε στ’ ότι το πρόβλημα είναι οι κυβερνητικοί χειρισμοί, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο κάθε ένας και η κάθε μία για το ρόλο και την αξία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Άλλωστε στο κόσμο του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, πλέον του Κόμματος της Ενωμένης Δεξιάς, δεν υπάρχουν ρόλοι και αξίες.
Για την απ’ εδώ πλευρά δεν υπάρχει κανένα νόημα στο να λειτουργεί… συμπληρωματικά, ούτε και στο να προσδοκεί ότι σε κάποια φάση αυτής της ιστορίας θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο και θα δούμε στα «μανταλάκια» τον Αντώνη τον Σαμαρά και τον Ανδρέα τον Παπαμιμίκο και τις ΜΚΟ που έστησαν και χρηματοδότησαν. Αυτοί θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πάντα και αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Για την απ’ εδώ πλευρά αυτό που έχει νόημα είναι να συζητήσει, να σχεδιάσει και – πολύ σύντομα – να υλοποιήσει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει και στο χώρο των ΜΚΟ, στο οποίο η απάντηση στο όποιο πρόβλημα δεν θα είναι η νυσταλέα κρατική γραφειοκρατία. Το δικό τους «όπως πάντα», που είναι κάτι μεγαλύτερο από το πολιτικό εκτόπισμα της άλλης πλευράς, δεν μπορεί να αντικατασταθεί, σε καμία περίπτωση, από ένα δικό μας, απροσδιόριστο, «όπως κάποτε». Άλλωστε, εδώ που φτάσαμε έχει μία καταπληκτική θέα προς το αύριο. Αυτό μην το ξεχνάς.
O alterthess ιανός