Το πρώτο. Αν οι εργαζόμενοι στο εμπόριο μπορούσαν να απεργήσουν, τότε στην απεργία της Κυριακής η συμμετοχή θα ξεπερνούσε το 90% και δεν θα δούλευε κανένα μαγαζί και καμία αγορά σε καμία πόλη δεν θα άνοιγε. Όμως οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, με λίγες εξαιρέσεις και χώρους όπου ακόμα κρατούν τα συνδικάτα, δεν μπορούν να απεργήσουν, γιατί η απεργία, ειδικά αυτή την Κυριακή, θα σήμαινε απόλυση και μετά άντε να βρεις μεροκάματο και τι να πεις στο σπίτι. Αν ζούσαμε όμως σε μία δημοκρατική χώρα, όπου οι απεργίες επιτρέπονται, η απεργία της Κυριακής θα είχε τρελή επιτυχία, γιατί, στην τελική, όλοι ξέρουν πως το επιπλέον μεροκάματο της Κυριακής δεν θα το πάρουν ποτέ, οπότε τι είχαμε, τι χάσαμε…
Το δεύτερο. Τα καθίκια, τύπου Χατζηδάκη και Καμίνη, που θεωρούν απολύτως… λογικό το μη δικαίωμα στην απεργία, βγήκαν και πανηγύρισαν για την «επιτυχία» της δοκιμαστικής κατάργησης της κυριακάτικης αργίας των εργαζομένων στον εμπόριο, λέγοντας ψέματα και αρλούμπες για την τεράστια αύξηση του τζίρου. Όμως η εικόνα, από την Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη και την Ερμού στην Αθήνα (τα μόνα μέρη σε όλη την Ελλάδα όπου άνοιξαν τα, περισσότερα, μαγαζιά), ήταν εντελώς διαφορετική, καθώς μόνο δύο στους δέκα κρατούσαν μία (1) τσάντα, κατά βάση μπλουζάκια και μαλακιούλες των δέκα – δεκαπέντε ευρώ. Τα καθίκια πανηγύρισαν γιατί πίστεψαν ότι έβγαλαν στους δρόμους το δικό τους στρατό, το στρατό της κατανάλωσης, κούνια που τους κούναγε.
Το τρίτο. Αυτή η εβδομάδα έχει δύο κρίσιμες μέρες που η δική μας η πλευρά, ο δικός μας ο… στρατός, θα πρέπει να βγει στο δρόμο, πρέπει να γεμίσει τους δρόμους και την ατμόσφαιρα με οργή για την κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς και με αγάπη για μία αφήγηση που λέει πως μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και ότι μπορούμε να ζήσουμε μία άλλη ζωή που θα έχει γεύση από γιορτή και όχι από σκατά, όπως σήμερα. Η πρώτη κρίσιμη μέρα είναι αύριο, η γενική απεργία, όπου θα πρέπει να κλείσουμε τα πάντα, ακόμα κι αν ο ξεπεσμός των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι τέτοιος που δεν περιγράφεται. Η δεύτερη κρίσιμη μέρα είναι το Σάββατο, όπου σε όλη την Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο, οι πολλοί καλοί άνθρωποι θα βγουν στο δρόμο για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στον ηρωϊκό αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική.
Ο alterthess ιανός