Οι μέρες που είναι μπροστά μας προφανώς και κυοφορούν κάτι, πιθανά κάτι σπουδαίο και αυτό φαίνεται από πολλά πράγματα που τρέχουν από τις αρχές του Σεπτέμβρη. Στην πορεία αυτών των πραγμάτων η δολοφονία του Παύλου Φύσσα λειτούργησε ως ο απρόβλεπτος παράγοντας και φαίνεται πως επηρέασε το σχεδιασμό της πολιτικής ελίτ, ή τουλάχιστον ενός σημαντικού κομματιού της πολιτικής ελίτ, που εδώ που φτάσαμε θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας διαχειρίσιμης ήττας και της απόλυτης συντριβής.
Νομίζω πως μετά τις συλλήψεις των παρακρατικών εγκληματιών της Χρυσής Αυγής – ανεξάρτητα από το παιχνιδάκι που κάποιοι παίζουν με τις προφυλακίσεις και τις μη προφυλακίσεις – η πολιτική ελίτ, ή τουλάχιστον ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτικής ελίτ, έχει κάνει την επιλογή της, έχει επιλέξει τη διαχειρίσιμη ήττα. Αυτό φάνηκε και από τη σούμα αυτών που είπε ο Τρελαντώνης της ΠΟΛΑΝ στις ΗΠΑ, όπου για πρώτη φορά στο βάθος του λόγου του υπήρχε ένας ευδιάκριτος αναχωρητισμός. Χαρακτηριστική γι’ αυτό ήταν η περιγραφή που έκανε για την καταστροφή που έφερε στην ελληνική κοινωνία η νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας. Τα είπε τόσο… ωραία, που έδειξε πως έχει καταλάβει πως η πλειοψηφία του κόσμου στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα ρισκάρει κάτι εναλλακτικό, ότι θα δώσει μία, μπορεί και περισσότερες, ευκαιρίες σε μία καλή διακυβέρνηση για να επουλώσει τις πληγές από την καταστροφή που έφερε στην ελληνική κοινωνία η νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας.
Νομίζω πως το ταξίδι στις ΗΠΑ σηματοδοτεί την αρχή και τη σύντομη διαδρομή μέχρι το τέλος αυτής της νεοφιλελεύθερης και ακροδεξιάς κυβέρνησης. Όλα τα άλλα, για το τι ήθελε να πει ο Σαμαράς όταν μίλησε για το «άλλο άκρο» που θέλει να βγάλει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, γιατί ο άνθρωπος, ο Τρελαντώνης της ΠΟΛΑΝ, είναι προφανές ότι ζει μέσα σε ένα παραλήρημα, περιτριγυρισμένος από βλάκες και από φασίστες που του δίνουν συμβουλές του τύπου «μεγάλε ξέρεις πόσο μεγάλος είσαι». Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τον ξεχάσουμε γρήγορα.
Υ.Γ. Εννοείται πως αύριο τα λέμε στη συναυλία, μπουφανάκι και όλες – όλοι στο «Παύλου Μελά».
O alterthess ιανός