Με φωνές αλληλεγγύης, προτάσεις ανθρωπιάς και σκέψεις για δράσεις υποστήριξης των προσφύγων γέμισε το βράδυ του Σαββάτου το θεατράκι της Ν. Μαγνησίας στον Δήμο Δέλτα.
Η εκδήλωση έκανε την διαφορά σε μια περιοχή που τις τελευταίες εβδομάδες έλαβε αρνητική δημοσιότητα λόγω των ξενοφοβικών αντιδράσεων μερίδας των κατοίκων ενάντια στην φιλοξενία του Κέντρου Μετεγκατάστασης προσφύγων στο πρώην στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου.
«Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μία πράξη αλά καρτ, ανάλογα με το πόσο μακριά από εμάς είναι οι πρόσφυγες», είπε ανοίγοντας την συζήτηση η Ελ. Μπατζιλή, δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Δέλτα.
«Αυτό είναι χρέος μας στους παππούδες μας που ήταν πρόσφυγες», πρόσθεσε.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ για το προσφυγικό ζήτημα «Βρωμοέλληνες» του Στ. Κούλογλου ενώ ακολούθησε συζήτηση με εθελοντές που προσφέρουν την βοήθειά τους στην Ειδομένη του Κιλκίς.
«Είμαστε εδώ σήμερα για να σας πούμε κάποια πράγματα για την εμπειρία μας με τους πρόσφυγες στην Ειδομένη», είπε μία εθελόντρια από το Οικόπολις και περιέγραψε πως πρωτοήρθε σε επαφή με το προσφυγικό προ ενός έτους και την πρώτη φορά που πήγε να βοηθήσει στα σύνορα, όταν επέστρεψε στο σπίτι της το ίδιο βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Από τότε ξεκίνησε να βοηθά και να ανεβαίνει στην Ειδομένη με ανθρωπιστική βοήθεια.
«Προσπαθούμε εδώ και ένα χρόνο να απαλύνουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Κανένας δεν φεύγει από την πατρίδα του αν δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη και δεν διακυβεύεται η ζωή του. Μιλάμε κατά 90% για πρόσφυγες και όλα τα άλλα που λένε οι τηλεοράσεις είναι προπαγάνδα», πρόσθεσε.
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν εμάς», είπε και αναφέρθηκε στην αξιοπρέπεια των προσφύγων και την δύναμη που της έδωσαν καθώς «μετά από τόσα που περνάνε τα πρόσωπα τους είναι χαμογελαστά».
«Η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει χρώματα και σύνορα», είπε ένας νεαρός εθελοντής από την Ετεροτοπία, ο οποίος πρόσφερε βοήθεια από τη πλευρά του στις προσπάθειες που θα αναπτυχθούν από τους κατοίκους της περιοχής.
«Όταν κάποιος πάει στην Ειδομένη βλέπει διαφορετικά το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος», τόνισε και πρόσθεσε «πως πρέπει να δούμε να μην δημιουργήσουμε μία κοινωνία κανίβαλων ώστε οι πρόσφυγες που περνάνε δύσκολα να μην τους μαχαιρώνουν στο δρόμο αλλά να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε».
Τα Διαβατά, μαζί με την Κω έδειξαν το ξενοφοβικό πρόσωπο των κατοίκων της χώρας αλλά δεν κατέστη δυνατό να υπερβούν τις εικόνες φιλοξενίας και αλληλεγγύης ενός λαού που έστειλε στο παρελθόν σε όλες τις άκρες του κόσμου πρόσφυγες και μετανάστες. Ενός λαού που άκουσε να τον φωνάζουν «βρωμοέλληνα» στην Αμερική, αλλά και που υποδέχθηκε ως «τουρκόσπορους» τους πόντιους. Όσοι ζουν και θυμούνται αλλά και οι απόγονοι ενός λαού που βίωσε την προσφυγιά και την μετανάστευση από την καλή και από την ανάποδη σήμερα καλούνται για άλλη μια φορά να δείξουν ένα φιλόξενο πρόσωπο.
Αυτοί συνθέτουν την εικόνα της αλληλέγγυας Ελλάδας, που υποδέχεται χιλιάδες κυνηγημένους από τον πόλεμο ανθρώπους. Η εικόνα των γιαγιάδων που κρατούσαν στην αγκαλιά τους μωρά προσφύγων, τους εθελοντές στη Μυτιλήνη που έμπαιναν στα κρύα νερά του Αιγαίου για να βγάλουν σώες έγκυες γυναίκες και παιδιά, τους εθελοντές στην Ειδομένη που επί 24ωρου βάσεως προσπαθούν να εφοδιάσουν με τα απαραίτητα αλλά και τους κατοίκους της Αθήνας που έσπευσαν να δώσουν ό,τι ο καθένας μπορούσε στις δομές φιλοξενίας.
Αυτό το πρόσωπο προσπαθούν να δείξουν και οι κάτοικοι της περιοχής που συγκεντρώθηκαν το Σάββατο στο θεατράκι της Νέας Μαγνησίας και δημιούργησαν μία ομάδα εθελοντών με στόχο την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Η κίνηση αυτή είναι η αρχή και αναμένεται να πλαισιωθεί με βοήθεια από όλη την Θεσσαλονίκη, η οποία στα Διαβατά θα υποδεχθεί και αυτή με τη σειρά της τους πρόσφυγες.
Κατερίνα Μπακιρτζή
Πηγή: stokokkino.gr