«Από το καλοκαίρι και μετά παρατηρείται η ένταση του φαινομένου της προσφυγικής κρίσης και η ανάπτυξη και ενδυνάμωση, σε αυτή τη βάση, ενός αλληλέγγυου κινήματος. Η σκλήρυνση των συνοριακών ελέγχων, η ανάδειξη του ευρωπαϊκού οργανισμού Frontex και η εμπλοκή ιδιωτικών εταιρειών στη συνοριακή φύλαξη δεν κατάφεραν να ανακόψουν τις μεταναστευτικές ροές κάτι που αποτελούσε στόχο της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Αντίθετα κατάφεραν να αλλάξουν τη διαδρομή», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προσφύγων.
«Το αποτέλεσμα των παραπάνω αποτυπώνεται στα εκατοντάδες ναυάγια στην περιοχή της Μεσογείου. Το Φαρμακονήσι και η Λαμπεντούζα ήταν μόνο η αρχή μιας σειράς τραγωδιών που έμελλε να πλήξει τις μεταναστευτικές ροές που επιχειρούσαν να διασχίσουν τη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδας με στόχο να περάσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Και παρά τις εξαγγελίες μιας κυβέρνησης που τροφοδοτούσε με ελπίδες για ριζοσπαστική αλλαγή στην μεταναστευτική πολιτική, τα ναυάγια συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρο στην περιοχή της Μεσογείου και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίζουν να κρατούν την ίδια παθητική στάση απέναντι στο ζήτημα», προσθέτει.
«Ειδικότερα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κρατούν μια ενιαία στάση. Από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις μετέπειτα συνθήκες για το μεταναστευτικό ζήτημα, η ΕΕ θέτει και πέρα και πάνω απ’όλα την ατομική ελευθερία και ασφάλεια. Η ελευθερία και η ασφάλεια όμως αφορούν μόνο τους ευρωπαίους πολίτες και η Ένωση καταλήγει να αντιμετωπίζει τους εκτός αυτής ως εχθρούς. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή με την ίδρυση του ευρωπαϊκού οργανισμού για την φύλαξη των συνόρων, η Frontex, στόχευσε στην ένταση των συνοριακών ελέγχων στις χώρες που αποτελούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, στόχος παραμένει μόνο η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ίδιων των Ευρωπαίων πολιτών περιορίζονται κάτω από καθεστώς έκτακτης ανάγκης∙ όλα για χάρη της προστασίας από τον εξωτερικό φαντασιακό εχθρό», τονίζει το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προσφύγων.
«Οι παραπάνω πολιτικές αφορούν άμεσα στην ελληνική πραγματικότητα, καθώς η Ελλάδα αποτελεί έναν κόμβο διέλευσης μεταναστών. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση δε φαίνεται να αναλαμβάνει κάποιου είδους δραστική λύση απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα. Αντίθετα, καρπώνεται τα κινήματα αλληλεγγύης, ενώ στη θέση τους θα έπρεπε να ασκεί ριζοσπαστική κοινωνική πολιτική. Θετικό, ωστόσο, κρίνεται το φαινόμενο της ανάπτυξης ενός αλληλέγγυου κι ενεργοποιημένου κινήματος που αναζωογοποιείται σε αυτή τη συγκυρία», επισημαίνει επίσης.
Βάσει αυτών, το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προσφύγων κρίνει αναγκαία τη συμμετοχή των συλλογικοτήτων που έχουν σχέση με το μεταναστευτικό-προσφυγικό σε ένα εξώστρεφο και μαζικό αλληλέγγυο κίνημα. Θεωρεί ότι η 18η Δεκεμβρίου δίνει την ευκαιρία να εκφραστεί ενωτικά και σε κάθε πόλη το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης στους/στις πρόσφυγες που αναπτύχθηκε από το περασμένο καλοκαίρι. «Μια ευκαιρία να συναντηθούν διαφορετικές εμπειρίες αγώνα και, κυρίως, μια ευκαιρία για μια αγωνιστική και δυναμική παρέμβαση του αντιρατσιστικού και μεταναστευτικού-προσφυγικού κινήματος», καταλήγει.