Οι οπαδοί της Χάποελ Τελ Αβίβ πάνε στο γήπεδο, γεμίζουν τις κερκίδες και βλέπουν τους παίκτες της ομάδας τους να παίζουν. Να προσπαθούν να κερδίσουν τον αντίπαλο, διεκδικώντας τη μπάλα. Πάντως, αν ήταν στο χέρι τους, η πλειοψηφία θα ήθελε αυτή η μπάλα, μπάσκετ ή ποδοσφαίρου, να ήταν κοκκινόμαυρη…
Η Χάποελ Τελ Αβίβ ιδρύθηκε το 1927 ως αθλητικός σύλλογος τον εργατών και η ονομασία «Χάποελ» σημαίνει εργάτης στα Εβραϊκά. Το σήμα της κάνει σαφείς τις καταβολές της, τις οποίες οι φανατικοί οπαδοί της τιμούν. Ο εργάτης υψώνει τη γροθιά, με το σφυρί και το δρεπάνι να τον πλαισιώνουν, σε κόκκινο φόντο.
Η συγκρότηση των οπαδών της Χάποελ σε μια ενότητα με σαφή αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά και πολιτικά χαρακτηριστικά ξεκίνησε το 1999. Τότε δημιουργήθηκαν οι Red Militia, το οποίο παραπέμπει στο ιταλικό ακροαριστερό κίνημα των Militia. Το 2001/2002 μετονομάστηκαν σε Ultras Hapoel, ενώ η παρουσία τους σε αγώνες της ομάδας γινόταν ολοένα και πιο αντιληπτή, καθώς ήταν οι πρώτοι που έβαλαν τα τύμπανα και τα κορεό στα γήπεδα του Ισραήλ. Σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, όταν βλέπουν πανό αντιπάλων με αντισημιτικά μηνύματα, γελούν αδιαφορώντας, διαφέροντας από τις αντιδράσεις οπαδών άλλων ομάδων, όπως η συμπολίτισσα και μισητή Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Η αντίδραση στο κατεστημένο και στην καθεστηκυία ερμηνεία των κοινωνικών εξελίξεων αποδεικνύεται από πλήθος άλλων ενεργειών. Το 2005 ο οπαδός της Χάποελ Ασάφ Εγιάλ, μετά τη συναναστροφή του με τους «Fanladen St Pauli» (σ.σ. οπαδοί της γερμανικής Ζανκτ Πάουλι, επίσης γνωστοί για τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά τους) ίδρυσε, μαζί με άλλους οπαδούς της Χάποελ, τους Red Workers.
Η δράση της οργάνωσης είναι αποκλειστικά κοινωνική και πολιτική. Σκοπός της είναι να βοηθήσει κάθε οπαδό της Χάποελ, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης να βρει δουλειά, να σπουδάσει, διδάσκοντας παράλληλα την κουλτούρα του συλλόγου και προωθώντας βαθύτερες έννοιες όπως αυτές της ισότητας και της αλληλοβοήθειας. Διευρύνοντας τις δράσεις της, συλλέγει τρόφιμα και ρούχα για φτωχές οικογένειες, ενώ διοργανώνει συσσίτια για τους μη έχοντες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Εξάλλου, διοργανώνει τουρνουά ποδοσφαίρου για μια ολόκληρη μέρα, ενώ διοργανώνεται φιλικός αγώνας με την αραβική ομάδα Μπνέι Σακχίν. Στη γιορτή αυτή είναι προσκεκλημένοι πρόσφυγες να παρακολουθήσουν τους αγώνες και να ψυχαγωγηθούν μέσω του ποδοσφαίρου.
Όλα τα μέλη των Red Workers δουλεύουν εθελοντικά, ενώ δε χρειάζεται να είναι παράλληλα και μέλη των Ultras Hapoel, με τους οποίους συνδέονται στενά. Άλλωστε, όλες οι δράσεις της οργάνωσης λαμβάνουν χώρα οπουδήποτε εκτός του γηπέδου.
Τοποθετούνται σαφώς στο ζήτημα του παλαιστινιακού αγώνα για δικαιοσύνη και ελευθερία. «Είμαστε υπέρ της ελευθερίας της Παλαιστίνης. Όταν παίζουμε ευρωπαϊκούς αγώνες και βλέπουμε αυτά τα πανό “εναντίον” μας, το βρίσκουμε τόσο βλακώδες. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον αντιαραβικό ρατσισμό, είμαστε εχθρικοί στις δράσεις της ισραηλινής κυβέρνησης, δεν επιτρέπουμε ισραηλινές σημαίες στο γήπεδό μας και είμαστε πολύ μακριά από τη φιγούρα του μέσου Ισραηλινού που έχουν οι Ευρωπαίοι στο μυαλό τους. Πλέον, όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι οπαδοί γνωρίζουν τα παραπάνω, ότι δεν είναι όλοι οι Ισραηλινοί δεξιοί, ρατσιστές, εθνικιστές και θρησκόληπτοι Εβραίοι. Είμαστε διαφορετικοί και για αυτό μας μισούν όλοι εδώ στο Ισραήλ».
Μισούν τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ως ομάδα του κατεστημένου και «αγαπημένη» του κράτους και των κυβερνήσεων. Παραδοσιακά διαπιστώνουν την εύνοιά της από το σύστημα και την απεχθάνονται. Σε μεγαλύτερο βαθμό όμως απεχθάνονται τη Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, γνωστή για τις πολυπληθείς τάξεις ακροδεξιών εθνικιστών οπαδών. Με τους «Ultras Hapoel» έχουν τις χειρότερες των σχέσεων.
Ο Μάιος του 2010 ήταν βγαλμένος από τα όνειρα των «ultras»… Η ομάδα τους κατακτά το πρωτάθλημα Ισραήλ, το 13ο στην ιστορία της και τελευταίο έως σήμερα. Εκτός από τον τερματισμό 10 χρόνων ανομβρίας για το σύλλογο, οι οπαδοί της το πανηγύρισαν με τη ψυχή τους γιατί σφραγίστηκε με γκολ στις καθυστερήσεις, στον τελευταίο αγώνα, κόντρα στη μισητή Μπεϊτάρ.
«Η ομάδα μας ιδρύθηκε για να μην είμαστε το ίδιο με αυτά τα φασιστικά σκατά», λένε οι οπαδοί της Χάποελ όταν αναφέρονται στη Μπεϊτάρ. Οι οπαδοί της θεωρούνται ως οι «πιο επικίνδυνοι και ρατσιστές οπαδοί» από το αμερικανικό αθλητικό δίκτυο ESPN, ενώ συνθήματα όπως «Θάνατος στους Άραβες» και «Θάνατος στους μουσουλμάνους» είναι κοινά κατά τη διάρκεια παιχνιδιών της.
Η Μπεϊτάρ ιδρύθηκε έχοντας σαφείς πολιτικές πεποιθήσεις – το σιωνιστικό κίνημα Μπεϊτάρ του Ze’ev Jabotinsky. Στη Μπεϊτάρ ουδέποτε έχει υπογράψει Άραβας παίκτης και όταν αποκτήθηκε ένας μουσουλμάνος Νιγηριανός διεθνής το 2004, οι διαμαρτυρίες από τους οπαδούς ήταν τόσο έντονες, ώστε η διοίκηση αναγκάστηκε να τον διώξει σύντομα. Τέλος, τον Φεβρουάριο του 2013, όταν η Μπεϊτάρ ανακοίνωσε την απόκτηση δύο Τσετσένων μουσουλμάνων παικτών, οι οπαδοί της έκαψαν τα γραφεία του συλλόγου. Ο πρόεδρος της ομάδας Itzik Kornfein παραδέχτηκε πως το πρόβλημα «είναι πέρα από τον αθλητισμό».
Οι οπαδοί της Χάποελ προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά. Δεν ξεχνούν τι συμβολίζει το έμβλημα της ομάδας και προσπαθούν να τιμούν τις καταβολές της με κάθε τρόπο. Στις δράσεις τους απεικονίζεται η δύναμη που έχουν στα χέρια τους μάζες όπως οι οπαδοί, που -σχεδόν πάντα- στρατεύεται στις υπηρεσίες όσων επιθυμούν κερκίδες γεμάτες με απολίτικα ανθρωπάκια και φασίστες που φωνάζουν ήχους πιθήκων για τους μαύρους παίκτες των αντιπάλων. Οι «Ultras Hapoel» δείχνουν το δρόμο σε κάθε κερκίδα…
Δημήτρης Ρούσσος
Πηγή: 3pointmagazine.gr