Το τελεσίγραφο έληξε χωρίς απρόοπτα, πολλοί υπάλληλοι επέστρεψαν στις δουλειές τους όμως οι διαδηλωτές, αν και σε φθίνουσα πορεία ως προς τη μαζικότητα, παραμένουν στο κέντρο του Χονγκ Κονγκ, επιμένοντας στα αιτήματά τους για ελεύθερες εκλογές το 2017.
Από τον Παναγιώτη Δρίβα για το insideoutborders.com
Εκατό διαδηλωτές, κυρίως φοιτητές, βρίσκονται έξω από κυβερνητικά κτήρια στο οικονομικό κέντρο της πόλης Αντμιράλτι, ενώ κάποιοι εξακολουθούν να βρίσκονται έξω από το κυβερνείο του Λεούνγκ Τσουν Γινγκ.
Διακόσιοι παραμένουν στο Μονκ Κονγκ, αν και οι επικεφαλής της κινητοποίησης τους προέτρεψαν να εγκαταλείψουν το σημείο.
Το Σαββατοκύριακο, αρκετοί αντιδιαδηλωτές και υποστηρικτές του Πεκίνου, προκάλεσαν επεισόδια προσπαθώντας να απομακρύνουν σκηνές και οδοφράγματα.
Μεταξύ των 19 συλληφθέντων 8 ανήκαν στη περίφημη κινεζική μαφία «Τριάδες», με τους φοιτητές να καταγγέλλουν προβοκάτσια και διασυνδέσεις των κακοποιών με την αστυνομία. Επισήμως οι αρχές διέψευσαν τις καταγγελίες όμως η εμφάνιση της μαφίας, έχει προκαλέσει ανησυχία και προβληματισμό, για τον τρόπο που οι κινεζικές αρχές έχουν αποφασίσει να καταστείλουν τις διαδηλώσεις.
Τι λένε οι διαδηλωτές
Τα τελευταία γεγονότα, δεν φαίνεται να πτοούν τους διοργανωτές του κινήματος και αυτό επειδή το Πεκίνο επιμένει στις θέσεις του.
Ο κόσμος πρέπει να πάρει τις ανάσες του και θα επιστρέψει στους δρόμους, λέει ένας από τους επικεφαλής του.
Από την άλλη πλευρά η σκληρή στάση των αρχών του Χονγκ Κονγκ, υποστηριζόμενες από το Πεκίνο, αυξάνει τις αντιδράσεις και την υποβόσκουσα αγανάκτηση.
Οι συνομιλίες που είχαν προγραμματιστεί, δεν έγιναν ποτέ. Τα επεισόδια και οι προβοκάτσιες υποδαύλισαν την οποία περίπτωση για συνεννόηση. Λίγο αργότερα ο κυβερνήτης Λεούνγκ έσπευσε να στείλει τελεσίγραφο προς τους διαδηλωτές, απειλώντας ότι οι αρχές θα επιβάλλουν την τάξη.
Μέχρι στιγμής τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει και οι αστυνομικοί τηρούν στάση αναμονής.
Την επαύριο του ταραγμένου Σαββατοκύριακου, οι φοιτητές ζητούν δύο πράγματα για να επιστρέψουν στο τραπέζι του διαλόγου: Να κατονομαστούν και να τιμωρηθούν οι υποκινητές των επεισοδίων και να μην υπάρξει βία από την πλευρά των αρχών.
Επίσημη απάντηση δεν υπάρχει με τον Λεούνγκ να επιμένει ότι οι κινητοποιήσεις, τις οποίες πολλοί συγκρίνουν με αυτές της Τιενανμέν το 1989, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Πως ξέσπασε η κρίση
Βασικό αίτημά των διαδηλωτών είναι το κινεζικό καθεστώς, να αποσύρει την απόφασή του να επιλέξει το ίδιο τους υποψήφιους στις εκλογές του 2017 για τον τοπικό κυβερνήτη του Χoνγκ Κoνγκ.
2C1620F8-DA29-449C-927C-B93D45B47EEA_cx0_cy10_cw0_mw1024_s_n_r1
Βάσει της απόφασης που ελήφθη τον περασμένο μήνα, οι εκλογές θα γίνουν κανονικά ωστόσο οι υποψήφιοι θα πρέπει να εγκριθούν από μία κυβερνητική επιτροπή η οποία ουσιαστικά θα ελέγχεται από το καθεστώς του Πεκίνου.
Η κρίση στο Χονγκ Κονγκ αφορά ένα θεμελιώδες άρθρο στη συμφωνία του 1984 μεταξύ Λονδίνου και Πεκίνου για τη μετάβαση της κυριαρχίας του Χονγκ Κόνγκ στην Κίνα, που έγινε το 1997.
Η βασική φιλοσοφία της πολιτικής συμφωνίας είναι «ένα κράτος δυο συστήματα» και το άρθρο 45 περιγράφει τον τρόπο εκλογής του κυβερνήτη του Χονγκ Κονγκ. Αναφέρει ότι απώτερος σκοπός είναι η εκλογή του από τους πολίτες.
Ωστόσο η διαμάχη αφορά τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων.
Στη συμφωνία αναφέρεται πως μία αντιπροσωπευτική επιτροπή θα επιλέγει τους υποψηφίους. Ωστόσο το Πεκίνο τροποποίησε τη συμφωνία, αποφασίζοντας ότι οι υποψήφιοι θα πρέπει να εξασφαλίζουν ποσοστό μεγαλύτερο του 50% μεταξύ των εκλεκτόρων.
Πρόκειται για μία σαφή παρέμβαση, ενώ τον περασμένο Ιούνιο το Occupy Central το μεγαλύτερο κίνημα των διαδηλωτών, πραγματοποίησε ένα άτυπο δημοψήφισμα στο οποίο η κυρίαρχη θέση –και στις τρεις προτάσεις- ήταν να ορίζουν οι πολίτες τους υποψηφίους στις εκλογές.
Η συμμετοχή ξεπέρασε τις 720.000 δηλ. ένας στους πέντε ψηφοφόρους του Χονγκ Κονγκ. Ακολούθησε μια μεγαλειώδης διαδήλωση την 1η Ιουλίου, 17η επέτειος μετάβασης της κυριαρχίας του Χονγκ Κονγκ.
Όλα αυτά έχουν προκαλέσει έντονο προβληματισμό στο Πεκίνο.
Αν και δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης δεν επιθυμεί βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, για να μην πληγεί η οικονομική ανάπτυξη και το κινεζικό άνοιγμα στην ελεύθερη αγορά.
Από την άλλη πλευρά μία χαλαρή αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να ενδυναμώσει τα κινήματα αντικαθεστωτικών στην ενδοχώρα.