To Πρακτορείο Διανομής Ξένου Τύπου στην Ελλάδα κατέβασε ρολά. Κήρυξε πτώχευση, ανακοίνωσε την αναστολή των εργασιών του και αφήνει -εκτός από απλήρωτους για μήνες- άνεργους τους πολλούς εργαζομένους του, ενώ βάζει στο περιθώριο πολλούς περιπτεράδες και καταστήματα που στήριζαν το βασικό μέρος του τζίρου τους στον διεθνή Τύπο. Η εξέλιξη αυτή έρχεται λίγο πριν το “πικ” της τουριστικής περιόδου, όταν δηλαδή πωλούνται οι περισσότερες ξένες εφημερίδες και περιοδικά.
Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που ζουν από τον ξένο Τύπο. Όλοι στάθηκαν στο αβέβαιο μέλλον και τη σημαντική πτώση του τζίρου, που για κάποιους ισοδυναμεί με καταστροφή. Ακόμα κι αν αύριο κιόλας αναπληρωθεί το κενό της διανομής, θεωρούν ότι, όπως και με τα τσιγάρα, είναι εξαιρετικά πιθανό να συρρικνωθεί το ποσοστό κέρδους τους επί των πωλήσεων από τους ιδιώτες που θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους το πρώτο βήμα θα είναι η διάσπαση της διανομής και το δεύτερο συμφωνίες με καταδικαστικούς όρους για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
“Τα χρέη είναι εκεί και μας περιμένουν”
Οι Παύλος και Κώστας Γιαννακόπουλος, αδέλφια, κρατάνε δύο από τα περίπτερα στο Σύνταγμα, πίσω από τις στάσεις των τρόλεϊ, πριν μπεις στην Ερμού. Από το σημείο περνούν καθημερινά χιλιάδες τουρίστες. “Δεν είναι μόνο η εφημερίδα. Η εφημερίδα πολλές φορές λειτουργεί κι ως πόλος έλξης. Ο τουρίστας, ας πούμε, δεν θα πάρει μόνο την εφημερίδα, αλλά κι ένα νερό, μία σοκολάτα” λέει ο Κώστας.
Λάτρεις των ξένων εντύπων δεν είναι μόνοι οι τουρίστες. “Είναι και πολύς κόσμος από εδώ. Επιστήμονες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αλλά και άνθρωποι που έχουν μείνει χρόνια στο εξωτερικό αποτελούν σταθερό κοινό”, λένε ο Κώστας και ο Παύλος. Ένας από αυτούς είναι ο Κώστας Αντωνάκης, πολιτικός αναλυτής, που εργάζεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης και ρώτησε την ώρα που βρισκόμασταν στο περίπτερο: “Τι θα γίνει με τον ξένο Τύπο;”. “Άγνωστο” η απάντηση που πήρε. Συνοφρυώθηκε, λέγοντας μας “είναι η ζωή μας να διαβάζουμε. Από τις 30 Απριλίου έχουμε το απόλυτο μηδέν, δεν μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει έξω. Εγώ αγόραζα Le Monde, Le Figaro και Liberation”.
“Η κατάσταση είναι τραγική” υποστηρίζει ο Παύλος. Τα νέα έσκασαν σαν κεραυνός εν αιθρία. “Υπήρχε φθίνουσα πορεία, το γνωρίζαμε. Οι άνθρωποι δεν πληρώνονταν, τα περιοδικά είχαν μειωθεί, αλλά κανείς δεν πιστευε, ειδικά τώρα μέσα στο καλοκαίρι, πως θα κλείσει το πρακτορείο” υπογραμμίζει ο Κώστας. Ο Παύλος δείχνει τις σκαλιέρες. “Τις έχω μαζέψει. Κι όπου μπορώ έχω καλύψει τα κενά με ελληνικά περιοδικά κι εφημερίδες”. Στην Ελλάδα διακινούνται 4.000 τίτλοι ξένων περιοδικών και 20 τίτλοι εφημερίδων. Περιοδικά κι εφημερίδες από την Αμερική μέχρι τη Γερμανία και μέσα όπως οι New Yorke Times, La Repubblica, Bild, Liberation. Όλα αυτά εδώ και λίγες μέρες δεν υπάρχουν στα ράφια.
Στην ίδια τραγική μοίρα και χειρότερα βρίσκεται το βιβλιοπωλείου Νίκου Γιαννακουλόπουλου στην Ομόνοια. Βασισμένο εμπορικά εξ ολοκλήρου σχεδόν στον ξένο Τύπο, οδηγείται σε τέλμα. “Μας είπαν δεν φέρνουμε περιοδικά και τέλος” λέει ένας από τους υπαλλήλους, συγκρατώντας με δυσκολία δάκρυα και θυμό. Μετά από οκτώ χρόνια έρχεται το βιβλιοπωλείο έρχεται αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας και, ακόμα κι αν ξεριζώνονται κόποι χρόνων, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εξηγήσεις. Ένας πελάτης μπαίνει την ώρα που βρισκόμαστε στο βιβλιοπωλείο και ρωτάει για το περιοδικό του. Είναι μηνιαίο και δεν είχε μάθει τι έχει συμβεί. Του εξηγούν και του ζητούν να μην ξεχάσει το βιλιοπωλείο. “Εδώ θα είμαστε πάλι”.
Άγνωστό τι θα γίνουν οι τύχες του διεθνούς Τύπου, οι ίδιοι όμως ξέρουν πολύ καλά ότι οι λογαριασμοί, τα πάγια έξοδα και οι οφειλές δεν θα εξαφανιστούν. Θα είναι εκεί και οι ίδιοι θα έχουν ένα όπλο λιγότερο στη φαρέτρα για να κυνηγήσουν έσοδα. “Τώρα θα είμαι μείον κοντά στα 700-800 ευρώ. Είχα στηρίξει το μισό περίπτερο στον Διεθνή Τύπου”. Από κάπου πρέπει να τα βρω εγώ αυτά”. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Κανείς δεν έχει απάντηση.
Αντίθετα κάθε φορά, όταν τέλειωναν ό,τι είχαν να πουν κι αφού περιέγραφαν την κατάσταση, κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι “πάνε να τελειώσουν τους μικρούς, να μας αφανίσουν”. Για τους περιπτεράδες άλλωστε είχε προηγηθεί η επιβολή του ελάχιστου κέρδος στα τσιγάρα, τώρα έρχονται εφημερίδες, μετά ίσως κάτι διαφορετικό. Οι ανακοινώσεις για πλεόνασμα και ανάπτυξη δεν τους αγγίζουν, βιώνουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα στην Ελλάδα των Μνημονίων, συνεπάγεται λιγότερο διάβασμα, λιγότερη ζωή.
Κώστας Παπαντωνίου
Πηγή: avgi.gr