Η Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση διοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη γαλλική πρεσβεία, (Βασ. Σοφίας 7, απέναντι από την Βουλή), την Τετάρτη 27 Φλεβάρη 2013, στις 6 μ.μ.
Οι συγκεντρωμένοι θα διεκδικήσουν την άμεση απελευθέρωση του Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα
Η συγκέντρωση γίνεται στο πλαίσιο διεθνών κινητιοποιήσεων ενόψει και της νέας εκδίκασης της υπόθεσής αποφυλάκισής του στις 28/2.
Ποιος είναι ο Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα;
Γεννημένος στις 2 Απριλίου του 1951 στο Κομπαγιάτ, στο βορρά του Λιβάνου, ο Ζορζ Αμπντάλα μεγάλωσε σ’ αυτήν τη χώρα σε μια εποχή όπου η δομική κρίση της λιβανέζικης οντότητας γινόταν όλο και πιο ανυπέρβλητη. Είναι η εποχή όπου για να αποτραπεί κάθε αλλαγή και για να αντιμετωπιστεί η ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και της νεολαίας, η αστική τάξη δε διστάζει να ωθήσει προς τον θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο. Η εκδήλωση της παλαιστινιακής επαναστατικής πραγματικότητας στο προσκήνιο της περιφερειακής και λιβανέζικης σκηνής έχει μειώσει τον αντίκτυπο των διαφόρων πρωτοβουλιών κοινωνικών αγώνων που ανθούσαν στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Την παραμονή του ξεσπάσματος του εμφυλίου πολέμου του 1975 η κρίση του συστήματος άλλαξε φύση και επίδικα. Οι «ζώνες της εξαθλίωσης» γύρω από τη Βηρυτό, οι πόλεις και τα χωριά του Νότου και οι προσφυγικοί καταυλισμοί στα περίχωρα των κυριότερων πόλεων θα ενσαρκώσουν εφεξής και για πολλά χρόνια τα τοπικά, περιφερειακά και διεθνή επίδικα του επαναστατικού κινήματος…
Αυτή η πραγματικότητα αγώνα, αντίστασης και θυσίας οικοδόμησε την πολιτική συνείδηση του Ζορζ Αμπντάλα και καθόρισε την επαναστατική του δέσμευση. Εντελώς φυσιολογικά, επιλέγει την αντίσταση απέναντι στις μαζικές σφαγές που διαπράττονται από τους σεχταριστές αστούς όλων των πλευρών και τους συμμάχους τους ισραηλινούς και γαλλο-αμερικανούς. Η Καραντέν, η Ναμπάα, το Τελ Αζάαταρ, η Σάμπρα και Σατίλα και τόσες άλλες σφαγές μένουν στη μνήμη.
Ο Ζορζ Αμπντάλα αρχίζει την πολιτική του δράση στις τάξεις του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Συρίας για να συμμετάσχει στη συνέχεια στην παλαιστινιακή αντίσταση, εντασσόμενος στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Τραυματίζεται κατά την αντίσταση στην σιωνιστική εισβολή στο Νότιο Λίβανο του 1978. Ενάντια στη σιωνιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα των ΗΠΑ, πολλές οργανώσεις Λιβανέζων και Αράβων μαχητών αποφασίζουν να οδηγήσουν τον αγώνα της αντίστασης χτυπώντας τα ιμπεριαλιστικά και σιωνιστικά συμφέροντα σε όλον τον κόσμο. Είναι η περίπτωση των Λιβανέζικων Ένοπλων Επαναστατικών Φραξιών, (FARL από τα αρχικά τους στα γαλλικά) που αναλαμβάνουν δράση στην Ευρώπη.
Ανάμεσα στις κυριότερες επιχειρήσεις στη Γαλλία, που αποδίδονται στις FARL, είναι: η εκτέλεση στις 18 Ιανουαρίου 1982 του στρατηγού Τσαρλς Ρέι, στρατιωτικού ακολούθου της πρεσβείας των ΗΠΑ και η εκτέλεση στις 3 Απριλίου 1982 του Γιάκοβ Μπαρσιμάτοβ, υπεύθυνου της Μοσάντ και βοηθού γραμματέα της σιωνιστικής πρεσβείας στο Παρίσι..
[Σύλληψη και καταδίκες]
Οι γαλλικές αρχές συλλαμβάνουν τον Ζορζ Αμπντάλα στις 24 Οκτωβρίου του 1984 στη Λυόν. Η φυλάκισή του στηρίζεται στην κατοχή αληθινών-πλαστών εγγράφων: ένα διαβατήριο που [του] είχε παραδοθεί νομίμως από τις αλγερινές αρχές. Το γαλλικό κράτος δεσμεύεται προς την αλγερινή κυβέρνηση να τον απελευθερώσει γρήγορα.
Ο Ζορζ Αμπντάλα καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση στις 10 Ιουλίου 1986, για οπλοκατοχή και κατοχή εκρηκτικών. Αρνείται τη διαδικασία αλλά δεν κάνει έφεση.
Παρόλα αυτά οι αρχές των ΗΠΑ ασκούν απευθείας πιέσεις στη γαλλική κυβέρνηση για να μην τον αφήσουν ελεύθερο. ΟΙ ΗΠΑ συμμετέχουν ως πολιτική αγωγή στη διαδικασία και ο βορειοαμερικανός πρόεδρος Ρήγκαν θέτει προσωπικά το ζήτημα σε μια συνάντηση με τον γάλλο πρόεδρο Μιτεράν. Δε λείπουν ούτε οι σιωνιστικές πιέσεις.
Τελικά, η γαλλική κυβέρνηση δεν σέβεται τη δέσμευσή της προς τις αλγερινές αρχές. Στο μεταξύ, το 1985-1986, διαπράττονται πολύνεκρες επιθέσεις (13 νεκροί, πάνω από 300 τραυματίες) στο Παρίσι. Την ευθύνη αναλαμβάνει η Επιτροπή Αλληλεγγύης με τους Άραβες Πολιτικούς Κρατουμένους. Αυτή ζητά την απελευθέρωση του Ανις Νακασέ, του Βαρουτζιάν Γκαρμπιτζιάν και του Ζορζ Αμπντάλα.
Αυτές οι επιθέσεις έχουν πιθανώς διαπραχθεί από ένα δίκτυο που χρηματοδοτείται από το Ιράν για να κάνει τη Γαλλία να πληρώσει για την υποστήριξή της στο Ιράκ, στον πόλεμο με το Ιράν.
Σε αυτό το πλαίσιο, και καθώς ο Ζορζ Αμπντάλα βρίσκεται φυλακισμένος για πάνω από ένα χρόνο, η Διεύθυνση Παρακολούθησης της Επικράτειας ανακοινώνει την «ανακάλυψη» ενός όπλου σε ένα διαμέρισμα νοικιασμένο στο όνομά του, ισχυριζόμενη ότι αυτό είχε χρησιμοποιηθεί στην επίθεση εναντίον του στρατηγού Τσαρλς Ρέι και του πράκτορα Γιακόβ Μπαρσιμάντοβ.
Το Μάρτιο του 1987, οι γαλλικές αρχές δικάζουν για δεύτερη φορά τον Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα, στη βάση αυτής της, εκ θαύματος, εύρεσης. Ανακοινώνεται μια ετυμηγορία για ισόβια, παρότι ο εισαγγελέας δεν έχει ζητήσει παρά μόνο μια ποινή 10ετούς κάθειρξης.
[Αγώνας μέσα στις φυλακές]
Στη φυλακή, ο Ζορζ Αμπντάλα συνεχίζει να υπερασπίζεται την υπόθεση των καταπιεσμένων λαών. Έτσι συμμετέχει στην πλατφόρμα της 19ης Ιουνίου 1999, που ενώνει σε μια κοινότητα αγώνα, καμιά εκατοστή επαναστάτες κρατούμενους, κομμουνιστές, αναρχικούς, αντιφασίστες και αντι-ιμπεριαλιστές, και συμμετέχει στις απεργίες πείνας σε αλληλεγγύη προς τους επαναστάτες κρατούμενους στην Τουρκία.
Τον Αύγουστο του 2002, σε αλληλεγγύη προς τους παλαιστίνιους κρατούμενους που κρατούνται στο Νέβε Τίρζα, και βρίσκονται σε απεργία πείνας για να καταγγείλουν τους καθημερινούς εξευτελισμούς τους οποίους υφίστανται στα σιωνιστικά μπουντρούμια, ο Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα και αρκετές δεκάδες κρατούμενοι στο Μουλέν, αρνούνται το γεύμα της διοίκησης των φυλακών.
[Δικαστικός γολγοθάς]
Τον Νοέμβριο του 2003, το περιφερειακό εφετείο αποφυλακίσεων υπό όρους του Πο, εγκρίνει την αποφυλάκισή του. Κατ’ εντολήν του Ντομινίκ Περμπέν, Υπουργού Δικαιοσύνης, ο γενικός εισαγγελέας του Πο, εφεσιβάλλει την απόφαση αυτή. Το εθνικό εφετείο αποφυλακίσεων υπό όρους δίνει την ετυμηγορία του στις 15 Ιανουαρίου 2004, αποφασίζοντας να παραμείνει ο Ζορζ Αμπντάλα στη φυλακή.
Παρουσιάζει μια νέα αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους το Φεβρουάριο του 2005. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ταρμπ, με πρόεδρο τον ίδιο δικαστή που είχε κρίνει θετικά την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης το 2003, απορρίπτει τη νέα αυτή αίτηση, τον Σεπτέμβριο του 2005.
Η έφεση εναντίον αυτής της απόφασης, που κατατίθεται από τον Ζορζ τον Σεπτέμβριο του 2005, απορρίπτεται το Φεβρουάριο του 2006.
Το πώς εκτυλίσσεται η εξέταση αυτής της τελευταίας αίτησης αποφυλάκισης υπό όρους, που θα διαρκούσε δύο χρόνια και τρεις μήνες, είναι ένα παράδειγμα της δικαστικής μανίας για πολιτικούς λόγους εναντίον του Ζορζ Αμπντάλα.
Στις 6 Φεβρουαρίου 2007, ο Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα καταθέτει νέα αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους. Μετά από δύο αναβολές αυτή η αίτηση αποφυλάκισης απορρίπτεται τον Οκτώβριο του 2007. Ένας από τους λόγους που αναφέρονται είναι ότι ο Ζορζ Αμπντάλα συνεχίζει να είναι, σύμφωνα με τη Διεύθυνση Παρακολούθησης της Επικράτειας, «μια απειλή για την ασφάλεια» της Γαλλίας και ότι «οι αντι-ιμπεριαλιστικές και αντι-ισραηλινές πεποιθήσεις του παραμένουν ανέπαφες». Ο Ζορζ Αμπντάλα ασκεί έφεση.
Το Δεκέμβριο του 2007 λαμβάνει χώρα η εξέταση της έφεσης για την αίτηση. Η απόφαση που αρχικά προγραμματίζεται για τον Ιανουάριο του 2008, αναβάλλεται για τον Απρίλιο του 2008. Στο μεταξύ τίθεται σε ισχύ ο νόμος της 25ης Φεβρουαρίου 2008 για την κράτηση ασφαλείας. Τον Απρίλιο του 2008, η δικαιοσύνη αποφασίζει να εφαρμόσει αναδρομικά το νέο νόμο και στέλνει, τον Αύγουστο του 2008, τον Ζορζ Αμπντάλα στο Εθνικό Κέντρο Παρακολούθησης στο Φρεσν, για μια περίοδο έξι εβδομάδων, στο τέλος της οποίας μια διεπιστημονική επιτροπή θα πρέπει να δώσει την γνωμοδότησή της. Το Δεκέμβριο του 2008, ανακοινώνεται στον Ζορζ Αμπντάλα ότι ο φάκελός του θα εξετασθεί στις 22 Ιανουαρίου 2009. Στις 8 Ιανουαρίου 2009 η ακρόαση μετατίθεται εκ νέου για τις 26 Μαρτίου 2009.
Λίγο πριν την ακρόαση, η διεπιστημονική επιτροπή δίνει την γνωμοδότησή της, αρνητική, με τη δικαιολογία ότι ο Ζορζ Αμπντάλα «έχει ανέπαφες και πολύ στέρεες πολιτικές πεποιθήσεις». Στις 26 Μαρτίου, το δικαστήριο εφαρμογής ποινών του εφετείου του Παρισιού, τελικά επανεξετάζει την αίτηση του Ζορζ Αμπντάλα και θέτει την απόφαση σε διαβούλευση στις 5 Μαΐου 2009.
Στις 23 Απριλίου 2009, ο Λιβανέζος υπουργός δικαιοσύνης, Ιμπραχίμ Νατζάρ παραδίδει στη γαλλίδα ομόλογό του, Ρασιντά Ντατί, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψής της στο Λίβανο, ένα φάκελο για τον Ζορζ Αμπντάλα.
Και οι δικαστικές περιπέτειες συνεχίζονται.
Την 1η Δεκεμβρίου 2009, ο Ζορζ Αμπντάλα καλείται να εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου του Ταρμπ, επειδή έχει αρνηθεί να υποβληθεί σε εξέταση DNA στο Λανμεζάν το 2008. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, από τις πιο ταχείες, ο Ζορζ υπενθυμίζει ότι αυτή η λήψη βιολογικού δείγματος είχε ήδη πραγματοποιηθεί το 2003. Ετυμηγορία: τρεις μήνες φυλάκιση. Ο Ζορζ θα ασκήσει έφεση.
Στις 18 Φεβρουαρίου, ο Ζορζ Αμπντάλα εμφανίζεται ενώπιον του Εφετείου του Πο και υπογραμμίζει ότι το DNA του έχει καταγραφεί εδώ και καιρό από τη Διεύθυνση Παρακολούθησης της Επικράτειας, τη CIA και τη Μοσάντ. Αλλά η εισαγγελία δηλώνει ότι αυτές δεν εμφανίζονται στα αρχεία της δικαιοσύνης και απαιτεί την ίδια ποινή. Η απόφαση, που αναμενόταν για την 1η Απριλίου, εκδίδεται στις 20 Μαΐου: ανακοινώνεται η απελευθέρωση. Πέντε ημέρες μετά, η εισαγγελία κάνει αίτηση ακύρωσης.
Έπρεπε να εξαλειφθεί κάθε πιθανότητα δικαστικού προηγούμενου, ώστε αυτός ο νόμος που σκοτώνει την ελευθερία, να εφαρμόζεται στους κρατούμενους, σε κάθε συλληφθέντα, σε όλους όσους αντιστέκονται στην εθελούσια υποταγή.
Πηγή: Σύλλογος Ινιιφάντα