Πτωχεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία
Στουρνάρας – Βενιζέλος: άγνοια, άνοια ή εξαχρείωση;
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Η διαφαινόμενη «εθελοντική» συμμετοχή των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων (από τα διορισμένα διοικητικά τους συμβούλια) στην επαναγορά των ομολόγων ακόμη και σε τιμές που δείχνουν ευνοϊκή έναντι των κερδοσκόπων συμπεριφορά της κυβέρνησης Σαμαρά, οδηγούν στη σύγχρονη τελική λύση: την εγκατάλειψη στην απόλυτη εξαθλίωση συνταξιούχων αλλά και εργαζομένων.
Και όμως, οι πρωτεργάτες της καταστροφής του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος με μόνους κερδισμένους τους εργοδότες (που συστηματικά και ανεμπόδιστα εισφοροδιαφεύγουν χωρίς τις κυρώσεις που ο νόμος προβλέπει) αλλά και τις επιθετικά επανερχόμενες στην ελληνική «αγορά» ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, όχι μόνο δεν προσπαθούν να περιορίσουν τη ζημιά, αλλά επαίρονται για τις «λύσεις» που υιοθέτησαν προσφεύγοντας και σε καφενειακού τύπου επιχειρήματα.
Ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου το πρωί της Πέμπτης, 29 Νοεμβρίου 2012, απήντησε ότι η επαναγορά των ομολόγων είναι εθελοντική, αλλά αποτελεί πατριωτικό καθήκον των ελλήνων που έχουν ομόλογα να συναινέσουν και ότι «δε θίγονται οι συντάξεις από τη μείωση των αποθεματικών τους».
Ο κ. Στουρνάρας, σε αντίθεση με τους ερασιτέχνες που αυτοαναγορεύτηκαν σε οικονομολόγους, έχει πλουσιότατο βιογραφικό: ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (1986-1989), ειδικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1989-1994), τακτικό μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1994-2000), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας, καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, γενικός επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών), υπουργός Ανάπτυξης κ.λπ.
Προς πολτοποίηση
Ανοια δεν έχει, άρα, είναι δυνατό να αγνοεί αυτό που ο ίδιος θα πει όταν χρεοκοπήσουν και επισήμως τα ακόμη υγιή ασφαλιστικά ταμεία αλλά και πριν επισυμβεί αυτό; Ότι δηλαδή η ανυπαρξία επαρκών αποθεματικών στα διάφορα ταμεία επιτάσσει την επικαιροποίηση των αναλογιστικών τους μελετών και εν συνεχεία την ένταξή τους στο ΙΚΑ (για τον κλάδο Σύνταξης) και στον υπό κατάρρευση ήδη ΕΟΠΠΥ (για περίθαλψή, ας ξεχάσουμε την Πρόνοια).
Το επόμενο βήμα θα είναι η προσαρμογή των συντάξεων στα οικονομικά δεδομένα του ήδη καταχρεωμένου ΙΚΑ, δηλαδή στα 300 ευρώ. Γνωρίζω τον αντίλογο όσων βιάζονται να αρπάξουν ό,τι απομείνει από τον ελληνικό δημόσιο πλούτο: τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία ήταν προβληματικά. Το έχουν πει και έλληνες υπουργοί χωρίς αιδώ.
Βεβαίως και είναι προβληματικά: όταν το ίδιο το δημόσιο δεν καταβάλλει τις εισφορές που έχει παρακρατήσει από εργαζόμενους με σχέση ιδιωτικού δικαίου (γύρω στα 8 δισ. ευρώ έλεγε ως πρόεδρος των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία ο κατόπιν υπουργός Κουτρουμάνης, Ποιος ξέρει πού να έχει φτάσει τώρα η οφειλή).
Κάμποσα δισεκατομμύρια χρωστούν και οι μεγάλοι επιχειρηματίες που με άνεση υπάγονται στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, αλλά και χιλιάδες άλλοι οι οποίοι κάθε τόσο πληρώνουν μια δόση από τις έως και 96 που τους χαρίζει η κάθε κυβέρνηση και χωρίς προκαταβολή.
Και ενώ τα ταμεία έπρεπε να έχουν τρισεκατομμύρια στα αποθεματικά τους (ναι, μην απορείτε, επί χρόνια αυτά καταθέτονταν άτοκα και κατόπιν με κλάσμα του ισχύοντος επιτοκίου στην Τράπεζα της Ελλάδος), μια εν κρυπτώ ρύθμιση επέτρεψε στο Διοικητή αυτού του ιδιωτικού ιδρύματος να μετατρέπει -σε ανύποπτο χρόνο- το ρευστό σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Η διαδικασία απαξίωσης
Αποτέλεσμα: με το πρώτο και υποχρεωτικό «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν έως και τα δυο τρίτα των αποθεματικών τους (να μην ξεχνούμε ότι το 24% αυτών είχε ήδη δια νόμου επιτραπεί να «παίζεται» σε διάφορα χαρτιά. Δηλαδή, μετοχές και αμοιβαία αλλά και πάσης φύσεως ομόλογα).
Χρηματιστήριο σε πρώτη φάση, δομημένα ομόλογα σε δεύτερη, τα κόλπα δηλαδή των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή, έφεραν την πρώτη αφαίμαξη των ταμείων προς όφελος σπεκουλαδόρων και ιδιωτικών εταιριών που σήμερα η μετοχή τους δεν αντιστοιχεί ούτε στο ένα εκατοστό της τιμής κτήσης.
Θα πείτε, ας μην έπαιζαν. Ορθώς. Μόνο που οι διοικήσεις των ταμείων (εκτός τεσσάρων επικουρικών ιδιωτικού δικαίου) διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και υπακούν τυφλά, αλλιώς αντικαθίστανται. Τόσο απλά.
Είναι δυνατό να αγνοεί τα παραπάνω ο κ. Στουρνάρας; Οσο αναλώσιμος και αν είναι, αυτός ή ο διάδοχός του, όπως και ο κ. Βρούτσης ή ο διάδοχος αυτού, χρώματος γαλάζιου, λαχανί ή τζουρτζουλί, η κατάληξη για τα ασφαλιστικά ταμεία είναι μια: χρεοκοπία.
Και εδώ έρχεται η συνεισφορά του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ωρυόταν, στη Βουλή, την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου: «Ποιους ενοχλεί η επαναγορά»; Και άφησε υπονοούμενα για κάποια σκοτεινά συμφέροντα που εκπροσωπεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, και τα οποία θέλουν την επιστροφή στη δραχμή.
Για χάρη της συζήτησης να δεχτούμε τη συκοφαντία (περί αυτού πρόκειται όσο δεν ονοματίζονται αυτά τα συμφέροντα) από το σωτήρα της Proton Bank και μεσεγγυούχο του usb της λίστας Λαγκάρντ.
Κάποιοι λοιπόν που έχουν βγάλει τα λεφτά τους έξω θα κερδίσουν αν γυρίσουμε στη δραχμή διότι θα πληρώσουν σε αυτό, το άκρως υποτιμημένο νόμισμα, τα χρέη τους.
Τι εμποδίζει την κυβέρνηση την οποία στηρίζει ο Κ. Βενιζέλος να ζητήσει από αυτούς να πληρώσουν, τώρα, σε ευρώ; Προφανώς, για να το επικαλείται ο διαπρεπής νομομαθής, τα χρέη έχουν καταλογιστεί, άρα ποιος σταματά τις αρμόδιες υπηρεσίες να στείλει τους οφειλέτες να κάνουμε παρέα στον κ. Γαβαλά και στον κ. Βωβό, όχι όμως στον κ. Καρούζο ή τον κ. Χριστοφοράκο;
Αρα, τι εννοεί ο συνταγματολόγος και πανεπιστημιακός δάσκαλος; Δένει κάποιος τα χέρια του ΣΔΟΕ, των λοιπών εφοριακών; Εχουμε επανάληψη του φαινομένου Παπαχατζή που φυσικά και δεν είχε σχέση με τον κ. Βενιζέλο.
Για τη διάλυση των ταμείων (που θα τα …προικοδοτούσε), κουβέντα!
Αγνοια ή άνοια, παραλήρημα ή εξαχρείωση, δεν έχει καμιά σημασία πια. Οδηγούν τη χώρα στο ξεπούλημα, τους συνέλληνες στην αυτοχειρία και αύριο ποιος ξέρει πού και κουνάνε το δάχτυλο.
Πόσο εύκολα μπορείς να παίζεις με τις λέξεις και να αφορίζεις όταν έχεις εξασφαλίσει τη δική σου ευημερία…